Alle inzendingen over wandeling

wandelend langs woorden is ontdekken van plekken of doorleefde oorden die ik probeer te wekken in kruiken van mijn gedachten door straten waarin men statig woont vaak met een rijk verleden waar herinneringen op huizen plakken naargelang gecultiveerde historie wordt beleden in die sfeer kijk ik rond teken ik dromen, opgeroepen door…

Heden zag ik hoe twee zwanen spiegelend in 't blauwe water gleden Hoe madeliefjes met hun witte sprietjes zich ontdeden van de koude grond Hoe een onbekende uit een busje naar me zwaaide alsof we een verbond Hoe een vrouw haar mobiel uitliet en hond Hoe hij blij, opspringen wou naar mij en zij die hem nog net op tijd verbiedt, zich excuseert…

Bevroren takken van struiken, zwarte kraai kijkt uit op dak van elektriciteitshuisje, een opvliegende meeuw, twee eenden achter een sluisje. Ik kwam vooral mezelf tegen hoe ik alles wilde onthouen, mijn lijf niet voelde alleen het schuren hoorde 'k van mouwen, geboeid hoe bomen een vrouwelijk geslacht nalaten, nadat ze gesnoeid ze spreiden…

Of ik mee kom wandelen Zij op scootmobiel, ik ernaast, achter of voor In park waar veel honden Naar elke hond, hoe lelijk, mooi, verzorgd of onverzorgd, steekt zij onbevreesd de hand, aait, spreekt hen vriend'lijk aan, dan de bazen Zullen we bij dat bankje zitten gaan?…

Ontspannend lopend met stok stuttend zijn lijf en zijn leden, peinst in de verte over 't verleden of is hij nu juist in het heden?…

De heer van Meegen, had even tegen de avondval Een wandeling willen plegen Die van rechtswege niet plaatsvinden kon De heer van Meegen, vrij verlegen "Ja zeg hoort u toch eens even, Wat zullen we nu gaan beleven, Het recht is me als mens gegeven, te wand'len waar ik lopen wil" De heer van Meegen Had even tegen avondval een wandeling…

Zij wandelde langs blauwe open luchten Langs hemels vol met zwart omrande wolken en slaakte duizend zuchten Openheid en ruimte had zij nodig De afstand des te meer De klanken van herinnering deden nog vaak te zeer Alleen met wind en met geweten met troost voor eigen ziel moet deze weg gelopen om al die pijn te kunnen gaan vergeten…

er was zon en wind en jij zwetend van het sporten ik zou naar jou slechts kijken van een zekere afstand maar toen je opkeek geraakte ik in jouw ogen verloren zo wandelden wij samen de nacht in onze vingers zochten elkaar en je zei niets, we lieten de angst achter ons links van ons blaften de honden we hielden in, draaiden ons om keken…

Ik struikel bijna geluidloos over wortels, trippel onhoorbaar door het bos. Als een sprookje kraakt in elke zucht de wind waar stammen elke weg versperren vinden mijn voeten het pad dat na elke bocht een nieuwe dans schijnt te verzinnen of een willekeurige slingering van groensoortig verkeer. Kleine vogeltjes maken kennelijk de dienst…

De druppels vielen uit de lucht De natte geur van wat vergaat En ik keek naar een vogelvlucht Ik wist; te hoog en veel te laat Mijn haren nat, de kroon verwaterd Knisperend grind schoot om mij heen Ik liep maar door, op zoek naar later Want dat kwam toch wel zometeen Bij de rand van hei en bomen Zag ik daar jouw schim toen staan Die speciaal…

Blauwe lucht met witte wolken Doorboord door zonnestralen Loop ik in de wind Gedachten door elkaar te halen Het zand vindt haar weg De wind voert ze mee naar zee Golven klinken dreigend Ik loop gewoon maar mee Voetafdrukken van weleer Door het water uitgewist Zie ik voor me in gedachten Verzanden in dikke mist De wijdsheid van de…

in een strakke trui en dito broek loopt zij mee in het groen ze heeft een rode blos en wapperend haar met een blik in haar ogen gericht op ver mededogen nee, ze is hier duidelijk; een spanning, sterk aanwezig ik voel me soms een dier zeker in het groen ach, je kent mij ik zou nimmer wat doen ze is een lopend voet-stuk en kletst al…

schöne Liesl zingt door mijn hoofd de wandelclub komt voorbij zelfs de paden op de lanen in van stal gehaald intussen stevig stappend zet ik de afstand naar mijn hand zie om mij heen rijk geschakeerd de zomer naderen de spreeuwen bevestigen mijn gevoel luidkeels mij wordt aangeraden mijn zorgen te verpakken in een plunjezak verzekerd dat…

