Alle inzendingen over vreselijk

Vreselijk is het lot der mensen. Tussen hen woedt eeuwige strijd. De machtigen strijden om het bezit der aarde en offeren de massa, de arbeiders, de miljoenen, op in de strijd voor het niet hunne. Vreselijk is het lot der mensen.…

dat mannen korter leven is een feit zij moeten immers heel hun leven beulen met zware lasten op de schouders zeulen geen wonder dat zo’n stakker eerder slijt ook vallen zij nog jeugdig in de strijd je ziet de knoken op het slagveld smeulen terwijl hun vrouwen met de vijand heulen want zaad is zaad, geen tijd voor somberheid het mannenleven…

D66 CDA en VVD het fabelachtig label Beweerde zich sterk en heldhaftig Zo onweerstaanbaar daadkrachtig Toch doorprikten de kiezers de zeepbel De burger heeft puntje bij paaltje wat liever Zijn eigen stad en land wat progressiever…

Het was voor me, ik zag het, ik hoorde het Ik negeerde het, ik deed of ik blind was Het was vreselijk , ik haatte het Mijn hoofd tolde, alles ging kriskras We hadden besloten niet op elkaar te vallen, het is ergens bij mij fout gegaan, maar ik wil het niet verknallen En dit zeg ik nu doodleuk: ik vind je leuk…

vrouwtjes ongehoord zoals die prikken nooit zoemen ze zwijgen ontiegelijk gemeen zoals dat geteisem boort ze zijn zo duivels klein dat ik uitvergroot pas echt waarneem hoe harig vol venijn die monsters me bedreigen waarachtig van kop tot teen maar op één ding ingesteld en dat is mijn bloed zuigen niks natuur dat is geweld…

Ze weende zachtjes in het lege bed toen ze dacht aan wat was geschied Hij noemde ‘t alleen een beetje pret hij begreep daarom haar tranen niet Ze weende zachtjes in het lege bed en huiverde nòg van al dat hij deed Hij had gemept wegens haar verzet waarna hij haar op ‘t kussen smeet Ze weende zachtjes in het lege bed daar hij haar gruwelijk…

De ziekte die jij had, was vreselijk. De pijn die jij had, was ondragelijk. Het gevoel dat ik heb, is vreselijk. Het verdriet dat ik heb, is ondragelijk. De grote tumor die jij had, was onmogelijk. De ziekte die jij had, was kanker.…

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

Wraak van bloed smaakt zoet. Een matador gaf zijn eigen leven, voor het welzijn van zijn stier. Dat hebben beschermers echt niet over, voor de rechten van een dier.…

Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Steeds weer een glimlach ook als het vreselijk stormt, slechts om de ruimte…

ongerust en kwaad zoveel zorgen hoe zullen mijn naasten hierop reageren kan ik dit nog overleven zal deze vreselijke ziekte nog omkeren ik probeer nog steeds alles te geven ze zeiden dat het over was geen kans meer deze vreselijke ziekte overleven dat is alles wat ik wil, en dan nooit meer…

Ik eet als ik me rot voel Ik eet aan 1 stuk door Ik stop als alles op is Voel mij dan vreselijk goor Ik eet om te vergeten Mijn zorgen iedere dag Maar weet dat als ik niets eet Ik mezelf belonen mag Dan eet ik weer van alles En weg is weer mijn doel De walging is nog groter Een vreselijk gevoel Ik eet als ik me rot voel…

Hoe vreselijk hard kan ‘nee’ klinken en hoe ontzettend het woord ‘voorbij’ Maar jij sprak ze zonder te verpinken en daarna, nu zijn we beide weer vrij Hoe verschrikkelijk kan ‘nee’ luiden en hoe kil kun je dan vervolgens zijn Ik hoorde nog lang die ‘nee geluiden’ terwijl mijn hart bijna stierf van pijn Hoe vreselijk moet ik vandaag lijden…

Oh ja Natuurlijk Ik had het kunnen weten Oh zeker Ik wist hoe het zou zijn Er werd mij echt Niets vreselijks verweten Ondanks dat Bleef ik achter Met...…

Het jongetje waarnaast ik zat was vreselijk gemeen: Ik zei dat ik de juf aanbad toen klikte het meteen…

In elk opzicht ben jij mijn leven, omdat ik zo vreselijk veel van je hou.…

Het is een vreselijk hondenweer. Ik sta voor een beslagen ruit, en denk: "vooruit, het moet maar weer." En laat mezelf uit.…

Eén wens heb ik slechts: Sprak ik nog alleen maar mensentaal Om voorgoed verlost te zijn Van deze vreselijke digitaal…

Maar ik ben verliefd, zo vreselijk verliefd op al mijn eigen woorden ……..…

De pijn wordt nu echt veel en veel teveel, ik word zo vreselijk emotioneel. Ik zie vreselijk op tegen de komende dagen, ik voel me nu al zo vreselijk teneergeslagen... En een ding is zeker: morgen zijn het nog 3 dagen, 3 dagen die mij behoorlijk angst zullen aanjagen..…

Uiteindelijk na veel wikken en wegen En ’t is wel gunstig voor de beursklimaat Heeft Wouter Bos nu een bank van de Staat En als directeur het beheer gekregen En zo is Wouter Bos dus eigenlijk meer Boswachter en bankier van Staats Bos Beheer…

Mijn god wat is dit nou toch dat ik dit steeds mee moet maken Ben ik nou zo'n vreselijk joch dat pijn me steeds moet raken Wat is de les die ik hiervan leer één keer is tot daar aan toe Geloof me maar, dit doet zó zeer wordt hiervan zó vreselijk moe Laat me dan geen liefde kennen heb ik tenminste ook geen pijn Hoef ik niet aan pijn…

Diep van binnen weet ik wat ik wil,ik wil jou, Omdat ik zo vreselijk veel van je hou.…

Maar wat een vreselijk eproctofielenleed treft deze man op een windstille dag…

Worden ze ontvreemd Voel je je ontheemd En vreselijk opgelaten. Want zonder nummerborden Ben je vogelvrij geworden!…

Ik voel me vreselijk opgelaten. Wat ik heb onthouden is weinig, maar te banaal voor woorden. Vreselijk grote borsten had ze. Voelen durfde ik niet.…

De aanraking is voorbij De geur van de huid verdwenen De lieve spontane omhelzingen Die zijn Overleden en begraven Dood als een pier De natuur doet Daar nog een schepje bovenop Dagen laat zij sneeuw vallen De koude oosterwind laat Duinen ontstaan Doodse witte sneeuwduinen Die verder en verder ophopen Dan komt de dooi Doodse dooie…

Steeds minder wordt er terug gebracht van de vreselijke vlucht en ik bedenk dat de klus nog lang niet geklaard is. Maar hulde aan de mensen, die ware menselijke puzzels moeten maken! Hulde aan hen, die deze vreselijke beelden nooit meer van hun netvlies krijgen!…

niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…