Alle inzendingen over weef

Weef dan dit land.…

Ik spin mooie herinneringen in het weefgetouw van mijn brein en weef ze tot een prachtig web waar ik later profijt van heb tot het eind van m'n zijn…

Ik weef mijn woorden uit grijze hersenkronkels tot zinnebeelden.…

Slechts in woorden kan ik schuilen in een web van letters weef ik me in tot ik me veilig weet en enkel nog besta in mijn binnenste binnenin.…

Ik weef mijn eigen exegese.…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

De lucht is puur en zuiver in Davos Een prima plek om heerlijk te gaan kuren Vol energie gaan in de avonduren Na saaie meetings alle remmen los Er is geen tijd voor schimmige complotten Men komt hier om een potje te ravotten…

Daar in Davos schijnt men precies te weten, Wat niet meer mag vanwege het klimaat: “Schaam je, als jij nog met het vliegtuig gaat, Je moet beslist ook minder vlees gaan eten!” Straks zijn we met z’n allen de pineut: Want dan verbieden ze ons bakkie leut.…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Kind speel met zon en wind en laat de zee door je heen stromen weef van liefde je dromen Kind wees als de zon die aldoor straalt in de dag in de nacht…

Met vlindervingers streel je mijn hart, je ziel giet kleuren over mijn leven Je wandelt door mijn fantasie en kietelt mijn pijn door mijn dagen weef je een webje van twinkelzilver Met acht pootjes hou je me vast en hoef ik niet meer te vallen…

vanuit de verte weef ik een verhaal rondom jou een prachtig verhaal een waaier van licht klinkende tedere taal vanuit de verte een baaierd van vlammende bruisende zinnen ik heb alleen je naam nog voorbij de poëzie…

nog weef ik sneeuw door bloesems heen is klei te hard om lente te boetseren schilder ik in groen wat blauw om kou te laten passeren maar het ijs dat ik hak smelt te snel onder mijn handen het winters gezicht is samenvloeiend voor het voorjaar gezwicht…

Ik weef voor jou een kleed van gevallen tranen blonde kinderlokken en duizenden kusjes Ik maak een troostkleed vol liefde voor verdrietige dagen in zachte opbeurende kleuren warm en veilig Een schuilplaats voor de wereld waar ik altijd bij je ben ook als mijn armen er niet meer zijn…

ik droom mijn weg naar binnen reis met lichte tred door het geheugen weef losjes kleine taferelen aan elkaar balanceer op gewichtloze woorden verbind me met het ritme van de aarde dans tussen kolkend hart en tere ziel…

weef mij, weef mij, hijgt de flessenteef en hij briest voldaan in de stank van haar hals. het kort. met de huur gestort hoeft hij geen dorst te lijden. van flessen soms met wat prul eraan krijg je hier geen statiegeld terug.…

Ik ben een klein snel spinnetje en weef een prachtig web en wacht dan op de vliegen tot ik er eentje heb. Die grijp ik bij zijn kladden wikkel hem in zij ja zo'n lekker vliegie is wel wat voor mij. Zo kan ik rustig leven zoals dat hier nu gaat als iemand met een ragebol me niet m'n hoek uitslaat…

ik spin garen met mijn tijd weef patronen in seizoenen keurig naar de werkelijkheid bekleed de maatschappij in standaard kleuren extra modisch geeft meer kans op averij toch heb ik thuis geheime franjes spat ik uit in liefhebberij helaas niet in oranje die tijden zijn voorbij…

heupen die op hoge hakken in de knieën beven lichtvoetig zweven ranke benen slanke tenen in een ludiek moment door je spel geveld weef ik om je frêle leest een stil begeren statig schrijden bevallig glijden hopeloos aan je voet bezwijken.…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

maak het niet open dat gat in de grond ongedierte wacht er om uit te vliegen besprenkel geurelixer weef er de spreuken die kommer en kwel uitéen doen vallen roep bij volle maan de uil aan en de havik doe dat dertien keer opdat de akker vrucht draagt…

hoe draaglijk is de last die de hoekige schouders dragen van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat…

Droom je dromen weef je fantasieën, verlang, hunker en beleef. Vertel mij dan later jouw verhalen, de teleurstellingen, vertel over de ontgoocheling. Praat over de pijn, het stille verdriet. Ja, mijn lief, droom je dromen maar word wakker, leef en beleef, leef het leven ben jezelf, besta voor mij.…

laat woelig water roekeloos stromen baad onverbloemd en luister naar het zand neem me mee til me hoog, daar waar de nacht wacht weef vleugels in satijnen dromen glijdend naar de dageraad waar draden zullen breken en ik terug op aarde val…

Al pratend weef ik je tranen tot een geheel begeleid door jouw meesprekende ogen de gedachte hieraan brengt mijn twijfelen danig tot bedaren jouw tranen zorgen voor een speels schimmenspel adembenemend wat ik voor je voel jouw puurzijn ongelogen zo,n dierbaar gebaar sleept mij erdoor…

ik zweef en weef gedachten uit het grijs van as en in mijn hersenen verschijnen de verrassingen jij was er al toen ik je droomde kwam naar mij als schuchtere realiteit uit stof van jaren binnenvetten in vluchtig schoonschrift op papier een aangeschoten dier met bloed beschreven uit een vorig leven jouw liefde reisde al vooruit…

hoe maak ik van loden letters lichte klanken hoe weef ik lood en licht kleurig samen tot een klankenspel omkleed ik ze met tere dromen moet ik muren slechten of wacht ik hun geboorte af licht en lood laat ik rijpen in de boomgaard van doorzichtig glas tot ik kan vergaren wat voor het oprapen lag…

Ik draag de stilte voor jou uit stap voor stap ademen jij en ik dezelfde taal vervlochten weef en geef ik je na vandaag weer een heel klein beetje mij en een grijns, ingelijst maakt harde hoeken soepel ik gaf jou ooit écht een heel klein beetje mij…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…