Alle inzendingen over warmte

daar waar zacht het leven dooft waar vorst en wit de warmte rooft weet ik ons toegedekt wij stralen nu geen kou meer uit in heldere sterrennachten het herfstige tapijt beschermt ons in het lange voorjaarswachten wij kiemen lente ondergronds sturen groene punten door de sneeuw naar licht daar bloeien zij in kleuren en openen ons nieuwjaarsvergezicht…

Je kroop wat dichter tegen mij op plooide je naar mijn houding Ik wist niet of je wakker was maar je zuchtte diep langdurig alsof je wakker geworden was alle triestigheid liet ontsnappen Misschien kwam het door je voeten op zoek naar warmte en gezelligheid Morgen is veraf in de koude nacht in de slaapkamer onder een dekbed met ogen open…

was niet goed haar engels zoveel beter we lachten in een groet ze haarde blonder dan veroostenlijke genen waar ooit haar grootouders in afstamming verschenen amandelde met ogen in een blik die dostojewski ook zou mogen maar zonder schuld en boetekleed met schik rook naar toendra's was de lente in siberisch bos maar mijn warmte…

Maar over de warmte van een stem de troost van een woord de zegen van de stilte de doem van de eenzaamheid. Dus toch zon? Dus toch schaduw? Gelukkig was er de deemstering die me zachtjesaan opslorpte. Ook mijn gedachten.…

je das sprak met de kleur van gisteren toen rood het welkom was ik had je geuren weggehangen met de warmte van handen in de zakken van je jas je fleurde en bracht leven in de gang de hal versprong met morgen op behang je plooide wind tussen gordijnen wuifde vlekken in het afscheidsgrijs ik kon er niet uit wijs jouw…

blijf dicht bij de waterkant drink deltagolven, ontredder volhard in onslaapbare dood aarzel niet met bestaan kom van nature voor ontloop een rode lijst twijfel aan avondwater verdwaal en herpak juni en juli, moerassen, vennen, ruik warmte en water hondsdagen, vloei met desem van aarde, kom ooit terug…

je das sprak met de kleur van gisteren toen rood het welkom was ik had je geuren weggehangen met de warmte van handen in de zakken van je jas je fleurde en bracht leven in de gang de hal versprong van alledaags tot kleur je plooide wind tussen gordijnen wuifde vlekken in het afscheidsgrijs ik kon er niet uit wijs maar…

Naast jouw hart, raast het mijne Jij voelt mijn warmte, ik hou je stevig vast In onze ogen lezen we het reine Waarom komt dan het moment Van onbegrip en ogen koud Een eenheid niet erkend Hoe komen wij er toch samen uit Dat waar twee zielen samensmelten Dit immer op weerstand stuit…

Waar is ’t beter dan op koude avond Onderuitgezakt bij het open vuur Met een sprankelend glas rode wijn Voeten ontspannen op tafel Door te brengen tot het late uur Gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes Genietend van de warme gloed Onder handbereik een schaal met hapjes Aan de voet een snurkend hondje Dat zich met aandacht en warmte voedt…

het nest was vol met leven en zo druk door herrie ben je naar de rand gevlucht in stilte gaf je je niet bloot je hechtte moeilijk miste warmte uit de moederschoot je woont nu in je dromen met de wereld in je hand het leven is je overkomen ervaring scherpt je verstand vliegt al zonder vleugels wortels ben je kwijt eens zul…

Vandaag zie ik een stralende zon en voel ik weer warmte. Vandaag is de dag dat ik mezelf terug gevonden heb. Door vandaag is alles anders.…

we liepen samen de warmte trilde zacht de wind wist wat wij wilden koelde ons heel even af het gras was groener dan we dachten en wij onhandiger dan we verwachtten het zomerde een middag lang in de traagheid van het geven nemen was van geen belang we wilden even samen leven…

denken, dat ik schenken mag dat ik schrijven en bedrijven dat er beschutting en schaduw onder boom, met daarachter man die altijd dat er weer bloesems en daaruit vruchten, dat blauw, vergeet me niet volop, dat er stronken liggen, staan, dat de sneeuwbal bloeit door de liefste tuinman ooit dat de regen voedt vandaag zoals morgen de zon weer warmt…

het wervelt vonkt en fikt de wirwar in je ogen het branden stikt als voelen zonder handen je leest woorden op mijn huid en streelt het tegenstijdig vleugen in meegaandheid we breken lucht met kussen tussen zachte rode lippen waardoor liefde zucht ik raak je daar bekruis me met je warmte in genot, de toekomst haat het celibaat…

ik woon in mijn gedachten koester ze, haat ze in slapeloze nachten ik vlucht in mijn verleden beleef het, omarm het en verlies mijn heden ik luister naar mijn stilte hoor het, voel het als warmte in de kilte ik loop als een onzeker mens dag in, dag uit op het randje van mijn grens maar laat me laat me zijn zoals ik…

de lange rok je trots doet pijn omdat ze dwingt tot dragen zonder klagen je bent alleen een straat vol ogen blikken die gedogen in onuitgesproken vragen weten doet vergeten de warmte van de kring straalt midden in je kleine leven de hoofddoek heeft je toekomst in de horizon verweven kan jij daar eigen kleur aan geven?…

