Alle inzendingen over vuur

nu jij niet meer bent maar was, en dat voor eeuwig zal blijven zal deze stilte beklijven zal ik deze kilte verdrijven met het vuur dat je achterliet in jouw stem in jouw lied lied na lied blijft warm omringen zal ik zingen voor je woorden en je klank 'vielen, vielen, vielen Dank'…

Tot geen woorden bereid, enkel een vuur dat niets verbrandt en toch blijft branden. Geen beeld of teken, enkel niets.…

Dit was het dan, Zeg je en je kijkt Naar de resten Van hem die jou Verwekte, zorgvuldig Opgeborgen in een Gelakte houten kist - Je draagt hem over Aan het vuur, om te Vergaan tot as, De man die jou Een vader was San Zeno di Montagna, Italië, vrijdag 17 juli 2015…

Nu zij weggaat neemt zij de dingen met zich mee Een steun voor het lijf een kruk die in de oksel geschoven ontlast en het lichaam zo rechtop houdt Hij zucht en begint met hamer en beitel in de hand het scheppen van een beeld dat overeenkomt met vuur dat schaduwen werpt van een onduldbare werkelijkheid…

in het uitspansel vol vuren en zonnen springt de bevlogen zoon van een zonnegod de oogkassen versierd met schelpen van de hemelse hangbrug de tovenaar zonder vangnet vindt vaste grond na zijn vrije val geen dood te bezweren in deze krakend koude duizend-en-een-nacht…

Toch dient men er op te letten dat zo’n kostbaar kleinood nooit in laaiend vuur belandt. Geloof het of niet, van iets wat ooit waardevol was blijft niets meer over, ook geen as; hooguit een vleugje grafiet . . . . . . niet genoeg om dit op te schrijven.…

ik wil slapen op de steppe op schrale grond in een hut desnoods in een bed pijn bezweren verdriet er uit slaan als vuur uit stenen met lijm en zand dromen helen voor een hemelvlucht naar de zon naakt en dwars met lichte tred door het duister lopen alles wil ik met jou…

stug als een dorstige mug steekt de stekker zijn plug vol vuur en naar zijn natuur eet hij uit de muur vreet stroom zuigt loom en zonder schroom het net leeg en wat hij kreeg is voer is lekker voor de wekker aan het andere eind van het snoer die baalt als een stekker…

in deze langste nacht eet de draak de zon op morgen zal hij haar bevrijden we stapelen nieuwe woorden op de oude in deze donkere nacht ze liggen onder vuur duistere krachten vieren brandend hoogtij wintervlinders verzamelen zich op onze verlichte vensters…

die hitsige faun staand voor haar in vuur en vlam brandende liefde ...aan de Noordzeekust... duinpan legerstee een verloren gewaand land liefde's dwaalwegen ...once upon a time... sterrenbacchanaal haast half verblind door liefde paradijsvogel…

Door vlammen en vuur. Huid tegen huid. Tussen tong en lippen. Een zuchtend geluid. Ik bibber en beef. Ik neem en ik geef. Tussen passie en strijd. Ik voel dat ik leef.…

Blijdschap komt uit vuur, verlangen dat zo nu en dan beantwoord, of altijd Alleen soms niet te zien door te dikke bril door te vermoeid misschien door angsten…

Het snelsonnet ligt somtijds onder vuur: als Driek van Wissen wordt beschouwd als ‘god’ gaat creativiteit tot slot kapot. Maar ík verkoop mijn dichtershuid heel duur. Als ú de teugels ook een keer laat vieren zal Pegasus u danken. BLIJF DUS MIEREN!…

Het is eind maart, er ligt nog ijs en sneeuw, Een straffe oostenwind blijft krachtig jagen, Van deze kou raak ik terneergeslagen, Het lijkt de kilste maartmaand van de eeuw. Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

Een vershouddoos om kliekjes te bewaren Hét hebbedingetje bij Albert Heijn En nu er blijkbaar niet genoeg van zijn Heb ik weer voor Jan Joker lopen sparen Geen moestuinzaadje dat het bij mij deed De Wuppies heb ik nog niet eens compleet!…

