Alle inzendingen over vroeger tijd

Verlangen is een missie met de heimwee naar vroeger maar door die gehechtheid problemen schept en het huidige moment als een vlucht wordt ontkend.…

buurvrouw op links doet het van achter naar voren in een voor mij onbegrijpelijke taal mijn vroegere geheimschrift is er niets bij Lady Love…

Kon ik Oma maar even vragen hoe zij mijn ikheid ervaren heeft heb ik haar vroeger pijn gedaan of heeft ze het als normaal beleeft. Zeg Oma, ik heb zo'n schuldgevoel maar ach, U weet wel wat ik bedoel.…

Vaak denk ik aan vroeger terug, maar de tijd gaat veel te vlug. Oh Nederland, waar een glimlach nog volstond en op het matje bij de deur nog "Welkom" stond. Waar de koeien, schapen graasden, zie je nu hoge pijpen staan. Waar de kikkers vrolijk kwaakten, zie je nu grijs asfalt gaan.…

eens van negen tot vijf komt er, hopelijk ook voor jou een zee van tijd waarover je vrijuit kan beslissen: ga dan tuinieren, fietsen, dansen en zwieren misschien ook af en toe eens vissen.…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

De jaren, de uren samen konden niet lang genoeg duren de momenten waarin wij wanneer we thee dronken het verdriet met vreugde weg klonken... alles wat maar te drinken was: thee met een vleugje van vervlogen dromen konden we dichterbij elkaar komen.…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zíj hoorden niet hetgeen dat ik dacht; ik werd verwacht. Alles wat zich aandiende in en tijdens het leven, in mijn leven: het doet me doorgeven! Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

De tijd vliegt.…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

verdwaald in donker licht zoek ik mijn vertrouwd gezicht wat bij klaarte niet meer lukt jong en fris zijn weg voor goed op reis met tijd, zo snel bewijzen zijn er wel als ik zie, mijn gerimpeld vel !…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Pour vous madame, eau de flanel un chic mélange, un mix odeur van orchidee en rozengeur c'est un parfum unique, jawel Speciaal voor u mademoiselle dracôme, een mannentovenaar je leeft maar één keer hier op aard n'est-ce pas, voici, la vie est belle…

De vroegere fantasie is weggeëbd. De teugels die we vroeger in handen hadden, zijn slap geworden en sleuren ons weg. Wij kennen de diepgang van ons eigen niet meer. Het gaat berg af, altijd maar dieper ……. De standvastigheid onder onze voeten, heeft plaats gemaakt voor een diepe kuil, waar wij niet meer uit kunnen.…

levensavond samen uitkijken over het kalme water tevreden luist’ren naar eenden, net als vroeger rondkwebbelend in het riet…

Vroeger als u deelde met uw naasten maakte het u lang gelukkig Heden als u met uw naasten deelt maakt het u lang ongelukkig…

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

Waar vroeger haren groeiden, waar ze horen, groeien nu schaamharen, in mijn neus en uit mijn oren.…

Zelfs ik ken mijzelf niet meer als ik terugkijk in de tijd naar vroeger vol herinneringen Wat is er toch gebeurd in en om mij heen dat jij nog wel weet wie ik ben Waar ben IK gebleven tussen alles wat ooit was en is geweest Jij kent mij zoals ik was ver terug in de tijd mijn eigenheid en mijn echte ik ik zoek mijzelf in alles…

Verheugd dat ik iets vinden kon uit een tijd, waarin ons geluk begon. Ik ging er eens voor zitten, vouwde mijn beide handen eromheen. Ik voelde het patroon, de koelte van het glas ging door me heen. Toen was het of mijn ogen water werden, mijn hart ging als een razende tekeer.…

op ’t scherm van mijn gesloten blik zag ik de wit-papieren hemel losgescheurd door wat er lang geleden is gebeurd -vanmorgen dus bij ’t eerste ogenblik dat ik besefte met een hete snik dat vroeger, nu en later feiten kleurt- die lang verleden tijden, opgefleurd tot huidige presenten met een strik -ja toen- zag ik hoe kruisgewijs een scheur…

Oma ik mis je, als je dat maar weet Ik hou van je, zoals ik vroeger ook al deed. Je gaat nooit uit mijn hart, ook al ben je niet meer bij mij Je bent voor altijd een engeltje aan mijn zij…

Voor mensen van vroeger ben ik nog steeds de dochter van Maar voor mensen van nu zijn jullie slechts een verhaal Een zwartwitte trouwfoto op de piano. Een piano wiens snaren jij ooit beroerde. Nu speel ik nog, soms, als ik dicht bij jullie wil zijn Verlangend naar een tijd dat ik nog een kind was.…

jou wil ik nooit meer kwijt Ik wil nog jaren van je houden al zijn er al zoveel jaren voorbij ik hou nog meer van jou dan vroeger en jij blijft altijd houden van mij.…

wanneer jij lacht om verhalen van vroeger die wij in geluk nog steeds kunnen delen dan wil ik jou bedanken en zeggen dat de herinnering aan die tijd nooit verdween... want het voelt als een warme deken van licht om mij heen wanneer jouw handen klanken ontlokken aan de piano uit mijn kindertijd...…

Het is niet meer als toen de lente groen met bloemen en beloften kwam getreden; er is slechts afstand, feiten en fatsoen maar weet: je hebt niet tevergeefs geleden en duurt het nu nog wel een tijd als toen - probeer getrouw te wachten in het heden.…

Wie bij daglicht de gordijnen van de wereld sluit en de kaars zal doven, beleeft de toekomst in een droom, een vermetel gebaar om de tijd te willen ophouden, verwijzing naar vroeger eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat geluk niet zal benijden, vandaag te beitelen in contouren…

December strooit wensen als sterren op steen een sneeuwwit tapijt bedekt grijs verlaten waar warmte verdween achter bloemen van ijs scheurt soms het gordijn kleuren dagen kouder dan ze werkelijk zijn tussen vroeger en nu wordt elk jaar ouder mijn rug naar 't verleden draagt een verhaal van eens...lang geleden bevroren in tijd, sneeuwt…

niet langer grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is er over van het kind die mijn volwassen geest voorvoelde misschien een boodschap in de wind een ansichtkaart van vroeger waar ik herinneringen terugvind wat is er over van de wildernis die in mijn jeugd zo ontroerde vrijheid die zo voelbaar was.…

gekend- je bleef me lang aankijken en mijn blik ging naar de plastieken bloemen in de bakken door ultraviolet licht afgebleekte hyacinten alsof ze al die tijd waren blijven bloeien -ik moest bekennen dat ook ik- (-had gewacht op wat ik al kende?…