Alle inzendingen over wachten

Is daar soms iemand die op mij wacht, gaat het verder, blijf ik bestaan of is het voorgoed met mij gedaan.…

Het avondrood mengt zich met het helblauw het leven is zacht maar rauw roestig dat men is verweerd wachten op de dag dat men is uitgeleerd heb ik u achteraf vereerd.…

mijn ware Jakob wacht sindskort niet meer op mij hij weet wel beter waant zich gelukkig laat de vrouw voor wat zij is eeuwig op zoek naar hem…

Of wacht hem een uitbarsting der hel?…

de dag en de nacht kussen elkaar gedag zegt de nacht ga lekker rusten ik hou vannacht de wacht…

de atmosfeer bolt zwanger van de hitte puffend en zwetend wachten we af of het weer zo’n zware bevalling zal worden…

BINNENMEER rankende helmbloem langs de oevers van het meer wassend – het water vlei ik mij daar neer verzonken in het landschap wacht ik - op de nacht…

Ik wacht in de tuin, de schemer bladert, de vragen ritselen. Pas in het donker ga ik naar binnen en staan de naasten op: 'Zo was hij en dit kwam hij doen.'…

er is geruis in de vervaging van het leven ik wacht nog wat, wil het ongrijpbare eruit tillen om het in glas te blazen even breekbaar hoe wij spreken…

Abraham Moszkowicz Is door de tuchtraad De wacht aangezegd. Sprake zou zijn van een Integriteitsgebrek. Mij lijkt dit oordeel Geheel onterecht.…

Ik wacht geduldig haar zilveren lach.…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

je dwarrelt rond in de stilte ik vind er woorden een sprakeloze spiegel die wacht op een stem ik kan niet zwijgen jij bent mijn hoop…

Er is altijd die ene, die zal wachten die aanwezig is achter mijn rug die speelt in mijn hoofd die leeft in mijn hart, klopt in mijn bloed en vervliegt met mijn ziel.…

Geduldig wacht de oester in de branding op de golf die haar liefdevol openen zal Maar de meeste golven beuken ongeduldig tegen haar aan en zijn haar parel niet waard…

met veel geduld wachten op het moment dat het lot je goed gezind zal zijn probeer dat maar eens op te brengen welnu de katten ginds op Kreta hebben die gave…

Stigmatiseringsangst Grijpt om zich heen en lijkt Allen de baas Nu is het wachten op Genderneutralere Versies van onze Tampons en BH’s…

Het grasveld ziet bont van krioelende krokus; schoon de lente wacht, toont zij hier al vol trots haar kleurige vingertoppen.…

Die boompjes van de toekomst wacht meestal spoedige rooi.…

- vrij entree - wie voelt zich geroepen om te reageren wie doet eens een duit in de zak, wie laat zich door andermans werk inspireren wie stelt eens een vraag of zet zelf eens een hak? - uitnodiging - als je iets mooi vindt, geef blijk van waardering en vind je het goed reageer en trek lering uit hoe het gezegd wordt en wat…

In de verte wacht de zee op een jonge zalm die zich ongeduldig met de stroom zal laten glijden Hij zal staren over de gonzende diepte Waar hij langzaam ingetrokken wordt Maar voor het zout in hem kan kruipen Zullen zijn holle ogen sluiten De zalmen zullen elkaar vinden Samen wachten ze tot de tijd komt Om hun verleden terug te zoeken…

Je wacht. Wachtend op niets. Wanneer komt het? Je wacht. Je luistert naar niets. Je kijkt naar niets. Je denkt aan niets. Het is er! Dat. Je denkt aan niets. Niets. Helemaal niets.…

Bij maan-nacht zouden zij te samen komen De dag valt lang voor wie de liefste wacht. Ten akker trok al 't volk. Schoon haar de wacht Op 't haard-vuur werd vertrouwd order de vrome Schaduw der schouw en 't maal, wat zou zij schromen? Is 't niet of nu reeds haar wat wonders wacht Order het licht van hoge middag zacht?…

Een visser slaat verstild zijn dobber gade en wacht. Zijn strooien hoed is breedgerand. Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water. De hengel houdt hij losjes in zijn hand. Een vis duikt happend op en vormt een krater. Hij wacht en in z'n wachten wordt het later en langzaam hij met zijn omgeving één.…

Afstappen is een woord gekleurd met de tijdloze schaamte die doet vluchten naar een uitgang waar niets meer wacht. Doorgaan is geloven en lijden want de zon brandt elke schaduw op de tijd die overblijft.…

een voorraad winterkost… er wacht mij slechts het druilen totdat de zon verlost…

De tijd loopt door Kijk niet achterom want Achter je wacht het leed, De pijn En er is niemand die Dat kan veranderen Niet meer.…

ik val niet ben hier al geweest en weet welke gaten mij wachten ik val niet gedichtlees de onrust weg blijf haken aan zinnen en struikel over woorden: niemand weet waar hij aan toe is * de zon neemt het zeer weg ik val niet gaten zijn begroeid nieuwe kuilen liggen te wachten maar ik val niet straf niet de verwarring in mij vijf…

Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten Twee-derde van mijn tijd moet ik nog wachten en wachten doe ik van uur tot uur Mijn lichaam ligt ontspannen achterover Mijn handen als een koestering om mijn schoot Een verre toren laat twee slagen los de wind brengt het geluid de kamer binnen En dan ineens... heb ik mijn kind gevoeld…

handen kneden mij naar jouw borsten het zuigt hechtende lijnen aan de binnenkant van mijn dijen Vasthouden aan een uittreden wachten op de dubbele maan het dolende scheppen Zij rondt haar poppenspel vlieg vingert een bal van klei samen kozen van een spiegeling vrije doorgang witte zee van potentie ingehouden wachten op een liever…