Alle inzendingen over vriezen

Het seizoen bepaalt het kan vriezen of dooien als sneeuw voor de zon.…

Ook al zal het nooit weer vriezen toch zakken meer mensen door het ijs…

Boomtoppen schudden de nevel af, krijgen kleur -- massa, en een stam.…

Het landschap ontwaakt in aarzelend ochtendlicht -- ademt nog stilte.…

Hij is het water dat me dorstig maakt een verrassende golf waarin ik onder ga de fluistertoon die mijn mond laat spreken waar ik nooit aan dacht Hij is het brood waarin ik honger een rode wind die mij zacht streelt de slaap die me wakend maakt het wollige ‘s nachts dat met me speelt Hij is het lief dat mijn bloedt bekruipt de kus in mijn…

vol verwachting gekluisterd aan de buis zitten wij zondagavond allemaal wat is er waar van Peter zijn verhaal komen wij van een koude kermis thuis zijn het ouwe koeien uit van der Sloot of geeft Joran zich nu werkelijk bloot…

Het beste is om er maar voor te kiezen De allerlaatste ijsbeer in te vriezen.…

hier wil ik niet zijn in deze tijd van ijs waarin de dagen vriezen tot een mistig grijs hier wil ik niet zijn nu de zee met messen snijdt het strand ligt zwaar en hard alleen de meeuwen schreeuwen bitter in de kou hier wil ik niet zijn zo mijlenver van jou…

Het kan vriezen of dooien, wij zijn goed of gek, uitgeblust of opgewonden. Er is niets of altijd wat, wij hebben geld of wij hadden, het is alles of niets, ik ga en pak de fiets.…

Twee K2-klimmers gaven het niet op Toen zij daar boven in problemen raakten Hoewel zij hun bizarre tocht niet staakten Is hun ambitie zwaar over de top Cas van de Gevel en Wilco van Rooijen Hun avontuur van vriezen en van dooien…

Ze had een zak met kuikens meegenomen, Want ’s winters vriezen alle meren dicht. Voor reigers zijn de vissen dan uit zicht, Het lukt ze niet de winter door te komen. Als dierenvriend zit ik ook op haar spoor, Wat help ik kuikens graag de winter door.…

Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Het wordt echt koud, de sloten vriezen dicht En dus verheug ik mij op winterpret Ik haal mijn oude schaatsen uit het vet Voor als er straks een flinke ijslaag ligt Mijn kind moet dit natuurlijk ook beleven Dus stel ik voor dat scholen ijsvrij geven…

Soms valt er, stoot er iets in huis, waart er een schim -- door de muren heen.…

Tweeduizendacht was bijna afgesloten, maar toen ik lachend de balans opmaakte, begon het 's nachts te vriezen dat het kraakte, en werd er water op het plein gespoten. De ijsvloer bleef ik tot het laatst vermijden, uit angst alsnog een scheve schaats te rijden.…

buiten mijn raam op het terras zie ik het vogelfeestje van mussen, mezen vinken en éen roodborst ze hangen in wiebelslingers pikken zaden en vet uit groen omhulde bolletjes als het echt gaat vriezen smeer ik pindakaas op mijn plataan…

De vorst regeert in ons land de Vorst zegt: de leugen regeert wie kiest nu de juist kant hoog van boven zoals zij beweert nee, zegt men in laag verband luid roept men nu dat is het mooie niks is zeker het kan vriezen, het kan dooien...…

zonder doek slechts water en een breed penseel zo schilder ik een onvoorstelbaar winters tafereel met strakke streken breng ik water aan op een ijskoud raam zacht vriezen bloemen van kristal al naar het opengaan een transparant boeket als ode aan het jaargetij bloeiend op de ruit gezet…

’t kan zo maar wezen terwijl je dit zit te lezen dat je hart plots besluit oké, ’t is over en uit maar ’t kan ook zijn dat je denkt: fijn de rest van mijn leven gaat nog wat beleven leven is niet altijd kiezen ’t kan dooien of vriezen ook met een leuze als: ga voor je keuze blijft het lot het lot…

Niets komt er nog van mooie verzen uit mijn pen; zijn door de koude de muzen bevroren of weten ze niet meer waar ik ben? Wat is het een bibberen en glijden op straat, alleen de kinderen zijn nog blij want die weten nog niet hoe vallen wel gaat of ze staan weer op zonder breuken of builen; Lang leve de winter voor 't uitzicht maar laat voor…

zie de spiegel groeien waar golfjes net nog water bloeiden verstillen zij tot ijs ingelijst door wit bevroren riet met als decor de dicht berijpte bomen koning winter is gekomen nog liggen meer en vaarten open maar de nachtvorst streelt ze dicht rimpelloos met vriezend licht…

Als frustraties vast gaan vriezen en er geen zicht is op dooi wordt het wel een lange winter laat de lente zich niet lonken om over de zomer maar te zwijgen en de herfst die speelt geen rol Wie de dooi inzet van ´t lijden voelt meer liefde van de zijnen laat de lente lief lachend toe in de zomer wordt het schateren en de herfst schokt hikkend…

Rijp blinkt vol zon. Koud en dof hangt herfstloof neer; de ree smult ervan Statig en wit staat de berk, vol kale, grauwe bruidssluier.…

Eenden in het meer houden eerbiedig plaats vrij: nieuwe aalscholvers. Een kleuter begraaft dode lieveheersbeestjes. "Gezellig samen!" Wintermadeliefjes maken de rijp nóg blanker.…

In het ruime, blankgevroren Friesland suizen schaatsers van de grote wedstrijd over wenkend ijs, dikwijls hemelwijd, soms smal, door strenge stadswallen omrand. Opgewonden toeschouwers op de kant sporen luid roepend aan, kwaad of verblijd. Het voortjagende ijzer hakt en snijdt lange gleuven, houdt onverstoorbaar stand. Eens schalt door de…

‘t Is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot! en gordijntjes dicht, als ‘t vriest achter de ruiten. Ik drink warme thee en zet zachte muziek op ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot! ik neem ‘n boek dat ik lang geleden eens kocht om mijn dag in rust en schoonheid af te sluiten. ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot!…

zon staat laag rietkraag warmt sloten met een gele kant kristallen kou maakt water strakker langs de zomen verzwart in ijs een brug teveel eenden kwaken hoenders houden ijs en water los schaatser kraken stilte knisperend in vaart diep de koppen pegels in de baard noordooster schrijnt de winter over land duurt maanden voor…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

Je bent niet de mooiste lentebloem van mijn verlangen mijn meeldraden verdwalen verliezen langzaam de soepele troon of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van mijn ziel misschien dat na de heimweedood de verlangenbloei zal voltooien maar tot die tijd houd ik mij groot het kan vriezen…

krakend vriezen sloten toe een schaatser scherp zijn streken nog draagt het riet de kragen rijp en is glad ijs verzekerd maar onder sneeuw spriet vorstbestendig groen luidruchtig schikken vogels zich in paren het is niet sluipend of opzichtig dat gevoel onder de huid de lente komt van binnenuit…