Alle inzendingen over voorwerp

Ik ben een voorwerp wat men naar believen pakt en neemt Ik ben een gebruiksvoorwerp wat men naar inzicht opneemt. Ik ben zonder gevoel, zonder emotie en zonder ziel als ik mijn mond opendoe zijn er steevast mensen die alles beter weten, mij opzij gooien en me op de ziel trappen een voorwerp dus! En ik laat het toe.…

In de vensterbank tuitte ze heel uitdagend er heerste droogte…

een mens of voorwerp verslijt niet door gebruik...wel door verkeerd gebruikt!…

Een dikkertje dap uit Maarheeze had twee van haar boeken gelezen en zei: ‘’t Lijkt me fijn om werkwoord te zijn en geen lijdend voorwerp te wezen!’…

'Maar u bent niet goed snik: op het bord schreef u “ik”, dus is “ik” lijdend voorwerp,' zei Bas.…

De dingen maken het liefst met dingen kennis Ze kennen voorkeuren en douanebeambten Echte dingen zijn altijd de gelukkige dingen Dingen zijn het liefst geen woorden maar dingen Die door dingen aan de dingen toekomen Het liefste zijn ze takel, stofbril en borstel De dingen zijn graag toegankelijke dingen Die zo gevoelig mogelijk…

als ik een foto maak leg ik het heden vast zonder te bezitten neem ik een voorwerp mee zonder aan te raken herinner ik een gezicht ogen, een mond zonder kus vermom ik afscheid als eeuwigheid…

Je bent een meesteres in het administratieve voorspel alle typepapier in keurige stapeltjes nietmachine in de aanslag paperclips klaar om te steken en je bureau voortdurend afgeschuimd naar voorwerpen die daar niet op thuis horen…

Dat voorwerp dat diep in je tas hoort Of op schier onbereikbare plekken Dat blijkt als een wilde te lekken Het privacysproeiende paspoort In afwachting van actie uit de Kamer Hanteren we voorlopig maar een hamer…

Ook Petra L. is van haar bed gelicht, Want men vond onlangs in haar woning stoffen Die mogelijkerwijs kunnen ontploffen Of waarmee soms een brandje wordt gesticht. Ook is bij haar een keukenmes gevonden Waarmee je iemand lelijk kunt verwonden.…

De ring die jij me gaf die ben ik kwijt verbintenissymbool sinds zoveel jaren een ogenblikje van onachtzaamheid verloren op de hei al wandelend bij Laren Om dikgeworden vinger knelt het goud heel even om de pink dan maar bewaren beslissing snel genomen heel erg fout en hóe het sieraad weggleed ook niet te verklaren De schrik…

Precies midden in de hoge kathedraal stond de reuzeneik straalde stille respect uit al z’n takken Geknield tussen beendikke wortels staarde ik sprakeloos omhoog maar zag niet eens de kruin bladeren vormden het dak de hemel was eikengroen God was boom geworden Niemand om me heen klom ik omhoog richting de stilte…

Hazenschedel. Zonder oren. Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet. Messing. ovale…

Het is een sleutel die in geen enkel voorwerp past. Het is een sleutel met een bijzondere gedachte. Het is een unieke sleutel, de sleutel tot mijn hart. En maar bij één iemand zal die gaan werken. En maar één iemand zal gaan merken dat hij de sleutel heeft tot mijn hart.…

corona wás natuurlijk geen complot die lijpe leraar, hopeloze sul van wetenschap en wijsheid geen benul gepast bestreden - voorwerp ook van spot een nieuw probleempje voor die nare nar: hoe word ik weer complotten-rising-star…

Reist de 'vergeten' tas als gevonden voorwerp mee? Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

Oud hout, veel jaarringen zwaar beproefd maar uitgewerkt geeft geen krimp en laat zich voegen tot handig voorwerp zoals een ladenkast van afvalhout, ruw maar eerlijk als een ongeschminkte vrouw draagt de last van laden vol geheimen zonder te bezwijken…

De verloren tijd is kwijt en niet meer in te halen Terugkerende flashbacks lijken gevonden voorwerpen in lang vergeten dozen die de zolderkasten vullen Ze had hem willen schrijven over het hoe en waarom maar alles werd onleesbaar want de inkt mengde zich met immer zoute druppels bij het verlaten van de pen…

Wie wil niet opnieuw beginnen in een lichaam zonder pijn lijf als meewerkend voorwerp in plaats van broos porselein Keuzes opnieuw kunnen maken liefde als pril element op de juiste plek aanwezig nog voor elk kritiek moment Wie wil niet worden herboren zonder eerst de dood te horen…

de oude schrijver heeft niet gefaald een mensenleven schreef hij zo levendig in zijn taalgebruik zodat hij altijd zijn woorden kwijt kon de voorwerpen op zijn schrijftafel zijn de zijne geworden wat geweest is, heeft hij voortgebracht hij heeft het schrijven genomen in de lichtval van zijn moedertaal de tijd heeft zich kenbaar gemaakt…

Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd, Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur, En haar vermeestert slechts het sterkste vuur, Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…

. ----------------------------------------------- klingen: geluid van glazen voorwerpen bij bewegen.…

bezorgd en beschermend als je bent liet je me zien dat ik heel wat meer ben dan een lijdend voorwerp in een land van kraters en vulkanen ben jij het rustgevende meer als levensvoedende bron geef je meer dan alleen wat groen ik drijf nu veilig op de wateren van eindeloos vertrouwen op zoek naar de kracht om alleen voorwaarts te gaan…

Waar ieder voorwerp specifiek de geliefde spiegelt. Waar ieder ander een rivaal is. Die deur. Daarachter. Wie er liederen zingt. Die. ------------------------------ uit: 'Paard Heer Mantel', 1986.…

ik heb je lief in de verleden tijd toen morgen nog van mij was maar ben niet meer te houden als bezittelijk voornaamste woord een ons was net teveel om mezelf kwijt te raken in een overschot aan samen waarin alles moest gedeeld nu kus ik vrijheid welkom na lamgeslagen woorden geeft verlies me openhartigheid als meewerkend voorwerp…

Voorwerpen zijn gedompeld in een afzondering die nooit kan worden opgeheven. Er is niets dan zij. --------------------------------- uit: 'tellen en wegen', 2011…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

Toch twijfel ik soms, als 'k de zinnen ontleed blijf ik zitten met de vraag wat voor voorwerp liefde nou is is het lijdend of meewerkend? Ik weet het niet...…

" Waar de kunstenaar gekrenkt op antwoordt: "vind je het niet erg als ik dat verwerp, want kunst is het verhaal achter het voorwerp...."…

ten slotte toch gekomen: gevonden voorwerp ongedacht na al die tijd niet meer verwacht. De koffer die ik graag vergat omdat hij bomvol tranen zat.…