Alle inzendingen over vrouw of man

De maan als een uit mij gevallen oog, een iris die te groot was voor mijn kassen. Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen. Ik kon er niets door zien, het leek te hoog. Nu kijk ik achter sterren en moerassen.…

die man zo harteloos en eng die man zo groot en echt een kreng hij deed van alles met me verzette lukte niet ik schreeuwde om hulp wat niemand ooit zou horen ik huilde en besefte dat ik geen kans meer had toch bleef ik schreeuwen uit angst en verdriet ik kon het niet meer stoppen het lukte gewoon niet…

Man van stof en as die tot me kwam en met blinde vingers mijn vlees beschreef alsof je de liefde in brailleschrift bedreef nog hoor ik je stamelen in oerkreten witheet hoor ik je gegrom dat in zacht snikken vergleed hoe zal ik je zeggen dat ik stierf en leed terwijl jij als een Hunnenkoning mijn lendenen bereed en lichaam aan lichaam…

Een man met voeten van een meisje onder een buik en met vele ringen van straffen tot aan zijn kop als van een worm. Als een platworm leefde hij voort. Zonder tong en verstand. Nooit meer bezat hij nog het verstand. Altijd bleef hij een idioot. Nimmer meer had hij verstand. Altijd bleef hij een idioot.…

Ik zie de maan al schijnen terwijl de zon nog niet helemaal ten onder is. Het lijkt alsof je me wil seinen dat alles goed gaat, niets mis is. De zon zal zo ondergaan en zal de maan in zijn volle glorie aan het firmament staan. Jouw bericht is goed overgekomen en vanaf nu speelt de maan de hoofdrol in mijn dag- en nachtdromen.…

je verwaait me in de regen danst pirouettes in de wind tilt me op tot grote hoogtes schommelend door elke gedachte ontleen ik kracht uit gegeven kleuren maant de zon tot stilte die aan de hemel genageld staat daagt onderwind haar uit roerloos geniet ik aan de zijlijn…

schone maan! waar ge ook moogt glanzen Verzacht alom de wrede smart! Verkwik de jongling mijner liefde, Die thans u ziet, en zucht om mij! Breng hem mijn tedere avondgroete, Maar zeg niet wat ik om hem lij'.…

hard geland in mijn hart is je hand zacht op mijn wang zing je voor mij deel je je hart zonder dat jij weet waarom…

licht dwars elke schaduw lees mijn woorden op je huid of dwaal fluister langs het oor van de dichter die van liefde en afscheid walgt alle kleuren herkent hij geuren en zout van lief waai van windbloemen foto’s aan de muur waar woorden buigen valt licht vals licht dwars elke schaduw de dichter je minnaar masseert woorden in de maan…

Verbonden toch vrij Verweven in je leven Alles is liefde…

De volle maan verspreidt zacht licht over de weiden met het slapend vee. Achter de wering golft rustig de zee. Het leven draagt vanavond geen gewicht. De rode wijn danst in het hoge glas. Je draait het in je slanke vingers rond, heft het voor een teugje naar je mond oh, als ik dat glas toch even was!…

bestaat zoals ik weet dat besef doet het kleedje verdwijnen de maan lacht glimmend neemt haar plaats weer in en beschijnt illusies…

o vriendelijke maan! Hoe kalm drijft gij daar ginds in 't blauwe diep der heemlen!…

kijk eens naar de maan die is er niet vanavond dus teleurgesteld…

Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

ongewenste intimiteit Weggeslikt door de man Het landschap aanvaardt De dwalende donkere gedachten Van de man Sneeuw doet bedekte pogingen Tot witwassen De man duwt moeizaam Zijn sneeuwgevoel Voor zich uit Een zware bal vol vuil Moeizaam rollend Door het landschap…

Maantje Maantje luister eens goed Wie ik nou weer heb ontmoet Langs de sterren aan de hemel Heb ik mensen ontmoet Mensen vanuit mijn leven Daar ben ik nooit gebleven Maantje luister eens goed Wie ik daar heb ontmoet Daar aan de horizon Mensen uit mijn vorige leven Wat ben ik blij Dat ik hier ben gebleven Maantje luister eens…

De liefde die zij heeft verdiend kan hij haar niet geven in dit leven ergens in de nieuwe wildernis heeft zij het tedere libidogeheim aan de dieren terug gegeven de duisternis heeft zijn ogen weemoedig gemaakt met een glimlach tussen de wellustige spelonken van zijn innerlijk schrijven leest hij haar universele spiritualiteit de man…

Nu zal ik voor eeuwig bij je zijn jij bent mijn wel en wee jij bent de zorg met lief gezicht ik ben de man in jouw gedicht ik vrees de aanblik nu niet meer ik verdring mijn angst en pijn ik wil voor eeuwig bij je zijn dan voel ik mij pas fijn en zo ging het voort en door overal vond ik gehoor een wonderlijke nederigheid verhevenheid in…

de maan vandaag zo stralend bijna vol goedlachs…

in de nacht onder een volle maan…

zou weleens willen voelsprieten en ervaren hoe een moeder zich voelt met haar kind het grootste wonder der geboorte uit haar lichaam eigen geworden vlees en bloed eeuwig verbond van bescherming het intens liefhebben waar zelfs de grondvester in al zijn overgave geen weet van heeft…

Op de maan heeft niemand namen Maanmannetjes zijn 't allemaal Zij hebben 't heel druk met de Stand van onze karaktervolle Aarde, want 'r schaduw bepaalt Of het hemellichaam maan vol-, Half- of schijfverlicht is....…

Er was één man, die alleen thuis zat, al jaren. Hij keek, naar de vele anderen die zó gelukkig waren... en zei: "Ik heb het niet getroffen!" Ik dacht, als jij geen risico tot waarlijk leven mét liefde aandurft... ben jij geen man meer maar één groot klaagzang!…

Opeens miste ik de man met wie ik door de jaren een dyade vormde maar wist niet dat hij al een dag ontslapen lag, gestorven in een botsing tussen hoge bloeddruk en een misslag van het hart. Lest alleen bewoonde hij sociale woningbouw in een oude provinciestad en deed dat met gemak.…

rollen de kozijnen en de lijsten rond de foto's op hun plaats en wacht tot alles bedaart en iedereen aan het ontbijten slaat hij houdt de hele dag de kleine en de grote wijzer aan de praat, hij houdt de straat tot het schemeren gaat in de gaten, als een jas passen hem de gang en de wanden als een spijker hangt aan hem het huis hij is de man…

Kom maan Neem me mee Laat me rusten Laat me zwijgen Laat me beven Om dat wat er niet is Laat me dansen om de maan Laat me elke dag beseffen dat het mooi is hoe u de zon verduistert Dat uw warme licht In de nacht schijnt De maan Neemt de geheimen mee…

Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent maar wel de euforie van vernieuwing verzend naar mijn brein voor een kostbaar fragment. Het avondlicht dat de hartstocht accentueert en de nacht verzacht die mijn droom omarmt blijft er de molton die mijn emotie absorbeert.…

Ik was de man uit jouw gedicht zijn imperfectie, zijn dementie zijn handen, zijn voeten, zijn gezicht.…

Hoe straalt gij zo, met heldre gloed, Door 't loof dier appelbomen, Waar eens uw vriend zo welgemoed, Zich droomde zoete dromen? Omsluier uwe zilverglans, En blik gelijk gij blikkert, Wanneer gij op de dodenkrans, Van 't jeugdig meisje flikkert! Vergeefs ziet gij zo rein en klaar, In dit priëeltje neder; Ach! nimmer…