Alle inzendingen over wachten

het te doen met deze soms kille dagen stilletjes kruip ik naast je zonder het te vragen ik wacht als dat joch van toen op de eerste avondzoen.…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden wacht de scherpe beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de zachte lijn van je gezicht schaduwt in het licht je haar is zwart van chaos in zijn pieken er in kroelen is genieten nog sluier je je angst wacht gelaten op de uren…

'k heb je pijn gedaan met mijn onzekere woorden in je innerlijke land maar ik wilde je niet storen in je stilte 'k wou je alleen maar geven een hand jouw stem heeft nu een klank gekregen en in mijn vreugde wou ik je mijn liefde geven 'k heb je gekwetst maar al moet ik een eeuwigheid wachten wachten zal ik doen om terug te keren…

in het duister van de nacht vrijwel opgaand in die nacht staat een rover en hij wacht hij wacht tot het laatste kooltje niet meer opgloeit tot de walm van petroleum is vervlogen en het oude mens naar boven versleten en kromgebogen dan zal het de volgende dag een kille dag zijn in maart het oudje zal ontroostbaar wenen haar centjes…

dit gedicht fluit de wereld voorbij op zoek naar wat licht- voetig geluid met een danspasje bij dit gedicht kust u oorverdovend zacht oogverblindend dicht fluistert en kust zegt wacht op mij wacht dit gedicht vindt hand, lach en blik en tastend uw gezicht weet: ik word bemind dit gedicht dat ben ik het bidt…

strompel beenloos aan mijn zij zucht bij elke knie naar voor kijk omhoog naar mij loop nou toch eens door mijn tergend ongeduld loopt ook met mij alleen achter schijnbaar rust verhuld vreet het lustig aan mijn been kluivend schrijdt het voort het wachten dwingend voor mijn gezel gelijk gestoord wacht en heeft mij door het…

Het orkest wacht… de dirigent in volle concentratie… stil ingetogen het orkest wacht.. de dirigent verwacht zijn interpretatie van een meesterwerk het parelend zweet langs zijn gezicht als toen de meester zijn laatste noten wist gebogen hoofd.. recht! ogen gericht armen omhoog dirigentenstokje rechts en dan….…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

Het is heel dichtbij de leegte de duisternis De Zwarte Poort gaat krakend open ik wacht met het zetten van mijn voet over de drempel alles vliegt weg en verder en ik wacht bij de onbekende Poort tot het ene moment Dan zet ik plots mijn voet neer zonder te weten wat ik doe loop ik onder de massieve gewelven van oneindigheid weg van hier…

hai, ik wacht nog op je mailtje gewoon een berichtje van jou er komt maar niets binnen mail me nu, mail me nou al zijn het enkele woorden dat is waar ik op wacht je kunt toch wel íets schrijven elk woord is mij een pracht weet je niet hoe te beginnen of wat je me mailen moet ik vind het al fantastisch als je schrijft: van mij een groet…

Meer dan een miljoen, lag er in huis Open en bloot niet eens in een kluis En wij maar wachten op de trekking van de loterij Maar die gasten, die waren er gloeiend bij Inleveren die poen en een beetje snel Nou ik wacht wel op de trekking, dacht ’t wel.…

Hoewel de maan al wacht Op de aftocht van de zon Is de nacht nog niet begonnen En ergens tussen deze oerkrachten Kijkt een jongetje omhoog Gespannen wachtend op de eerste De tweede, en volgende Want wijsheid leert hem Geduldig te wachten Tot de kracht van de maan Haar kinderen om zich heen heeft Verzameld in vele prachtige vormen…