Ik loop in en uit Zou de lente willen verzinnen Samen weer beginnen Eerste warmte op mijn huid Hoofd in een onbewolkte lucht Al het was reeds op de lijn Precies zoals het soms kan zijn Maar ik zucht Vandaag doet zoveel schoonheid pijn Omdat ik niet kan delen Gespleten ben in mijn en dijn En dat wil slechts helen Voorbij aan schone…

het nest was vol met leven en zo druk door herrie ben je naar de rand gevlucht in die stilte gaf je je niet bloot, je hechtte moeilijk, miste warmte uit de moederschoot je woont nu in je dromen met de wereld in je hand het leven is je overkomen ervaring scherpt je verstand je vliegt al zonder vleugels je wortels ben je kwijt…

ik heb mijn liefde voor jou verpakt in zilte golfjes mooie woorden rollen langs het strand zo hier en daar met schuimig kuifje dat dus met kus zomaar op je lange winters witte benen belandt wij kenden al het strand de zomerse warmte van het hete zand ook bij de eilanden gelukkig hebben de meeuwen daar geen randstadmanieren…

wij branden al inferno's die hitte hebben we gevoed de warmte deed goed in eigen zweet en tranen kwamen we samen in het stromen van ons bloed nog heeft het rood ons niet verblind dansen blauwe vlammen zachtjes hun verlangen laat de wind ons raken dan kan het vuur in eindelijk ontwaken een laatst inferno maken…

Duisternis, alleen verscheurd Geen licht, wat me kan bereiken Het zwarte als een kooi om me heen Ik kan me niet bevrijden Het is te diep, te zwart Mijn oren horen stemmen Maar mijn hersens niet Mijn ogen dicht, voor het licht Zodat ik de uitgestoken handen niet zie Alles gaat aan me voorbij Geen vreugde, geen warmte voel ik hier Het is…

Amsterdan, lopen in voetsporen van verleden vriendschap in herkenning heerlijk weer even samen stralende ogen waar liefde en warmte elkaar ontmoetten dan het onverwachte omdat iets verwachten, je eigen verwachtingen teloor doet gaan Harry van gestel, een man ontmoet met niet alleen warmte en liefde als bezieling, maar ook uitstralend…

Graag aan je lippen gerust om de woorden te vormen die je sprak Aan de borst gelegen om gevoed te worden tot de tepels gingen bloeden In de warmte van je blonde haren van rijkdom en goud gedroomd tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden…

Zwoele warmte hing als een gordijn in ‘t ravenzwart duister rondom ons Liefde vloeide royaal uit ons fontein door ons opgezogen gelijk een spons Verlangend in mijn armen gegleden al in het begin van die zwoele nacht Haar pyjama?…

jaar uit de geur van groen de dozen van zolder ballen, slingers en lichtjes talloze ornamentjes ieder een betekenis jaar in jaar uit het samenzijn opa, jij en ik heel het huis versieren gezelligste tijd van het jaar toen kerst nog magisch was jaar in jaar uit de dag van het jaar die zoveel betekenis had gezelligheid, vrolijkheid en warmte…

Maar wie of wat geen warmte wacht, begint de kou te vrezen. Morgen zal het winter wezen. Alles wat in de kamer is herinnert nog aan jou, als ik mijn ogen dicht doe, kan ik haast je stem nog horen. Het bed heeft zelfs je warmte nog niet helemaal verloren, alsof het zich verzet tegen de naderende kou.…

is guur, de dag maar kort nog even voor het weer kerstmis wordt weersvoorspelling voorspelde geen paradijs regenen, stormen vandaag en morgen overal om mij vluchtig wolkenspel versieren de dag met enkel grijs guur schraalt de wind donkere dagen worden volop verlicht de lichtjes krijgen met kerst een extra glans mensen op zoek naar de warmte…

De zon straalde zijn ogen hij wrijft eens met twee knuistjes voelt de warmte op zijn bol maar bevroren gedachten kunnen woorden niet smelten Nog hoorde hij de stemmen traplopend naar zijn kamer boze klanken klonken hol het voorgelezen sprookje werd wéér geen werkelijkheid Slechts het dons van zijn kussen werkt nog troostend in deze vroege…

Liggend in elkaar verstrengeld hebben we alle tijd van de wereld elkaars warmte hebben we gevonden twee lichamen die passie delen Niets is mooier dan elkaar vertederen vertederen met woorden vertederen met daden minuten genieten van elkaar zonder enige haast Even is de wereld een paradijs Even is alles rooskleurig verlangende gedachten…

ik danste onder de sterren en zag dat je keek naar mij ik voelde een warmte van binnen mijn hart was licht en heel blij ik hoorde muziek in mijn oren en wist, het is bladergeruis en onder die hemel van sterren voelde ik me helemaal thuis ik keek naar de rust in je ogen en wist, 't is zo puur wat ik zie ik danste met jou op een afstand…