Alle inzendingen over waterstromen

hartje winter ontdooien Herinneren dat we elkaar -in 't voorbijgaan-kusten In de nek op de lippen en de vingertoppen We waren niet te stoppen als een waterstroom op weg naar zee.…

Op weg naar zee passeer ik luchtkastelen en woningen zonder bewoners vervallen oude huizen die als losse hulzen na het treffen in het landschap liggen de daken bieden geen beschutting meer gunnen de roofvogels een onbelemmerde blik in de lege buik van bescherming slechts een verstomde angstkreet houdt zich uiteengescheurd verborgen in uitdijende…

laat ik vallen op de kolkende waterstromen voorover gebogen op de rand van de oude getrouwe brug m'n hart weent intense tranen ze had mijn hart gestolen en vergeten doe ik haar nimmer niet…

Ik zag een bron haar schoonheid tonen zo dikwijls als ik er bleef staan en stil zag ik haar waterstromen uit diepe gronden opwaarts gaan. Ik zag een bron haar schoonheid tonen in wat een liefd'rijk harte biedt, aan zegeningen die er wonen en offers die een enk'ling ziet.…

Bij vlagen kan ik zeer unheimlich dromen Mijn auto zinkt diep in een pikzwart gat Of ik verdwaal in mijn geboortestad Word meegevoerd door woeste waterstromen Vannacht was het zó eng, ik schreeuwde: njet! Want Poetin sleurde mij bij hem in bed…

Bij vlagen kan ik zeer unheimisch dromen Mijn auto zinkt diep in een pikzwart gat Of ik verdwaal in mijn geboortestad Word meegevoerd door woeste waterstromen Vannacht was het zó eng, ik schreeuwde njet Want Poetin sleurde mij bij hem in bed!…

gelijk de klepel bungel ik de grootste afstand, heen en weer ook nog eens op de verste verte van boven in het ritme van mijn tijd het is als rust in riet schommelend langs waterstromen laat mij maar en zoek niet ik draag de morgen in een enkel woord de avond in mijn hart…

Bij vlagen kan ik erg unheimisch dromen Mijn auto zinkt soms in een pikzwart gat Of ik verdwaal in mijn geboortestad Word meegevoerd door woeste waterstromen Mijn droom vannacht, die was wel érg bezopen: ‘k Zag Trump in minidress met pussies lopen –…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

Kolkende waterstromen transformeren zich in mensen die eensgezind opzoek zijn naar vrijheid via de besefweg bemerken dat ze gekneveld worden in eeuwen terug alleen nog ja durven zeggen doch ja en nee kan hun dood zijn op weg naar vrijheid is geen utopie misschien breekt de hemel open laat vrede exploderen zingend en dansend!…

ODE AAN DE BEDE Als je in letterlijke zin vecht tegen kolkende waterstromen van het wisselvallige leven voert de bede naar wie of wat dat ook in volkomen rust en ontspanning zolang vertrouwen boven water staat blijf zoeken naar het gewijde of daar waar je zelf voor kiest het licht tilt op met affectie © Laurens Windig…

eis helderheid van je taal als water in die waterstroom drijven takken en gedachten ze blijven ergens hangen na een tijdje gaan ze door of misschien wel niet gevangen in een zijstroom vol vissen is het steeds weer iets over je heimwee de woorden van gemis die dat blijven zeggen zeg het zeg het voort en kijk naar het…

Zo zorgvuldig met Bloedend vaderhart Verstopt op een Onderaardse plek Die met infra-rood Niet te vinden was Handen bedekt met het Bloed van intens verdriet Levend in de gedachte Hier vinden zij ze niet Brengt de overvloedige regen Van het moment een waterstroom Op gang die het laat gebeuren, Die als enige de kracht heeft wat…

En plots, het weggespoelde strand, een golf zo hoog als bomen, en iedereen wordt overmand, door bruisende waterstromen. En dan, ligt alles overhoop, Een man zoekt naar zijn zonen, Een vrouw houdt stil haar baby vast, Die net is omgekomen……

Druppels rollen naar beneden een sensuele waterstroom uit een lang vergeten droom kristallen van een ver verleden. Sneller, het ritme jaagt op tot een opzwepend tempo en in een heerlijk adagio bereiken ze de langverwachte top. Voldaan bezinkt droesem op de bodem van de rivier.…

Op het bruggetje boven de sloot staat hij, kind van het dorp - Waar hij vroeger in onschuld voorntjes ving, en af en toe een stekelbaars Staat hij nu doelloos te kijken naar de waterstroom onder zich.…

jouw naam de zucht, de adem langs de vleugels het puntje van je neus ja heus, ik ben het blad dat door de winden in het alleen zijn zwerft het allerkleinste vogeltje dat tinkelliedjes fluit als een zomerdroom sterft ik ben de hand die telkens liefde naar je zal schrijven door de spelende wolken op de verlaten steen in de waterstroom…

