Alle inzendingen over war of terror

‘War on terror’ is verleden tijd lezen we op teletekst Die ‘on drugs’ schijnt nog te woeden Beste homo sapiens één oorlog hoef je maar te voeren en dat is ‘war on violence’…

Snowden wordt opgejaagd als ware het een terrorist maar Snowden is een terror-wist en de hele wereld mag het weten Snowden heeft zich vastgebeten in datgene wat we al sinds '1984' weten: "Big brother is watching you"!…

Één blik, totale verovering Het zoet van je lippen, het dons vochtig Je lichaam, rank, vol vuur brengt mij in je Het ademen, plots beheerst laat ruimte voor het vrijen van onze geesten Het strelen van gedachten Je geur vult elke ruimte, zinneprikkelende begeerte, onstuimig verlangen, orgastisch genot Samensmelting van delen, de ongemene deler…

uw bagage - reiziger in de doods trein na de explosie dragend de keten van kain en de oerknal huilend de hoek om een bom op bali de volgende in mijn voortuin de laatste op mekka…

Op een lentemorgen word ik wakker zonder zorgen. De zon schijnt en de bomen zitten vol groen, ik zie kinderen spelen in het mooie plantsoen. Een morgen zonder zorgen het lijkt zo fijn. Een morgen samen zijn... Plots schrik ik wakker. Die lentemorgen zonder zorgen die is er niet. Alles is donker en zwart. Geen bomen vol groen of kinderen…

Titel: In zee de dood Als wereld zijn wij een stel idioten Die soms creëren, maar vaker verkloten Als globe doen wij schijnheilig; net als of 't ons echt iets zou schelen maar doe niet zo soft Als wereld zijn wij vaak echt compleet geschift Al dwingend en moordend de wereld op drift Het kind wordt geleefd weet dus echt niet…

Beschermd vals roofdier Moord wapens aan de slag Kil koel omgebracht…

kaarsen branden al zijn het er nooit genoeg voor alle tranen die zullen stromen om degenen die de weg naar huis nooit meer terug zullen vinden…

uw bagage - reizigers in de doodstrein na de explosie…

Kinderen trekken mij aan ik wil geraakt worden hun energie voelen botsen op mij en ik wil terugkaatsen mijn ziel tegen hen aan duwen als een streling De bejaarden op de soos raken mij hun aanwezigheid en hun lach verwarmen mij, de verstandhouding de knipoog van een raak woord de wijsheid van hun rimpels Ik heb vriendinnen ik maak…

doodtij blijft in onze accu het zoutzuur bezweren ellendige starheid beheerst ons leven van langer leven ga je vroeger dood ingepopte angst en slechte raadgever oh de prachtige vlinder ochtendrood blijven wij toch altijd als de kinderen die de namen der dingen moeten leren uitspreken hoe vaag en ongekend wreed ook seropositief aids drugs terror…

Is het lichaam het omhulsel van de ziel of is de ziel de belichaming van het lichaam Zijn de ogen een spiegel van je wensen Of wens je zaken die je ogen willen zien Blijf je hangen in het verlangen om te voelen Of voel je het verlangen Blijf je wachten op de ware, of als het ware wachten op iets dat waarde heeft?…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…

Je vraagt je soms af, waar te beginnen denkt soms aan één of meerdere zinnen, je denkt vaak, er is zóveel om over te schrijven, aan het worden én aan het blijven. Aan ziekte, leed en andere vervelende zaken, maar ook vreugdevolle, die de dag én het leven aangenaam maken...…

Mijn liefste, waar zou je kunnen zijn? Ik smeek je, laat eens iets weten. Godverdomme mijn hart doet pijn. Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…

Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij, waar het...op jou wacht....…

Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou, wat is er met je gebeurd? Waar is die mooie lach? Waar zijn de lieve ogen, Waar is de lieve jongen die ik altijd in je zag? waarom ben je zo veranderd?…

't naakt om me heen leeg mijn glas wars van al 't schoon hijs ik mijn jas vanuit 't schemer gaat mijn blik omhoog en lees: Rosie's bar is waar ik was…

Ik mis je zo vandaag Ik wil je zien, voelen, aaien, ja, ik wil bij je zijn waar je ook bent Ik wil bij je zien. Zwaar zijn de dagen zo zonder jouw lach. Lang duurt nu de nacht dat kost mij veel kracht. Je hebt de berg bedwongen waar ik nu halverwege op ben.…

Alles helder en voor elkaar Dan komt het Het is niet waar Ook nog dat Ach ja, het lijden doorstaan De vragen blijven bestaan Ware liefde Ik wel, het is wat…

de lach in het donker glimmend in het licht het verlangen gevonden een schaduw van jouw gezicht jouw ogen warm en lief ben jij mijn hartendief je armen om mij heen ik wilde niet dat je verdween dromen die niet stopten en ik die jou fopte gedachten over jou waar jij over denken zou ik wacht op je zwoele blik en de geur van je haren…

waarom zweeft men in het rond in het alles in het niets niets anders dan dat zweven door dag en nacht vloeibaar goud of silver zoals de kogel voor een wolf vampier of wat dan ook zie de mist zie het als rook zie het als mist weet je het zeker of heb ik mij vergist wie sist en schreeuwt de rapen zijn gaar wat is echt nep waar.…

Zij verdwijnt met de ouderdom Vrienden nemen haar mee In hun sterven Telkens wordt zij transparanter Mensen herkennen haar Alleen van nu Transparant kwetsbaar fragiel Even later Verdwenen.…

en dat het eenzaam wordt voorbij die laatste waterplas wanneer enkel de spraak van het zand weerklinkt in het lege huis ik wil weg uit mezelf, daar en dan wil de diepte of in verleden dagen de onthoofding van de dood wanneer ik het geraamte bedek zo ontzettend treurig stil met woorden die jij niet horen kan, niet voorbij…

en dat het eenzaam wordt voorbij die laatste waterplas wanneer enkel de spraak van het zand weerklinkt in het lege huis ik wil weg uit mezelf, daar en dan wil de diepte of in verleden dagen de onthoofding van de dood wanneer ik het geraamte bedek zo ontzettend treurig stil met woorden die jij niet horen kan, niet voorbij…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

Wachten op de ware is als wachten op de jackpot Het is altijd tevergeefs, je vangt bot met elk lot. En de keer dat je vergeet dat je loten hebt gekocht Win je, en dan begint het leven dat je zocht.…

Als het ware Toch is het rare Dat, ” als het ware” Niet aan “het ware “ appelleert Maar dat enkel suggereert Als het aanvaardbare. Dat is het rare aan het ware Dat zich moeilijk laat verklaren.…

Je denkt terecht is hij de ware wel zoals ik denk ben jij de ware wel, onze tactiek en voorzichtigheid ten spijt van doet niets af aan het in waarheid gedeelde wat geen van ons verliezen zal.…