Alle inzendingen over waagschaal

die ander uit de waagschaal van mijn evenwicht is dat mijn helft die hem tot woorden dicht…

hoeveel tijd rest mij nog jou te schrijven over vandaag, het ademen voelt soms zwaar aan, log of leg ik teveel tegenwicht op de waag de ruis in mijn oor trekt het stille aan je hoort het in afwisselende kleuren: zo ik de dag, zo de regen beleef of een grijze lucht soms een dak schuift over aanmoedigende geuren mijn klok staat stil, dat…

De waag, waagschalen in balans. De Goudse kaas door de dragers Naar de waagschalen gedragen. De kleuren van de vemen op de Kaasmarktdagen sieren stemmig de Dragers en geven meer gewicht aan Hun klompendans. De waagmeester's ogen in een strak Gezicht. Jong, belegen en meer gerijpt Op het juiste gewicht.…

Ze wilde zó graag bij haar vriendje zijn, dat ze haar leven in de waagschaal stelde. Maar toen haar lief de reddingsboot bestelde, toen vond ze dat toch wel bijzonder fijn. Zeg, laat ze stoppen met die dure grappen en spoedig in het huw’lijksbootje stappen!…

alleen kom ik u halen En breng u dan naar het gerecht Ik laat het aan mijn broeder Oordeel over Om uw hart en geweten, uw ziel, te wegen Meer dan 21 gram Betekend voor u een enkeltje Naar de Hel… Is er minder gewicht in de schaal gelegd Wordt u uw onschuld vergeven, U mag rechtstreeks naar de Hemel U die 21 gram precies In de waagschaal…

je legt je lichaam voorbij de waagschaal…

Kom ga met me mee even weg van al die mensen zonder huis zoekend naar een toekomst die uitwijken en inboeten hun leven in de waagschaal wij zoeken een plekje zonder krant of journaal leggen ons een lange tijd neer in het gras dat is wat ik wil alles even achter ons laten we de dag zwijgen we nu stil willen in onze dromen vrede…

eeuwenlang boven dezelfde grond, waar altijd anders en altijd hetzelfde de stad zichzelf herkende en hervond; van wat hier door de jaren is verrezen is veel weer door de jaren neergehaald, maar altijd werd door deze plek het wezen van Gronings stad en ommeland bepaald, dat, steeds als men het nieuwe met het oude opnieuw behoedzaam in de waagschaal…

het gewicht van dagen in waagschaal van toekomst gravend telkens weer naar bladzij van jouw jeugd wanhopig blind in angst verstaand jouw vreemde taal uitkledend in eigen schaduw stond je daar in breekbaarheid in koude klaarheid en nevels van stilte nam ik jou in mijn armen samen losten we op in deze wereld de wateren van nacht…

Ik heb eeuwen gedaan om onder de driedubbele rokken van een Spaanse schoonheid mijn ziel op te hemelen en mijn ruwe lichaam in de waagschaal te gooien als oude lompen. Ik slikte haar intieme sappen als honing, vloeibare heroïne. Ik verslikte mij.…

van het duister en de stilte die ik dromend voorbij gaan zag met hun ziel verlammende kracht die mij ‘n ogenblik verziltte en mijn levenslust verviltte grijs en grauw verloopt het etmaal druilerig zonder zonnestraal huizen huilen langs de ramen wie weet nu nog steeds de namen van de gestorvenen door staal met hun levens in de waagschaal…