Alle inzendingen over waarheid zoeken blind

de naakte waarheid in onberispelijke vorm verglijdt onder mijn voeten en draagt de leegte die ijlings de ruimte vult op het pulserend veld van komen en gaan een vinding die rijkelijk had gebunkerd tot schuilplaats morst nu vloeibare alinea’s op het voorwoord dat herrezen uit een atoom nu blind in braille wordt gelezen vingervlug kraken de…

Met je hoofd in de wolken Je gezicht tegen het raam Een wereld van leugens Gecreeërd uit verhalen van een bestaan Jij bent het meisje zonder waarheid Wees blind voor hun woorden Geloof in je leugens Wees open voor de wereld Jij die moet zoeken naar een bestaan Weg van die leugens weg van dat raam…

alsmaar trekt het gedempte licht de randen verder naar zich toe ik kijk om en zie een vervallen burcht de armen spreiden is de dood misschien een metselaar die tijd en begrip mengt om het tenslotte te metselen naar zijn eigen waarheid, die weliswaar hoekig maar toch afgebakend het zonlicht kruist met de degens waardoor het is verwond ik…

Zij gaat in stoflagen gekleed over straat Onherkenbaar door gaten getekend Met hand op hart bijbel of kinderhoofd Wordt op haar gezworen So Help Me God Met twee of drie vingers hoog in gebakken lucht Kleden we haar fabulerend uit zij moet er aan geloven In stoflagen gaat ze over straat mysterieus veelkantig en ongeslepen…

bij tegenslag in het leven komen nare gevoelens boven drijven van het geluk waar ik naar wilde streven zal maar weinig overblijven tranen die bevriezen in ogen die verslagen zijn mijn eigen ik verliezen uit het ooit zo sterke brein met de wanhoop nabij zoek ik een uitweg zoals blinden bij nacht en ontij zal ik die nooit vinden toch…

Zwijgend ziet het Stergeschitter toe Naar onze waarheid. Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…

Waar heeft die Nostradamus iets over een golf vernomen, Die duizenden en duizenden het hemelslicht doet zien Hoe kan het dat voor Mozes wel het water zich laat splijten, Op zoek naar het beloofde land dat ligt bij de Jordaan, Hoe kan het dan dat kort na kerstmis water hen deed lijden, Op zoek naar waarheid dwaalt er iemand bij de oceaan.…

Dat leven wonderlijke muziek is, kan elke blinde horen. Dat leven zinvol spelen is, begrijpt ieder spelend kind. Alleen wijsgeren blijven denken, over het waarom. Alleen gelovigen blijven geloven, in zelfbedachte goden. Wie dom is blijft maar zoeken, totdat hij of zij, op sterven na dood, uiteindelijk de waarheid vindt.…

Zij vraagt wat mij hier naar 't strand brengt 'k Ben opzoek, op zoek naar (verhalen) Op zoek naar verhalen van mensen als jij; vertel mij de waarheid (leugens) Jouw waarheid, geen leugens, vertel ze mij 'Heb je even'?, zei zij, 'ik ben nog jong' (waarheid) 'Zeker te moe' en viel als een blok in slaap...…

Waar ben je nu als wat je bent Wat te zien is is niet gewend Vervaagd door het verdwijnen in de mist Misleid door je schaduw heb ik mij vergist Je contouren leken zo sereen En toch de wolf in schaapskleren als vroeger en voorheen…

creëert verwijdering in plaats van begrip mensen kleuren zichtbaar blind onttrekken zich van het luisteren naar daar de voile het uitzicht troebleert laven zij zich aan gefingeerde waarheden tot in het avondrood…

De oplossing ligt in de waarheid, de waarheid ligt in mij en in jou. Dus maak je maar niet druk, Jij en ik zullen zoeken, swoegen, pakken en juichen! Juichen , omdat we het gevonden hebben, Juichen! Omdat we de waarheid hebben om verder te gaan!…

Blind en doof voor de waarheid van nu, zwalken we verder, blind, ik zeg 't u. Liever willen we de waarheid niet weten.…

En elke uiting legt een andere waarheid bloot. Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen. Weifelend zoekend tussen denken en voelen tast zij naar haar eigen waarheid die verdwijnt en opduikt als de roos in haar watervallend haar.…

zij was op zoek naar het zijn der dingen ze keek links niks rechts nada naar boven maar voor je daar mee mag praten dat duurt een eeuwigheid dus dan naar onder de bron van alle waarheid helemaal voor haarzelf alleen…

