Alle inzendingen over vreugdevuur

onweldadig lot de tijd verzamelt wrakken voor haar vreugdevuur…

Zinderende zon De bloemetjes en bijen Vatten vuur en vlam Freya ontkleedt zich Het wordt een warme zomer Vruchtbaarheid alom Veulens in de wei Jong verliefden in het gras Moeder Natuur lacht…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

Zuidwolder vreugdevuur Verbannen uit het veld Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Bent u dan echt vergeten Hoe het is om jong te zijn? --------------------------------------------------------- Geschreven naar aanleiding van het verbod van het vreugdevuur van de jongeren van Zuidwolde. De gemeente Bedum kreeg het nastaren.…

er drijven vonken door de lucht ze kleuren nacht naar donkerblauw geaderd met de zegens van een vreugdevuur in dit blije uur breng ik je wensen vreugdevol en stil Gelukkig nieuw jaar……

Als Als dit Voorbij zal zijn Is er een voor en een na En een tussentijd Van dagen Opgelijst In kader met zwarte rand Zal er nog zomer zijn Ontsteken we het vreugdevuur Dansen we blootvoets op de uitgedoofde sintels tot in het vroegste uur. Als Als dit voorbij zal zijn.…

Wat maakt dat men zich met oudjaar altijd te buiten gaat aan megavuur en knallen, hetgeen helaas in veel te veel gevallen tot schade, letsel en excessen leidt? Extremen geven het gevoel te leven. Wie wil daar niet een lichaamsdeel voor geven?…

Totdat het vreugdevuur werd aangestoken om 12 uur 's nachts: 5 mei, Bevrijdingsdag. Wie schreeuwen wil die schreeuwe, want het mag.…

Het vreugdevuur met oudjaar was te hoog, De toren die vervaarlijk stond te fikken, Bleek deze week fataal voor mevrouw Krikke, Op beeld sprak zij een trieste epiloog. Nu zoekt Den Haag dus naarstig naar een ander, Maar alsjeblieft, toe, níet die Alexander.…

dictators mekken, hoor ze angstig janken hun doodsangst is dus tastbaar want nabij wat bén ik optimistisch, hoopvol, blij nog even, dán die boeven tussen planken de vreugdevuren gaan steeds hoger reiken en vrijheidsdrang zal vaker, raker blijken…

ze heeft geen voeten nodig zegt ze de tijd weefde zijn web met laag zingende vleugels zweeft ze door de Melkweg boven het moerasland verduistert ze de zon met vogelzwermen gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren om de winter te verjagen vandaag doorbreekt ze de stilte die haar vleugels verlamden…

Het is voorbij de knallen, het vreugdevuur hét wachten op klokslag 12 uur Voorbij is de schaal mét oliebollen klef nu, niet langer suikerwit Voorbij de wangen, de lippen gekust en gezoend tot 'n volgend feest Het is voorbij 't is geweest dierbare herinnering.…

Twijfel langs de hemel, een zweem van vreugdevuur, gestookt op de weidegronden in de verte. Moeizaam hangt de nevel en ademt traag een kleur. De nacht ligt in de welving van een lichtblauw rookgordijn, Er klimt of hangt een maan in stilte, er smeult. O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…

Wat is het toch, dat zachte die zephyr in mijn armen dat vriendelijke vreugdevuur waaraan ik mij kan warmen Ze ligt met mij verstrengeld tevreden, moegespeeld en ik zie in haar ogen dat ze mijn gevoelens deelt Maar wat is toch dat ijle, die gedachtenparasiet de schuldbewuste oorzaak van dit slepende verdriet Gewikkeld in een ochtend…

In de warmte van het haardvuur zit ik mijn benen kruislings over elkaar Mijn pen krast de letters vormen zinnen vol warmte en vreugde vol vrijheid Ze hebben mij de warmte ontnomen ik ontsloot mij voor het koude Ze hebben mij de vreugde ontnomen mijn hart doorboord met een mes dansend in het vreugdevuur mijn bloed gedronken…

na het vreugdevuur van de dood - het leven gaat er na de dood niet op vooruit - keert zij haar gezicht naar de barsten van alledag de flakkerende veelheid van het leven kiert tussen haar woorden door zij ziet en schrijft alles op haar woorden baden in welige zomergloed het licht in haar ogen werd niet gegund zij heeft gezien en geschreven…

koppig lang hadden de bomen hun zomerse groen vastgehouden maar slechts twee nachten vorst hebben nu de vreugdevuren van de herfst weer aangestoken bladeren gloeien oranje goudgeel en bloedrood op een valse belofte van warmte op deze koude najaarsdag de zon doet nog een waterige poging het licht wat te verlengen en verspreidt een gulden…