O glorieuze violette zonnekoningin Vaarwel grijze verten Dag o overvloed, weelde Van bronstig jade Het vuur van vrouwenogen Ontketend, geuren zoet en rauw Kijk mij aan, mijn lief, Anker je achter mijn hitsige arm Ga met mij door het giftig groen Van lenteweiden, fris kreupelhout Ontvouw je bloem, je lippenrood Wees roos, laaiend vuur,…

Want zelfs de vlammen van de haard waarvan de hitte ons omarmt en de jacuzzi die ons winters rozig lichaam heeft verwarmd kunnen niet tippen aan het vuur dat in ons beider lichaam raast en dat zich heftig zal ontladen, met een kracht die ons verbaast. Dag allermooiste, met je ogen die in 't vlammend vuur gaan vonken.…

ijskristallen eens bevroren alles stilzet in verloren doemenis Zo zal ik hier blijven wachten, lief tot voeten overstromen zal ik wachten tot je dooi vat zachtjes water weer laat stromen zal ik bidden tot wat God heet uit mijn eindeloos verlangen en te midden van jouw ijstijd zonnestralen voor je vangen zal ik dromen van de vogel, lief die vuur…

Vuur brandt in de haard. Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel. 'Mij overkwam.' 'Geen nood het is normaal.' De toekomst! Vlucht! Mij hij komt, en komt met vuur en vlagvertoon. Een hemel vol drakenruiters, woedende goden, storm, een leger. De loopgraaf lijkt ineens ondiep. Dus zo is het. Morgen is alles anders, natuurlijk.…

Dus blijft de deur van mij nu dicht je bent niet welkom meer, omdat je speelde met vuur en mijn vertrouwen zie ik je liever nooit meer!…

en kun je me dan vertellen waarom dat vuur ooit is geblust.…

Maar daar wuift het bestuur uw zorgen weg Het meeste vuur, stelt men gerust, bedaarde, bezoek dus zeker de verschroeide aarde.…

Ik trek, ik zuig, ik inhaleer, ik stik, ik stik, geen lucht meer, ik draai het rond en geef het vuur, zonder mijn peuk ken ik rust nog duur. Ik trek, ik zuig, ik inhaleer en blaas voel me dwaas zonder rook van de kook ik steek een laatste op rook al het verstand uit mijn kop !…

Als ik aan je denk Dan hoor ik je lachen Met mijn ogen dicht geniet ik van dat moment als ik aan je denk dan ben ik je armen dan voel ik de warme siddering weer Als ik aan je denk dan voel ik de passie dan voel ik het vuur ook al was het voor korte duur Als ik aan je denk Dan zie ik je glimlach Ik loop dan naar de deur En je…

Vraag mij niet naar dat eeuwige verlangen gooi die sleutel weg laat mij maar geloven dat het in de hel ook vervloekt goed toeven is stook het vuur langs wakker razende vlammen vergeet dan niet die laatste deur goed dicht te schilderen maar laat me, verdomme laat me .....…

Het vonkje dat er nog over is blijft bij mij veilig gloeien en ik hoop dat jij de brandstof vindt om het vuur weer flink te laten loeien.…

Badend in het zweet Zoekend naar verkoeling Het vuur van verlangen Nimmer gedoofd Depressies achterlatend De gezondheid is weer blakend Emoties onbedwongen Rituelen in het hoofd Dansend in de nacht Aanschouwd door alle sterren Als een inheemse indiaan Het is weer volle maan…

Je bracht licht in het duister en was bij duister in licht Bij zaken, die het daglicht niet velen kon, brandde jij Je was bij zaaien en bij sterven Donkere dagen nu jouw vlam voorgoed ons delen dimt - want ook jij had je duur - Nu alleen geef ik vuur aan kaarsen en doof brandend…

Vuur je wapens! Spuug je gal in mijn gezicht. Je raakt mij niet, noch mijn lichaam. Ik doe gewoon mijn ogen dicht. Ook mijn oren willen niet horen wat je op je lever hebt. Ik voel alleen nog diep van binnen; mijn hart dat bonst met groot geweld.…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…