Alle inzendingen over weerbaarheid

Op de stevige landrug van mul zand staat een kring korte, knoestige berken, tonen, bijna naakt, de late herfstwerken, toch niet door het trieste getij overmand. Glanzende melk met bruine vla omrand hun kromme stammen, die nóg laten merken hoe eens de wind hen boog, wilde sterken met zijn luchtige, beeldhouwende hand. De gedrongen bomen klemmen…

Voortaan hard durven te zijn, stellig en weerbaar -- niet een mannenwens.…

het eelt op de ziel komt niet opeens uit de lucht zo maar neervallen als zure regen etst zich weerbaarheid voor het leven Tanka…

Als weerbaar wezen Trots op jezelf! Een zinvol Leven Aan anderen te geven. En dan de kinderen Wat een geluk. Gezond en wel. Geluk lijkt gelukt! Het warme nest, behaaglijk en verguld. Als weerbaar mens, niets is verhuld! Een leven van geven Een ongedroomde droom. De innerlijke rust, gevoelens in toom.…

en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God!' weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden! De wereld is een worstelperk, vol vijandschap en veten; geen winnen, of een wapenwerk van dapperen mag ‘t heten: die weerbaar is de vrede haalt, - 'Wie is als God!' - en zegepraalt! De vane omhoge!…

en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God!' weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden!…

Verbolgen stapte ik uit mijn weerbaarheid, zette ongenadig strepen door een asgrauw verleden liet het verdwijnen in vergetelheid werd broos en breekbaar als porselein ...en brak!…

in de verdediging maar dan met een leger van glas o zó breekbaar en toch ook weerbaar als scherven kunnen zijn met deze fragiele woorden wil ik eigenlijk zeggen dat ik niets te zeggen heb wel veel te verliezen…

Wie straks aan de U.U. studeren wil Is zeker niet op voorhand toegetreden Men test eerst op mentale weerbaarheden En of de keuze meer is dan een gril Test men ook of het iemand is gegeven De beursperikelen te overleven?…

wijde duingrond verleent weer toegang tot mijn plek de branding deelt met mij haar klank en resonantie de wind beproeft mijn levenskunst en weerbaarheid met huid en haar, aan zand en zout is geen gebrek…

Ongeacht het moment Het tijdstip in de tijd Toen jij besloot om weg te gaan Te breken, alles kwijt Ben ik je daar nu dankbaar voor Het maakte krachten vrij Ondanks al jouw natrappen Kwam ik steeds meer tot mij Jouw onredelijkheid gaf mij de kracht Niet terug te willen slaan De streken die jij leverde Daar bleef ik boven staan De roddels…

De kwetsbare ziel is weerbaar!…

Daar sparren in een ongelijk gevecht, En weerbaar is hij tegen woeste horden. Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

fraai bouwde hout zijn blokken tegen de oplopende buitenmuur de kleuren al gespleten voordat de stammen zijn vergeten nog ongeringd klinken de jonge basten met nog slanke onvolgroeide kwasten alleen de droge grond ver achteraan draagt weerbaar hout dat muziek in alle koren laat horen…

elke keer weer, op slag weerloos van jou, jouw gezicht wie jij ook bent wat jij ook ziet niet mij want dan zou ik geen tijd hebben om dit te denken, benieuwd hoe de spiegel werkt en wat jij ziet als je mij ziet Woorden hebben we niet nodig ik zou doof kunnen zijn en evenzeer geraakt opengaan van liefde om jou te zien leven, weerbaar…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

Er valt aan de toekomst niets te lachen; het voorvoelde falen des levens zelf dient grootste ernst gewijd, terwille van wat later weelde en fortuin zal zijn - een smetteloze, als gepoetste knopen blinkende blik zonder ontgoocheling, zonder vertwijfeling, vol weerbaar ongeschonden weemoed omdat het nooit zal komen, wat al in droom vervulling…

Vermomd als weerbare held zwaar getand en gehelmd heeft hij nog niet te vrezen van laagvliegende jagers loerend op een zwakke plek Tot ze uiteindelijk ontdekken dat het slechts een façade is dan slaan ze genadeloos toe hem verscheurd achter latend als aas voor gieren en jakhalzen Tot die tijd vecht hij door vanuit de ijdele hoop die…

Zonder perspectief als regen zijwaarts valt met doorweekte vellen…

oppervlakte, vers besneden, verslapt de aandacht, wanneer de uitgebeende huid, zich openlegt in arbeid, mechanisch voorbereid, vervalt de aarde tot rust van eerbaarheid, in lange voren tot magere kluit, de stralen van een nieuwe zon zich in het hunkerende land zal testen, met volle sproeten in verspeende grond, de stoppels van de weerbaarheid…

door emoties overspoeld maar niet weggespoeld ik heb kunnen blijven staan heb het door me heen laten gaan van binnen niet langer geblokkeerd heb ik me vrouwmoedig geweerd in staat om mijn verdriet te uiten dat proces is niet meer te stuiten door bij mijzelf te blijven en in mijn ziel te kijken heb ik me helemaal opengesteld me heel…

Niet meer in deze wereld verankerd in mijn hart,gewoon een leven in weerbaarheid, kent geen diepe smart, die sterke eigenheid valt niet uit de toon.…

Zolang ik hoofdschuddend uit mijn ogen kijk en zie hoe deze tijd de pletsteen voor zich uitrolt, er dan achterna holt zolang ik uit mijn ogen kijk, zolang ik door deze dagen ga, mijn hand bevestigd in een vrouwenhand: een spiegel vóór het omklemde hart van wie doodloopt, zijn angst ophoopt, zolang ik mijn hand houd in die hand; zolang…

rede en dwaasheid wisselen elkaar af ouder en anders daarom niet verstandiger onbedwingbaar hart vraagt wat onmogelijk is in plotseling oplaaiend vuur wenkt het avontuur dagen vergaan in een waan van weemoedigheid broze gedachten over onbezonnen lentes gevolgd door bittere inkeer ontbreekt echter nog steeds de weerbaarheid tegen…

en dan nu de vloeibare oogst verbeteren tot meer in zachte massa’s rozen leggen, weerbaar door doorns- maar toch hun geur vertelt van ooit uitgesproken rood verkleurt het roze beeld van kinderhandjes rond hun zuigdot, waar wat suiker zoetig om dit leven vraagt een wiegje waagt te staan in lang vergeten kamers tot de sloophamers der…

Men tuimelt wel, en wonden krijgt men dikwijls, dichte en diepe… ‘t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt, of hem de dood beliepe! Het leven is… geen vrede alhier, geen wapenstilstand vragen: het leven is de Kruisbanier tot in Gods handen dragen! -------------------- wijgt: strijdt…

alle grootlijfworden van de zeetaal die geen bijgebaren doen, zijn als stenen, die uit het water komen, als eilandruggen mompelen zij weerbaar mannelijke taal. zie mijn traaggeboren zinnen: drooggevallen wadden druipend van de branding.…

een lentemadeliefje bloeiend tussen het gras dat enkel maar groener lijkt het winterkoninkje dat in een helder gezang haar grenzen te kennen geeft de dwarrelende sneeuwvlokken in een schreeuwende storm dalend als een warme sprei * zo bestendig zo weerbaar, evenwichtig, blij…

Geest die kwetsbaar is Ziel te gauw geraakt Geen weerbaarheid Waar alleen de tegenaanval Lonen zal - Enkel agressie tegen De geest die krassen Maakt in de ziel En alles loopt volgens Een vast patroon dat Telkens meer beschadigingen Achterlaat - er lijkt zelfs Een wetmatigheid te bestaan In het uitrollen van de loper Voor…