Bezweken aan omfloerste stemmen
graven wij sloten in gedachten
bevreesd voor voetangels en klemmen
op wallenkant van waterkrachten
verleid door half geloken ogen
in visioen van ijzervlechters
verglijden wij langs erebogen
in maalstromen van trage trechters
bevrijd van valse spiegelbeelden
aan hete hangmatten verklonken
zijn wij, armlastige…
Zij wisten wel van waterkrachten.
Het kerend tij was hen vertrouwd.
Soms denk ik aan die laatste dag
toen woorden dropen van de regen
en liefde stierf bij donderslag.
Hoe schielijk werd de wilde zee
teruggetrokken en verlegen.
Zij ebde weg van lieverlee.…
Die staat er met zijn voeten in het water
die trekt een vis zieltogend op het droge.
Wat trekt er aan zijn voeten? Sluipend water,
een wieling van nog ongekende kracht
zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen.
Hij trekt zich terug - ik nader op de oever
twee kleine kolken mompelen waar hij stond,
een brasem hapt naar adem op de grond…
somtijds denk ik aan mijn eerste lief
die plompverloren in mijn ogen dreef
de kroontjespen waarmee ik schreef
heb ik bewaard bij de laatste brief
de lange zomer, een nest gebouwd
in zand waar meeuwen om ons lachten
zij wisten wel van waterkrachten
het keren van tij was hen vertrouwd
somtijds denk ik aan die laatste dag
waarin woorden…