Alle inzendingen over weerspiegelingen

Wijsgeren gehuld in een wijsgerige deken daaronder hun amulet, blijven transcendent , ongrijpbaar, ik heb mij daarop stuk verkeken, wel de uithoeken van mijn ziel verkent. in die gedachteloper verloopt het zand in de richting die hand van welke hersen- kant hem plaatst, we kunnen hem blijven draaien, met de ons aangemeten tijd. aan de…

het water staat stil daardoor de hemel zichtbaar in totale rust…

Ze drijft met slechts een rimpeling, herinnering druppels om tot zilverling spettervast de brede lach van zon op zee bij toverslag en vloeiend blijft de schildering Terwijl een koele bries verdwaalt, ontpopt de twinkeling golvend aan de glinstering der einderschone waterbrand in ’t wondersprekend niemandsland en vloeiend blijft de schildering…

Grimmig snellen rondgerolde wolken, Eindeloos grote kluwens, aan door ’t blauw. Doodse stilte! Toch, ze naadren gauw, Scherp weerspiegeld in de molenkolken. Schelle fonkling van miljoenen dolken; Dan de donder; en, van regen lauw, Schudt de wind de hechte molenbouw, Loeit het rund, dat wegvlucht, ongemolken. Zuiver, als geslepen edelstenen…

de ziel spiegelt de werkelijkheid helderder dan wij er oog voor hebben…

Ik hou je vast en we lopen hand in hand Ik trek je naar me toe en ik kus je mooie volle lippen In je ogen zie ik een meisje dansen, dansen in wit zand Met in haar ogen een diepe glans, een weerspiegeling van een jongen in die blik Ik kijk en ik kijk en wrijf mijn ogen uit want die jongen, in die weerspiegeling die jongen, dat ben ik…

Droomwolken ontsluieren de slaapdronken ogen als straks een wereld ontwaakt blijkt zij doch slechts een fata morgana in het spel der liefde…

Tranen als dauwdruppels kussen de nieuwe morgen als ze nog slaapdronken het venster opent de zon zegt de maan welterusten die knipoogt vertrekt over de horizon naar daar waar mensen ook weer slapen gaan ze houdt de wacht de morgen glimlacht haar toe beloftevol de dag die op haar wacht de wind fluistert een zachte melodie als…

Goudglanzend weerspiegelt de morgenzon zich in het water een moedereend zwemt lustig in het rond met zes donzige kleintjes in haar kielzog het is een heel gesnater daar zo in en op het water…

Ik zag mij in een droge oase, waas verblindt de ogen, hitte verstoft een vermalen horizon, waar een schorpioen de staart doopt in het venijn van besluiteloosheid, zijn angel als medicijn en verbonden aan zwart satijn, het zal mijn onwetendheid verklaren, het lot ijlt na in een vergeten maan tot op het bot versleten in werelds…

Amsterdam weerspiegelt in het water van gracht en vaart van het IJ van Herengracht Ik zing zacht en fluister met Ramses mee: 'het is stil in Amsterdam' Ik denk WIJ hebben gedacht dat water spiegel is van bouwlust en bouwnijverheid de tijd spint zijn cocon en wij schuilen als onder een dak weerspiegeling wordt afspiegeling…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

het zonlicht spiegelt zich in een koffielepel - kan het niet pakken…

ergens op een plaats tussen bomen en wat struiken spant een brug de oevers droog en laat de zon iets moois ontluiken spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met die werkelijkheid de lijnen deinen verder open, verdwijnen in onzichtbaarheid... rimpelend, verlaat het beeld zijn vorm…

dromen slapen een winter lang omdat het gewoon moet en mag maar toch bekijken ze zichzelf zo af en toe heel even op zo’n heldere winterdag bij een enkele kaal en bloot zo kwetsbaar zie ik een heel voorzichtige lach het zijn zij die het al weer voor zich zien – het volle leven ze dromen al weer hun groen gevulde kronen heel even weerspiegelen…

Weerspiegeling in het water de contouren van je gezicht door rimpels vervagend vereeuwigd in een gedicht Weerspiegeling in de lucht gedragen door dwarrelende winden een droombeeld belevend van haar, die ik niet kan vinden Weerspiegeling gevormd door gedachten jij tedere, heerlijke vrouw creatie van innerlijke krachten ach lief onthul,…

angst wat je in iemands ogen ziet Je ogen geven een weerspiegeling van je gevoel Je ogen zijn een spiegel van je ziel…

" Diamanten weerspiegelen niet - ZIJ SCHITTEREN - omdat ze zichzelf zijn "…

schuilplaats voor vogels weerspiegeling in water tegen kou beschermd…

woorden uit de ziel weerspiegelen gedachten een diep ontmoeten…

Brug over water verzonken weerspiegeling landschap in wording…

de weerspiegeling  van plekjes blauw tussen groen spelend in water…

Nu jaren later weerspiegeling van dorre takken mijn aangezicht, Niets om aan vast te klampen hou ik mij aan de brugleuning vast. Weerspiegeling van het water verdwijnt mijn gezicht in de rimpels van de cirkels... De tijd van eb is aangebroken.…

Zacht kabbelend met diepe gronden Het mooist op vroege ochtendstonden De golfslag leidt je gedachten Kunnen pijn doen verzachten Geven je geest de rust weer terug Overspannen de tijd als een brug De weerspiegeling toont je werkelijke gezicht Maken je gedachten iets meer gericht Kabbelend wordt je hartslag lager Verdwijnt het verdriet iets…

randen tactvol het gedeelte dat vol vragen de contouren besteelt van puurheid een aaneenschakeling bevrijdt gedachtes van verstikking uitgebreid in deze samenvatting van componenten die mij inprenten niet zwaarmoedig te denken want terugkaatsingen ondermijnen gedachtes verspreiden een verre planeet die oorspronkelijk per ongeluk van de weerspiegeling…

Ik hou mij de spiegel voor waarin zij schijnt vertel trots dat hij aan diggelen is en toch ben ik de gebroken weerspiegeling…

De taal van een herfst met zijn open stemmingen gekleurd en gelaagd. Wanneer herfst overvloed aan kleuren en texturen aanbrengt in het glooiend landschap waar een rood, oranje, geel, goud tot roest de zintuigen beroeren en ontroeren Verder krijgen hun bijzondere creativiteit en uitzonderlijke schoonheid mij in beweging. Terwijl men afscheid…

winterse bomen weerspiegelen hun naaktheid in ijzig water prille knoppen dromen al over zomerse dagen…

Niet meer dan een lange witte streep op een bruingekleurde huid een litteken niet meer dan een schram op de ziel een litteken niet meer dan een weerspiegeling van pijn…

jouw ogen weerspiegelen mijn tranen we delen één zakdoek en deppen elkaars verdriet…