's Zomers sta ik soms onder dat open raam In februari, maan en sterren schaatsen langzaam Door de bocht van de rivier, het blauwe ijs In brand weerkaatst de kus, het huis, de winterreis Van twee wier levens aan elkaar zijn vastgevroren. Het is ondraaglijk heet. Ik hoor ze beiden boven Strelen, hijgen, namen krijgen, zwellen groot En vochtig…

maatschappij die ik veracht’ en zij luisterde liet mij praten nam toen zelf het woord als een danseres over wankel koord zij leerde mij een levensles liet mij lachen in het nachtelijk licht deed mij denken dat het een wandeling was.…

De snelweg raast, op de achtergrond. Een trein dendert voorbij. De wind die blaast, het geluid verstomt. Ben alleen, maar vrij.…

heb gewoond nu mag een ander voor je zorgen de Gehoorzaal heeft haar deuren dicht groene laarzen staan in een etalage het Stadhuis baadt in schijnwerperlicht ik draag mijn zestig jaar bagage dag Breestraat, Pieterskerkchoorsteeg, dag kerken, Singels en dag pleinen jullie blijven me mijn leven lief al ga ik uit je beeld verdwijnen ik wandel…

Lief is ‘t mij te lopen dromen in de laan, als door ’t lover van de bomen koelten gaan. Beuken zijn ‘t, rood-donker-bruine, flonker-goud, als men vindt in buitentuinen, eeuwen oud. Wat een weelde stil te dwalen uren lang, door de lover-kathedralen, rijk aan zang, velden langs met wind-bewogen goudgeel graan…

Om het Onland, heide met jeneverbesstruik. Ik kroop onder de struik en vond een kind, een baby nog, met wit gezicht. De armpjes opgericht alsof ze iets of iemand wegduwden, afweerden, weerhielden. De handen daarop horizontaal, voetstukken op pilaren. De blik van het kind zei dat het gevaar voorlopig niet was geweken. Kon ik het oppakken?…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen afdroegen we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug…

Dit jaar zet ik m’n beste beentje voor, want zo kom ik tenminste nog eens buiten en ik negeer de pijn in beide kuiten. Niks blaren, niks terrasje tussendoor. Niet iedereen was blij dat ik hier kwam. Ze waren bang dat ik de benen nam.…

Ik wandel langzaam door het bos, waar ik ben omringd door hoge bomen. Wortels diep verankerd in de grond die bedekt zijn door het groene mos. Hun stammen omsloten met de schors ik hoor ook het ruisen van de wind. Zouden ze mij wat willen vertellen? Ik kan er alleen maar naar gissen.…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen ---------------------------------- uit…

Ik heb een wandeling gemaakt waar ik herinneringen tegenkwam de één wat mooier dan de ander maar die ik in mijn hart meenam Een paadje met afgebrokkelde randen waar ik meer dan eens mijn voet verzwikte omdat ik nooit toegaf aan "niet kunnen" en het elke keer gewoon wéér flikte Waaróm zou ik niet op dat randje lopen ik was toch goed…

Een fijne geur ontstijgt de verse gronden; De luchten worden willig voor geluid; Er breken kleine blauwe kreetjes uit, Geritsel als uit duizenderlei monden. Een malse vleug van lente wordt gezonden; Zijn adem is bewaaierd van het kruid Dat uit de omgeworpen voren spruit, Onmetelijk, en dampend in de ronde. In eenzaamheid langs hakkelige…

coniferen geuren diep donker wat een rijke zomeravond aanduidt rode zon omarmt de tijdgeest tijdens de wandeling kussen voeten het in het verschiet liggende wat leidt tot morgen die door de dagvorstin verwelkomd wordt met haar mooiste glimlach zachtjes krult het gras groen…

Vandaag las ik iets over Kant alweer een tijdje geleden dat ik iets over hem las vraag mij echter wat hij dacht zal ik zeggen dat hij elke dag dezelfde wandeling maakte maar wat dat heeft dat dan met zijn denken te maken ? Waarschijnlijk alles Maak dus elke dag dezelfde wandeling en je begrijpt Kant…

“Wandeling” Ik loop ik wandel het zandpad slingert de oneindige horizon Ik loop ik wandel omlijnd door stilte haar stem verloren Ik schreeuw ik fluister ik roep ik luister De stilte zwijgt vertelt niets meer en de wind,… waait het antwoord van mij heen!…

Langzaam lopend langs de Aa maak ik fotos zonder camera Wolken wilgen vennen vogels en bloemen die ik zou willen kennen helpen mij niks te plannen Ik ben in t moment Ik besta…

milde avondzon op de bosvijver een waas van zaden en stof stilte tussen zomergroen waterjuffer rust op blad Tanka…