Alle inzendingen over water

stil sluipt het water bedwingt rotsen en bergen haar wapen is tijd…

Daar ligt dat water -- dat schitterende water.…

Water spiegelt de wereld, spelend in zijn glans En vraagt haar met z'n zachte golven; mee te stromen in een Kabbeldans.…

rimpel in vijver vibreert en raakt voorzichtig mijn verwondering…

je duikt uit het water op beeldschoon ik kijk je aan net als boven water ben je onder water alvast even mooi helaas ik zwem niet daarom kijk ik onder water je nooit aan maar met ogen blauw als water kijk ik boven water je als Aphrodite aan.…

Nu nipt zij aan water, zonder een kater vanwege z'n "appellation contrôlée"…

als jij er weer bent en voeten dansen in witte aarde dunner dan de wind word ik als water omspoel ik jou in tedere verwarring tintelend tot de palm van jouw hart…

Ik ben een eiland in de stille oceaan gevangen in haar golvenstromen laat ik mijn gedachten gaan. Mijn vele levens verzamel ik als korrels zand. De nacht bewaar ik in mijn maanvaste handen, de tijd versnipperd in mijn dromen. Overdag breng ik mijn woorden naar de zee, ze neemt ze aan geheimen van een eenzaam bestaan deelt ze en laat ze…

Er komt een klaarte waar ik doorkijk aan de gracht het water wordt dan groener op het einde van september als je lacht…

“Zuinig met water”, roept meneer Vitens. Gemeentepils mag maar met mate vloeien. Ik draag mijn steentje bij met veel plezier. Voortaan geen water meer maar meters bier.…

leeg zijn mijn regels verzin wat woorden om ze vol te gieten een waterig begin woorden afgeleid uit troebel water zalig is het nu hij of zij die dit nu leest zonder paraplu…

De hemel scheurt open en loost al zijn water de aarde ontvangt en zit met de kater.…

in mooi Leeuwarden schrijf ik verzen voor later stad met veel water…

het danst ongeleid in vastomlijnde ogen reflectie schittert…

De wind waait, stormt en snijdt de ziel Het water draait het houten wiel Het vuur zindert en zengt de huid De aarde blaast haar adem uit De bodem is al haast in zicht Het is al ochtend het wordt licht.…

vis in het water een snelle duikvlucht beweegt de lege kade…

Als het water je aan de lippen staat, wordt het tijd dat je leert zwemmen…

Pas wanneer het water letterlijk aan je lippen staat weet je pas, hoe vrijheid smaakt.…

De nacht knielt voor het kalme water. Er ligt rust voor anker. Schuimwolken dromen, stromen voorbij. De zee opent haar mond, laat mij zachtjes binnenkomen en op de bodem vind ik een woordenschat. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

kromgebogen wilgen tussen eindeloos verbolgen riet het water deint tot kringen waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud vol koudgebleven rillingen daar verglijdt de tijd tot ooit want niets heeft nooit bestaan we gaan, we groeien en de bloei van toen blijft glanzen langs haar eigen baan de nimmerzat van weten -meet zich met de…

Máximakanaal Den Bosch lekt Willem-Alexander van Oranje -ja inderdaad de baas van ‘t Koningshuis- leek indertijd in ~WATER~ aardig thuis maar nu blijkt: dat was niet veel meer dan franje. Want wat ik heden las is al te gek: ~’t Kanaal van Máxima blijkt danig lek.…

Wanneer een waterdruppel valt, valt een oceaan. Wanneer oceanen verdampen, verschijnen wolken. Wanneer wolken bevriezen, vallen unieke ijskristallen. Zoals ook unieke mensen bestaan. Vallen, opstaan en verdampen.…

Zittend aan de waterkant, komt een schip voorbij de kapitein ziet me zitten, zwaait naar mij, ik zwaai terug. De schuit gaat verder golven makend, tot de oever ze komen mijn kant op en ik bedenk: zoveel golven, als mijn tranen ooit vergoten, terwijl men zegt: elke dag: een geschenk?…

Hoewel onbemand is water een gevaarlijk wapen. Blijft ver weg van opspattend water, want het is net een fontein met een ferme kater.…

Water is de bron van leven, zonder water kan men niet. Water zijn ook tranen die je loslaat bij verdriet. Water kan de mens zijn vriend zijn, maar neemt soms ook zijn leven,.. Water dat door dijken breekt doet de mensen beven. Water moet de zeeën vullen tot de laatste dag van d' aard.…

waar lucht en water elkaar raken ligt het snijvlak van ieders vrijheid geen van beide zowel de vogels als vissen kunnen hun eigen missen ze lijken in elkaar over te gaan omdat ze elkaar verstaan*…

In Groningen gaat alles kalmpjes aan En maakt men zich om niets of niemand druk, Al ging daar laatst de waterleiding stuk En kwam er nergens water uit de kraan. En dus was er ook vele weken later Nog altijd in de Euroborg geen water.…

Nee hoor, maar ik hoor het water vallen da’s niet zo raar, want het regende dat ‘t goot ‘t water wat neerkwam, belande in de metro-goot wat zo snel niet zakken kan en daarom is het, dat ik zeggen kan: ‘k hoor het watervallen, al is ‘t droog en regent ‘t niet, dat deed ‘ t vanmorgen wel vandaar dat je hier nu watervallen ziet!…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer.…

uitgestreken ingeprent laait de dag op nieuwe doch versleten schoenen net als gisteren weer op, reeds ingelopen schrijden stappen achterwaarts met gerafelde veters onnavolgbaar de tijd met zoete elementen het Wad besmeurt met ons vermaak, bekostigt met het loon dat ons nu toekomt watert zich in zoute tranen en containert sprakeloos…