Het licht dat schittert in de ogen van ieder die van liefde brandt als over Christus wordt gesproken, het licht dat schijnt in alle blijden die verlangend naar Zijn komst hun vreugdevuur verspreiden, het licht gericht op ‘t Koningskind dat het kwade overwon, en de duisternis verblindt, dit licht zal op het kerstfeest branden en stralen…

Dan zie ik in gedachten Hoe in de donkerste der dagen Op heuvels en in dorpen Een vreugdevuur wordt aangestoken Om daar het licht mee te begroeten. Want onder klatergoud en kitsch Glanzen nog steeds, Verwrongen weliswaar en zwaar verminkt Maar nog herkenbaar voor wie kijken wil, De waarden van het heidense geloof.…

verlaten kleuren straten drabbig rood nog smeulen vreugdevuren maar dat zal niet lang meer duren de regen klatert en verzamelt zich als smerig water in de goot het dansen is voorbij uit huizen komen katers alleen de hond blaft vrij moeizaam komt de stad tot leven onuitgeslapen en wat bevend zoekt men koffie en elkaar zo…

het duister slechts een moment op zich laat wachten Maar waar de maan al zichtbaar is Waar vogels nog een laatste keer zingen Voor de tijd begint te dringen De winkels sluiten De muziek gaat aan Volg de klanken En je weet waar je moet gaan De wijn vloeit De passie groeit Een dans verleidt je tot een avontuur En verwarmt je hart, als een vreugdevuur…

Diepe verbinding laat harten hopen stralend ontvangend en puur haar hete schoot vouwt zich open een teder intiem feest en vreugdevuur ontvangen en geven dansen briljant in een ritmisch samengaan hand in hand.…

Dan willen de bewust beleefde uren, ondanks geheimzinnig onvatbaar teken, vrijmoedig reizen als vreugdevuren.…

bladerdek vastgehouden alsof ze zelf een beetje sterven zouden wanneer hun dekmantel werd afgenomen zonnestralen verkleuren zonder schromen de blaad’ren naar een zachte geelgouden gloed die nog even kan worden behouden tot rijp de randen langzaam zal omzomen maar slechts na twee nachten vorst aan de grond ontsteekt de herfst enthousiast zijn vreugdevuur…

Want de God van alle liefde blijft steeds trouw aan ieder mens; Hij ontsteekt de vreugdevuren ver voorbij de levensgrens. In dat licht kunnen zij wonen waar ook wij eens mogen gaan; laat ons maar vertrouwvol hopen op dit vreugdevol bestaan.…

traag rookt het vreugdevuur zijn grijze chaos in de rode zee van de chinese rol het dauwt en waar je stapt plakt het restant van kleuren en illusie aan je schoenen vast de honden trekken in hun angst om weg te komen van deze voor mensen toch wat bizarre restanten uit hun dromen donker heeft oudjaar een barmhartig ogend gezicht…

deze barre killing fields duizend mijl liepen we voor dit schouwspel smeulende lijkgeur een laars waaruit een brandende scheen commentator murmelt iets over mensenrechten en met de voeten treden kaki krijgers als laveloze rechters van de wereld barbaren doden in brand steken kraaiend dansen om geblakerde molshopen vreugdevuren…

Terwijl hij, die voor mij staat, danst en speelt met blakende vuren, de groene ogen staren fel, zinderend en met vraatzuchtig hese stem, zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon, mijn hart opetend met zijn sterke scheurkiezen. Ik hoor de wolven zingen, zonder passie of soul.…

rubberen sokken in deftige graffitikamers en onder de bloeiende moerbeiboom zing ik over een vurig verschiet in kleuren als herfstbladeren, terwijl de gnomen alles weggraaien, vergeet de eerste drukken in het antieke kastje niet, achter de rode gordijnen, want, zo is het ook nog eens de boeken in mijn hart, de waarheden in mijn ziel, de vreugdevuren…

Aangestoken door wild enthousiasme worden vreugdevuren ontstoken. Verlicht door haar gedreven motivatie, word je ook gevangen in haar gloed. In het licht van onuitput'lijke inspiratie worden onbelichte gevoelens aangesproken.…