Helende bomen aan een waterstroom ontspringend uit een hemelse troon zullen binnenkort de mens genezen en hem beter maken in heel zijn wezen. Dat is de kracht van water ja, echt, geen getater….…

geen avond, zwerf ik over het golfgewassen strand als vuurtorenlichten bestrijken mijn ogen het grijsgroen golfgeruis zuigend danst zeewier tussen waterlijn en branding zilveren zeevogels krijsen een slaande regen los de zee uit mijn gezicht maar wat nog zou ik turen naar haar, die vanochtend de vrijheid verkoos over zingende waterstromen…

Er is een lied dat wordt gedragen door de wind; gefluisterd door de toppen van de bomen, dat wordt meegevoerd op wilde waterstromen, een lied dat steeds een ander ritme vindt. Het is het lied van Hem die alles schiep, die Zélf de melodieën heeft geschreven; aan duizenden accoorden heeft gegeven, die ook in mij dat lied tot leven riep.…

Wat zich op een boomblad nerft zoals ik op je lichaam schrijf voorbij de zachte maneschijn diep in een mooie droom Wat ik hoog aan gevels hang als vlag, banier of wimpellint wapp’rend in de ruige wind spieg’lend in een waterstroom Staat ergens in mijn hart gegrift Verdiept zich in mijn nietig zijn Begraaft zich met de doden Wat ik met…

Wat is een wereld zonder vogelzang waar geen vlinders vliegen geen bloemen geuren geen zonnestralen warmen bomen geen schaduw bieden waterstroom geen rust zonsopkomsten de kim kleuren.…

jij veilig, groeiend diep in warme waterstromen als een parel in een oesterschelp samen één mijn armen omhelzen je kloppend hartje gehuld in water wiegend, troostend praat ik tegen jou en zeg zachtjes jouw naam schelp gaat open daar ben je, parel, zo zuiver mooi nu wieg ik jou in mijn schoot mijn parel, en fluister nog steeds…

Daar komt een wee Als een golf op zee Soms als een orkaan Alleen op de oceaan Hevige pijnen verzuchten Je longen even luchten Warme waterstromen Weer een wee gaat komen Respect en ontzag voor jou Mijn lieve sterke vrouw Na een verdoofde poos Een hele weeënhoos Uitgeperst, bevrijd en geboren Is dan eindelijk te horen: “Wèh, wèh,…

Wil ook niet terug naar backflashdijken waar mijn ziel huilde in kolkende waterstromen ook niet naar verdroogde en gebroken grond mijn nagels mogen breken laat mij barsten stoppen met het stof onder mijn voeten dat het weer- wisselvallig een geheel wordt zoals toentertijd lente nog zo jong was niet naar mijn veel te sterke zonnewens…

Bedankt bloeiende bloesembomen voor de fleurige beeltenis aan het voorjaar gegeven bij de rivier die ik ook wil bedanken voor de krachtige waterstroom die meandert naar de zee van verlangen en vlinders die niet rusten voor culinaire buiken ik ben ze hartelijk dankbaar voor hun lustig gefladder de wijnboeren uit het Zuiden…

al een tijd lang hoor ik kinderkoren breken takken in verbaal geweld van bomen die maar niet tot lente willen komen ik kan geen rots verpulveren zoals ijs, mijn waterstromen worden steeds gespleten door obstakels op hun lange reis ooit gaan ze weer samen vloeien in de delta bij de zee water zal zichzelf herkennen want het kabbelen…

Een zachte waterstroom Glinstering op het lelieblad Zachtroze kleuren als in een droom Een sfeer waarin gemoedelijkheid optrad Meeldraden ogen teer en zacht De stamper in het midden aangebracht De bloembladen in oogstrelende kleuren Gedachten weten het allemaal goed te keuren Glinsterende waterdruppels op het lelieblad Niets hoef je voor…

Stop eerst met de jacht op het hijgend hert dat is ontkomen strompelend door de wereld tot de wind stil is gaan liggen aan de frisse waterstromen Onderweg moest ik stenen en adders overwinnen en mijzelf vergeten in 't blauw van mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben vergeten moest ik mijn kinderen de dorre harde grond dreef…

bot in gangen hangen klamme jassen bedompte geuren te verspeiden niet te vermijden spruitjeslucht nat Nederland drijft op het grondsop graspollengroen op vette klei doorspekt met kabels en riolen bijeengehouden door de dijken wanneer de sluizen opengaan om overtolligheid te lozen vloeien de handgeschreven tranen op scherm groeiende waterstromen…