Alle inzendingen over weer opstaan en leven

Mocht ik morgen toch weer opstaan, is het leven mij hopelijk goed gezind. Als ik in mijn slaap dood ga, vind ik zeker de eeuwige rust. Mocht ik morgen toch weer opstaan, weet ik dat het ochtendlicht mij zachtjes kust. Als ik in mijn slaap dood ga, weet ik nooit meer wat ik zal missen.…

Waarom opstaan waarom steeds weer doorgaan? Omdat er altijd iets is altijd meer dan niets is als alles is verloren een nieuwe kans wordt geboren daarom wil ik opstaan. Omdat er altijd meer is altijd weer een keer is dat de lach het wint van de traan daarom wil ik doorgaan.…

Leven is verlaten telkens weer steeds opnieuw vanaf het begin Verlaten is vernieuwen opstaan, doorgaan laat achter, vind nieuw telkens weer tot de allerlaatste laatste keer wanneer het leven mij verlaat…

Opstaan, slapen gaan en hiertussen beminnen in kortere of langere zinnen. Opstaan, slapen gaan en hiertussen bemerken, dat werken door moet gaan. Opstaan, slapen gaan en hiertussen zingen, met schoonheid omringen. Opstaan, slapen gaan en hiertussen leven, jezelf geven gelukkig zijn.…

Kleine vampiertjes die ’s nachts tot leven komen gaan zwevend op zoek naar een vloeibaar maal, en ’s morgens bij het opstaan zie ik met anderhalf oog, ze hebben zich wéér aan mij gelaafd…

Vallen en weer opstaan, Huilen en direct een lach, Ruzie maken en weer spelen, Vrolijk opstaan elke dag.. Rugtas op en weer naar school toe, Lekker rennen op het plein, dan weer werken en veel lachen, je lijkt zo groot, maar bent zo klein..…

Het was weer van dat! Gisteren had de grond me weer nodig. Zonder stroom gevallen. Batterij leeggezogen. Wat er gebeurde wist ik achteraf, mijn handen had ik stuk geslagen. De elektriciteit die mijn grijze massa nodig had was in kortsluiting. Overbelast en zekering uitgesprongen.…

Wanneer een mens, zijn zelfbeeld moet laten vallen, dan zit hij bij de scherven neer. Dan heeft hij zichzelf verloren. Dan is hij pijnlijk ingestort. Dan is hij niemand meer. Wanneer een mens, de gebroken illusies op durft ruimen, dan ziet zij gesloten deuren opengaan. Pas dan kan iemand, vrij en van zich bewust, op gaan stáán.…

Verzadigd van het leven opstaan van tafel en heengaan…

alle moeilijkheden van de baan Ik zal alles met beleid moeten doen de pijn te verdragen van de kleine dingen genieten mijn leven, met vallen en opstaan, zal slagen…

Ik ben me van mijn eigen dood "het Lazarus" geschrokken Ik kon weer opstaan en ben vertrokken!…

, opstaan, opstaan…

Vallen, opstaan dan weer doorgaan zo heb je het geleerd een wijsheid waarop je een leven lang hebt geteerd en dat heb je dus maar gedaan. En het leven kabbelt voort totdat je komt bij die poort die je dan zal leiden naar een eeuwigheid ook al was je juist daar niet op voorbereid.…

in dit oneindig tranendal schijnt soms toch de zon dus mij krijg je niet klein al moet ik door stof gaan ik zal altijd weer opstaan en doorgaan met leven, ontvangen en geven want ook ik mag hier zijn...…

vrede is ver van waar geweld, agressie, onrecht, hebzucht, en honger regeren vrede is dichtbij in samen delen samen strijdbaar opstaan bewapend met miljoenen lichtjes het dreigend duister weren vrede van binnen is leven respecteren…

En dan toch opstaan Dan toch opstaan Opstaan stemt tot nadenken Dat het best mogelijke geschreven is Of was Een nieuwe dimensie aan de realiteit geven.…

Elke morgen klinkt: steeds vallen en weer opstaan, voortgaan aan Gods hand.…

Opstaan, tegen de verdrukking. Opstaan, voor de weerlozen. Opstaan, gezamenlijk met anderen. Opstaan, voor vrede, voor vrijheid, voor rechtvaardigheid, voor mooie idealen. Opstaan, voor elkaar. Maar niet iedereen kan meer opstaan. Velen zijn opgestaan en dan gevallen.…

opstaan Als ik lach of dans of zing Je voelt het in je lichaam Het stroomt door alle bloed Je kunt je niet verstoppen Voor wat liefde met je doet)…

Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…

Ik zit dan wat te gapen en rek mij ook nog uit terwijl ik liever liggen blijf en mijn ogen maar weer sluit. Me nog eens lekker instop en nog eens driftig gaap en dan weer even wegzeil in een diepe slaap.…

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

Vallen zal ik en weer opstaan. Ja, ik wil gedreven doen en laten. Nee, vanzelfsprekend is ons leven niet. Pas aan het einde wil ik buigen, zoals dankbaar wuivend riet.…

puin in mijn hoofd puin in mijn hart puin is wat mijn leven verwart puin ontsproten aan veel pijn wat langzaam wegnam mijzelf te zijn met pijn en moeite vecht ik terug tot zolang ben ik nog wat stug hoelang mijn weg ook zal zijn steeds bij het opstaan iedere morgen hoop ik dat het weer wat minder zal zijn zowel de puin als de pijn…

wat kan alles toch snel veranderen in een week, een dag, een minuut, een seconde het blijft verwonderen hoe wat lijkt, dat is, kan bedonderen als zon als regen als weer het verschil uitbundig vrolijk oorverdovend stil schijn bedriegt de leugen die liegt vallen en opstaan opstaan en weer vallen laten gaan en blijven staan als de zon…

Ik praatte met haar over leven Over koetjes en kalfjes die vallen en opstaan Ik zei niemand is perfect Ze schudde haar kledij van zich af en ik besefte dat ik nog veel te leren had…

ik trek morgens langzaam de wereld aan laat donker achter mij kleed me met nieuw licht dat wat ik heb biedt zich al aan in vroege aandachtspunten bedaard zet ik alles op een rij heb door frequent vergeten geleerd mijn tijd goed af te meten tegen de energie die ik beschikbaar heb lach terwijl ik koffie zet ook zonder hek is de dam…

Het blauwe uur daarna de zon, de dag, de zaak ik ben nu al gaar Bij de wasbak tref ik mijn gezicht een verse wal is in de maak ik zie een mens, eiwit belicht een onsje wil op liters water Maar ook spiegels zijn gevormd metaal en zand, meer is het niet - veredeld sterrenstof in wezen Mens op glas, stof ziet stof ondanks alles vol van leven…

Uit de hemel vallen druppels Als woorden in een moeizaam gesprek Grijs-grauw is de stemming Als ik opsta uit mijn bed Waar is de liefde Die me vervulde in de dagen van de zon Waarheen is zij vervlogen Wie plaatste deze bitterheid er voor terug...…

ik had de wekker verkeerd ingesteld Ga weer naar bed, lichtelijk overstuur. Om zeven uur ben ik echt uitgeteld.…