De zon heeft ons weer licht blijheid en warmte gebracht nog even en zij gaat onder haar taak is volbracht dan wachten we op een fluweelzachte nacht waar het ritme van de branding ruist en de maan de golven verlicht met speelse schittering onder een betoverende sterrenpracht in deze ultieme sfeer van rust ga ik slapen en wacht op een nieuwe…

mezelf verborgen achter wat ik niet ben niet wil zijn ik weet niet hoe het verder gaat moet met mij, en de persoon ik, die ik niet ken diep verder dan iedereen kijken kan behalve jij sta ik te wachten tot de trein van hartstocht mij komt halen de trein waar na lang wachten jij niet meer inzit en we alsnog gescheiden…

De dag dat ik naar huis kom Het einde van de wacht Een vreemd land Ik schrijf je naam in het zand…

Aan wachten doe ik niet, Het is maar hoe je het ziet. Voor jou doe ik alles, tot op een moment. ik bedenk het is genoeg, Ik zeg bye tegen de liefde die ik vroeg. Verder met mijn leven, Ik ken het in elke vorm: van dood tot liefde, van verlating tot scheid, Als je nog langer wacht, ben je met kwijt…

Een beker wacht een soort van heksendrank giftig maar lekker.…

Slaap zacht, wacht en wacht de dagen wiegen in voorlopig getreuzel verdoven de pijn van het eenzaam oorverdovend langzaam ontwaken uit een zekerheid dat wellicht verlaten van ooit tedere warmte niet anders kan, verandering en het haast vaste weten dat duidelijk in mij weerklinkt ga beginnen met beminnen wat ik als landschap heb geschilderd…

We moeten veel En kunnen niet En zeker niet Lang wachten We draaien cirkels binnen achten Hoe lang zal het geleden? We buigen altijd af We zoeken in de boeken We beginnen steeds in hoeken We draaien in een draf We moeten veel En kunnen niet En zeker niet Lang wachten Draai jij cirkels binnen achten? Hoe lang was het duren?…

Ik zocht je in woorden die nog wachten, in de winter die langer is dan de tijd, in de as van de liefde, in de kou van de eenzaamheid, in mijn hand, in mijn broekzak, in mijn huid. Ik zocht je en heb je niet gevonden.…

in het stilste uur was ik buiten met merels die fluiten scholektsters schreeuwen hun winnende lach en ik wacht wacht op je antwoord dat niet anders kan zijn dan een omzien in pijn een zwaai waarin ik verdwijn we warmden elkaar in de zon van de lente geloofden in zomer versnoepten de centen uit een beurs vol met liefde…

ze overwintert waar de wind haar brengt in de schaduw van helden op een plek waar de stenen willen afdwalen waar oude levens zich roeren onder het ijs ze wacht op het onverwachte ruikt de rook van leesbare woorden grijpt naar drijvende brokstukken de tijd schrijdt voort ze wacht tot haar schaduw twaalf voet lang is ze leest…

Een dame uit Veere Ging graag uit de kleere Het was liefde voor geld en met passie na een kwartiertje zei ze: dat wassie Want er wachten nog veel meer heren.…

soms is het beter wachten wanneer een tijd de ruimte laat wenen denk in gisteren was de tocht gierender dan vandaag…

Ramen zien haar komen en blijven waar ze kijkt naar wie voorbijgaat of ontdekt dat ze wacht op geluk dat gedeeld in spiegelschreven van dromen van haar zou kunnen zijn…

waar zilvergrijs in wit weerkaatst als schaduwverlangen verborgen blijft wacht een vrijheid dit ijzig gordijn in haar breekbaarheid de zonneschijn…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

ik wil niet gaan alleen maar bij je komen de voordeur door die open op me wacht de ruimte in van kamerhoge dromen tot binnen zachte ogen van de nacht…

Hij wacht aan de oever van de rivier die wel een oversteekplaats kan gebruiken. Links en rechts speurt hij de horizon af. Er zou een brug gesignaleerd zijn.…

Niet dat ik twijfel Maar dit is wat ik weet Dit is wat ik horen wil Wanneer je mij vergeet Ik heb je nodig Om te zeggen Lief slaap zacht Ik ben nu nog wakker Omdat ik hierop wacht…