Alle inzendingen over vuilnisbak

Wat je leest, gooi maar in de vuilnisbak die woorden zijn immers al geweest. Wat je voelt is maar nattigheid het is regen, niet zo maar bedoeld. Wat je leest is pure vrijheid, het zijn woorden, voor altijd zo bedoeld voor altijd zo geweest.…

Kruipen en smullen in de vuilnisbak op straat: ontheemde miertjes!…

Massages met wijn en beelden van de opstand -- in een klanklandschap.…

Daarom heb ik dit keer Alles in de vuilnisbak gemikt…

De juiste woorden liggen in de vuilnisbak ik droeg ze even in mijn zak daar brandden ze een gat nog voordat ik het mooiste had gehad nu liggen ze op straat het is vuilnis beter dat ik ze laat.…

Alles wat ik schrijf verdwijnt in jouw vuilnisbak ongelezen in de plastic zak samen met het lege melkpak daar liggen mijn brieven gedichten en wat dan ook meer ze waren toch zo mooi maar in jouw ogen slechts rotzooi.…

In de vuilnisbak bruist een druk maar vreedzaam feest: wespensmulpartij. Het gevallen blad bedekt een teer kiempje: vergane eikel. De reiger vliegt traag over de avondweide: zwarte spookvlerken.…

In de vuilnisbak.…

Ze knijpt in mijn hand, stille liefdesgevoelens -- in morsetekens.…

Ik hou van metrum, rijm en harmonie Sonnet, retour, octaaf of een kwatrijn Ik voer ze linea recta aan mijn brein Maar geef me nooit verbloemde poëzie Ik word niet goed van vage woordenprak En kwak die onzin in de vuilnisbak.…

bevroren zijn de verloren niet meer te helen vergeten delen ze ontdooien er smelt ijswater over mijn rug ik stop ze terug de lade wil niet meer sluiten te lang gelegen, einddatum bereikt de houdbaarheid verstrijkt in verscheurde verpakking flikker ik alles met gemak in de vuilnisbak…

Lawaai in onze straten ' k Genoot juist van de stille zomeravond 't Lijkt op vuilnisbakken legen, of kapot hameren van een kunstwerk dichtbij Maar nee, 'k hoor ook trompetteren, wat slagwerk Dit heet muziek! Heerlijk, gauw voorbij!…

Proza voor poesjes de vuilnisbak is hongerig dichters overbodig gebleven met jou achter de horizon speelt leven zich af in een droom het bed in een moerasland gelegen drassig is het wilde leven dansende poesjes openen het bal terwijl ik lustig verder lal.…

ze duiken weer overal op de steden en hun neongedachten de vele lichtjes verduisteren de waarheid valse pracht in felle kleuren luide muziek verbergt verdoken stilte slechts even duurt de erkenning van de prachtige geschenken ook mijn vluchtige taal is zo weer vergeten het papier ritselt al in de vuilnisbak…

'Schat, de vuilnisbak wel buitengezet?' 'Donderpad? Die kat zal ik vuur doen vreten.' Daag het monster niet uit, schrob je eigen stoep vooraleer zwarte ruiters je berijden. Over liefde zwijgen en in stilte lijden. De zee is grijs.…

Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die zijn leven droeg Nu alleen nog een stille getuige De dood kwam voor hem te vroeg Aan de kapstok hangt zijn jas Met de geur van bier en tabak Ver afgegleden van zijn normen Werd hij gevonden in een vuilnisbak Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die niemand heeft begrepen Het laatste wat hij nog…

ik dek de tafel voor twee net als gisteren en wacht wacht tot niemand komt in stilte eet ik de nu nog warme maaltijd en kijk nog een keer op een zwijgende iPhone wetend dat ook jij kijkt zal ik zwak zijn de onaangeroerde maaltijd verdwijnt de vuilnisbak in het theewater kookt teken hartjes op het raam dat naar buiten loert tegen…