Borende ogen zoekend naar diepe waarheid vind ik fantastisch.…

Het is vandaag geen waarheid die ik zoek, Geen Nazareense visser die mijn dood afpakt, Geen Weense dokter die mijn penis spreekles geeft, Geen Trierse filosoof die op de bank mijn volmacht heeft. Vandaag is het geen goedheid die ik zoek, Geen Gandhi, kaal en mager, woord tot op het been, En geen Thérèse de Lisieux.…

Hoor de beelden Nu het licht uit De ogen verdwenen is, Zoek de waarheid In het zachtste geluid Dat voor de ziende Onhoorbaar weerkaatst wordt, Maar voor mij oorverdovend Binnenkomt, waarheid die Voor jou niet waarneembaar, Maar voor mij werkelijkheid is…

omgord met haat de passen blind alleen de geur van aas geeft richting aan hun voeten ze zijn ontwaakt omdat de waarheid spreekt ze zoeken nu gerechtigheid slachtoffers ten spijt ze wringen zich in bochten sluipen uit hun krochten schuld brandt weten want sporen zijn nog niet vergeten armen wijzen ogen hechten aan het doel vertrokken…

in de kroning van de nacht is eenoog blind daar fatamorgana's angstvallig hun rokken hooghouden behoeft waarheid geen zoete erkenning vallen met zorg gebouwde zandkastelen ten prooi aan opkomend tij,omdat zij niet fonkelen wil…

verleg het zoeken beraam geen misser die soms aanklopt op luchtkastelen ontdek het vinden wat je kan plaatsen zal nooit hechten op blinde muren…

zijn leugen was haar waarheid zijn lachen haar verdriet een onvoltooide liefde meer vroegen zij ook niet haar lichaam zijn genieten haar passie zijn gevaar een onderhuidse hartstocht dreef ze naar elkaar hoe blind zij zich ook staarde hoe weinig hij ook zag zij voelden zich gelukkig al was het maar één dag…

Met moedige ogen en een nieuwe blik ben ik op zoek naar het spiegelbeeld dat me belooft en gelooft dat ik zonder scherven overwin wat verborgen in mij bestaat en zonder ogenblikken verandert in blinde haat…

Ik creëer graag Misverstanden Als ik zoek In verf, laag Na laag voeg Ik iets van De waarheid toe, Maar dan wel Mijn waarheid, Die voor jou En anderen nog Maar zo niet Te ontdekken valt - Wat ik eigenlijk Doe is echt niet Anders dan één grote Afleidingsmanoeuvre…

We mogen wezen wie we waren of nu al zijn. Leven is zoals wijn ook tijd die wordt geleefd soms met pijn en beleefd verlangen behangen. Vertel, wat heb jij te uiten , te delen. Ken ook jij een vorm van ontluistering, zag jij vroeger al parades zoals die optocht. Het geleek ook nu een r.k. processie van ooit. Het geleek weer een toneelspel…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie. Sommige lippen en ogen…

Het is niet enkel het niets meer zeggen of zien, de vogels niet te horen zingen, ontdekken dat ook nu een winterslaap ook heden ten dage niet echt bestaat. Het is niet het ook missen van gegons de waarde van bijen niet meer weten, of geuren van bloemen en oud zout van een al weer gevallen vergeefse traan. Noch is het dit planten van een…

We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven, aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord net als bij jou en haar met deze bloei als gegeven. Is het anders gegaan dan jij jou had voorgesteld leven is immers vaak veel meer dan woordfietserij.…

ik ben geheel en al de leugen ik heb de waarheid nooit gekend ook de liefde werd niet roder, nauwelijks zichtbaar of tot zee verwend blind voor minder en de dagen door het blote tij zo verdween ik in de angst, de welving van het water het geschreeuw nog maar net voorbij ik zei onder donkere daken…

oranje feestte fel in blauw toen de schaduw zich mateloos aan levens klampte langzaam verkleurde mijn gevoel in ongeloof en werd ik ziende blind toen een werkelijkheid met lijven smeet en traag de waarheid in mijn geheugen stampte de menigte bleek een machteloos kind…