Alle inzendingen over vrije

Muren van steen bestaan niet in de ether het woord vliegt vrij voor wie het op wil vangen zo waarlijk als de aarde ronddraait in de ruimte is er Berliner spraakontwarring…

bij gevoelig lezen van echt gedicht is het alsof ik omhoog wordt gelicht weet je ik zie me dan als kolibri geheel vrij nog steeds niet afgericht…

hieruit putte zij de liefde zacht tot uitspreken bedaard eindelijk vrij verzucht gehoord in een windvlaag bewogen fluister-woorden…

een kikker springt vanuit groen plonst in het water (vrij naar Basho, Japanse Haikudichter 1644 - 1694)…

Mijn normen kwamen van jou En ik verkende de grens Toen was het over En voelde ik me even vrij Ik kon doen en laten wat ik wilde Maar wat ik wilde dat was jij Jij met je normen…

De IJzervlakte laat de strakke wind vrij spel, toont scherp de witte zerken.…

Krachtig blijf ik, in alles dat ik heb -mezelf Positief, sta ik open voor mijn dromen met vrije geest geef ik nooit op, en geef ik nooit toe.…

De lammetjes in de wei dartelen zo vrij en blij, nog onbekend met het lot dat ze sappig onvolgroeid als ingrediënt doet eindigen in menige stoofpot.…

Dus voel je blij En voel je vrij. Ga verder als dat kan En maak er wat van. Alles moet je een plaatsje geven. Ga door en leef je leven.…

Om in de ruimte te overleven Moet je leren, vrij te zweven. Hier zie je met eigen ogen Dat ik niet heb gelogen Of jullie heb bedrogen. Een makkie Kat uit het bakkie.…

Er bestaan dichters die het dichten laten wanneer zij vrij willen zijn.…

Hoe hier vrij gedachten hangen op deze plek... om ze zomaar te plukken en tot een veldboeket geschikt, in een mooie vaas te sieren bij vieren 's nachts.…

Zeg maar jij Zei u tegen mij Dat voelt zo jong Dat voelt zo vrij Dank u, jij Doe dat ook maar bij mij Ik weet alleen niet goed Hoe ik jij'en moet…

De eik staat eenzaam, hoog en slank, in bladertooi, op het heideveld: beeld van een groene druipkaars, trillend, luchtig, vrij levend.…

Tussen stoeptegels zwaait het ontkiemde boompje sierlijk in de wind met zijn vrije, losse top, 't voetje stevig vastgeklemd.…

houd me verre verre van troost in het grasland juicht de zangzwaan hij weet waarheen zijn ziel vertrekt groots en vrij van angst…

Mag ik u als schilderij in monnikspij zo kwetsbaar als een net ontgonnen tekening dan zet ik u op aarde en ben eindelijk vrij wanneer ik leef in uw herinnering.…

het pad slingert langs jou en mij ook wel rondom of los, geheel vrij ik tast dan voor of achter, opzij ben jij of ik dan de wachter ?…

de herkenning is waar je naar zoekt is vanuit waar je kijkt om de zwaartekracht van de ego te overwinnen heb je genade nodig liefde komt uit het niets en is vrij om niets te zijn…

Ik wil Me verstoppen Even niet Gezien worden Ik wil Zingen Op de galerij Vrij voelen Om te doen Wat ik wil doen Ik heb Een knuffel nodig Voel me alleen En zit er Even doorheen…

alleen niemand bij mij in de nabijheid die zegt wat ik moet vrijheid onbegrensd lot het lijkt vrij onbepaald totdat de werkelijkheid je weer inhaalt…

(Vrij naar Jacqueline van der Waals)…

'k Laat 't los en vrij 'k Geef 't aan de aarde t'rug En ik ben mij Alles wat in stukken valt Laat 't los en vrij Wees gewoon wie jij wilt zijn En ik ben mij En ik ben mij…

voor algemeen dringend overleg in de jaarbeurshal van utreg we kwamen met drie duizend voor besluiten ver en breed in reik de kwaliteit moest groot dichterlijk met hertog jan verdicht bruisend men agendeerde als kwestie: “rij” in gebruik te vlak te plat te veel lijn in dispuut was meer inhoud’lijk rijm men besloot voortaan tot rijm rij-vrij…

het echte ding om te blijven zeggen ook al heb ik het tijden niet zelfs nooit gezegd niemand kan ik iets verwijten én ik vergeef het ze het geeft geen zin van leven om het in mezelf te ontkennen oh als ik hier morgen nog maar weer bijtijds aan denk…

Straks zal het fastfood vrij zijn van transvetten U wist van het bestaan niet af. Nochtans At u al jaren menigmaal toch trans Wéér iets om achteraf goed op te letten Maar vetzuurvoeder blijft alom gegadigd De vraag ernaar is immer onverzadigd…

misschien dat het dan donkert zoals in de buik van een vogel en de winden vloekend jammeren maar niemand die zegt waarom ’t zou kunnen dat wij plots wakker worden opeens wetende waar het eerste leven begon zelfs wanneer eindigheid verlorene parels rijgt en ook dat onder ingehouden gongslagen van bogen tijd het daglicht verslapen wordt…

dit gevecht is niet te winnen steeds weer val ik op mijn snuit elk pogen opnieuw te beginnen vloert me keihard onderuit bierkaaien houden zich vast aan alle neerwaartse spiralen voelen onverminderd nog de last van dwars genomen hinderpalen ze laten nooit los maar bijten zelfs met ruggelingse zinnen een verdraaiing in beleefde feiten nee…

Zo hard geweest al die tijd voor zichzelf en voor anderen maar nu door een woord vol warmte ontdooid en bevrijd.…

Zo stil, zo rustig, zoals zij nooit was Altijd bezig, nooit zat ze stil in de klas Zij was, waar andere zouden verlangen Zij zat op school maar was nooit gevangen Nee, zij leerde wat andere vergaten Zij deed wat andere zouden laten Zij vond meer dan het leven haar bood En dat allemaal omdat zij haar ogen sloot Uit zwart waas ontstond het…