De armoe zichtbaar, wanneer we een kromgebogen vrouw, met een aftandse boodschappenkar, haar hand in de buiten- vuilnisbak zien stoppen, papieren zakken er ongeopend uithaalt, haar kar ermee vult.…

men zegt wel dat je de eerste duizend pagina's van wat je schrijft beter weg kunt gooien 'it brings a tear to my eyes' en dat je dan overnieuw kunt beginnen eindelijk Kafka wilde dat alles van hem in de vuilnisbak zou verdwijnen Basho schreef alles in drie regels te weinig om weg te gooien eigenlijk terwijl hij door zijn landschap…

Het 'moois' wordt na een korte tijd weer in de doos gedaan terwijl zij, afgedankt en kaal, de vuilnisbak in gaan. Ik weet: zij maken deze tijd heel sfeervol en heel fijn, maar het laatste wat ik wezen wou zou toch wel kerstboom zijn!…

corrosie... een wereldwijd probleem kanonvuur boort geen waterputten om de dorstige aarde te kunnen bevloeien het maakt woestijnvorming onomkeerbaar verdoofd door het lawaai verstikt door uitlaatgassen verblind door machtswaanzin verwaarlozen wij de behoefte van het milieu en zoeken naar een vindbare schuilplaats om in die vergulde vuilnisbak…

Jij loopt op straat en eet uit een vuilnisbak Slechts een portiek is je enige onderdak Soms zit je op een bank en staart wat voor je uit Je schoenen zijn versleten en in je zak geen duit Mensen kijken je minachtend aan en lopen met een boog ver om je heen En jij je weet niet waarheen Wat is het verhaal achter jouw bedroefde…

Tastbaarheden als een huis een vuilnisbak schoorstenen boom bakfiets een boot een spinneweb Letters op papier en wat ik zie als ik mijn ogen dichtknijp de vlammen die mij inslaan. Meer dingen tussen hemel en aarde dan ik zie zijn er niet anders zou ik ze wel zien.…

bekken verkrampte benen die verwurgen trekken Zweet tussen geplette borsten waarop ik steun half geopende natte lippen smoren mijn gekreun Gelijk in het ritme van de Bolero Parende ongeremd tijdloos geil ineen Zweet laat zilte druppels druipen Langs billen borsten de beslagen ruiten Emotieloos koud klinkt haar stem, vergeet niet, zet de vuilnisbak…

ik liep in de fuik van laat avondlicht en hield je hand vast ontleedde een bloem, zag om naar waar we net nog liepen met zo weinig geluid, alsof niemand wist wie wij waren zonder wetenschap van uitdrukkelijk achterblijven zowel bomen, bladeren als vuilnisbak bestonden rond dezelfde tijd een vogel floot nog even als teder besluit…

Het is een ding met muziek erin dat deel uitmaakt van mijne wereld: op een plank staande of liggende op een schrijftafel en soms op een hoofdkussen of zoals nu opengeslagen naast de vuilnisbak op mijn balkon - een papieren ooievaar kan niet vliegen en wolken zijn mij geen kamelen in de lucht en mijn huis is ook geen rots bezocht door Griekse…

Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad en zag de dingen moe met vroege ogen aan en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding - aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen brugleuning, benzinepomp, lantaren - En 't was als snoerden deze klanken de schepping meer tezaam.…

Ze haalt haar wijsheid uit een land waar vuilnisbakken zijn beverfd met bloemen; 's zomers zeilt zij op haar houten ledikant. Haar lach vliegt zeer omslachtig als een fazant bijvoorbeeld door het lokaal, zo kleurig ook; zij houdt van allemaal en niemand is alleen gelaten. Ze kan niet haten.…

De vuilnisbak is nu je restaurant en een bosje jouw toilet je handen was je in een vieze sloot en er is niemand die op je let. Slapen doe je onder een brug of ergens in een portiek een dokter heb je nooit gezien want je bent nooit ziek.…

onze dromen vielen uit de lucht op het pas gemaaide gras ze doofden als vanzelf we harkten na een tijdje gras en dromen bijeen een zanglijster landde ritselend in de groene wand van het klimop met een helder lied riep hij ons op niet te vergeten we zwegen alleen hij vloog naar de groene vuilnisbak en floot daar zijn…