Alle inzendingen over wei

De rekke staat stil, kijkt dan telkens om, naar mij: heerlijk twijfelen.…

gele boterbloempjes madeliefjes en wat rode klaprozen blauwe korenbloemen tezamen op een groene wei een palet met vele kleuren mijn hart wordt danig blij een schilderijtje wordt geboren aquarel in al zijn vormen liefhebbers zullen dit bekoren ja, op zo’n plaatsen wil ik komen een rustig leventje in ongerepte natuur mijn ogen sluiten…

Drie herderinnen leiden hun schapen, spelen voor dorpsagenten.…

Zijn morele ambitie Is een zinloze exercitie De wereld is zijn kerk Bekering nog steeds zijn werk Hij ziet er niet zo uit Maar zijn boodschap is even luid Wij van de taoïsten Gaan niet naar zijn pijpen dansen Wij zijn van het wei wu wei Van het doen van het niet-doen En zo wordt alles Gedaan…

vlinders in de wei met wat mijmerij zoemt er ook een bij voorbij…

Zonder bustehouders grazen zij als verlichte goeroes in de wei...…

de schildersezel staat in de wei te wachten kauwt wat op het gras…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

in elke wei wacht uitgebloeide paardenbloem tot een windvlaag komt…

bloemen in de wei lammetjes zo vrij als een vogel fluit ik blij…

paadje langs een wei - de ogen van de kudde stappen met me mee…

Nieuw leven zie ik in de wei de lammetjes met de dood in hen.…

Ze liggen rustig tussen raapzaad in de wei, hijgend van hitte...…

lopend langs de wei waait de stank me tegemoet welvaartsmaatschappij…

stappend door de wei, hoeft haar paard de pluisjes af - parachutistjes…

Toonkunst galmt vrijuit over de wei: zwanenvleugels bewegen klankrijk.…

Huilende vlinders in een witte wei Geknakte sneeuwklokjes op een Onzichtbare rij Een kille bries die het zwakke gras doet huiveren Een vermoeide witte duif die de treur niet kan zuiveren Het vredig leven in de witte wei Zwaar als lood Want gisteren ging de perenboom dood…

nachtmerrie dág merrie een blond veulen 'merry' in de wei 'marry-me'…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…

Ik vermoed een koe in de wei 's avonds laat, daar -- die zwarte vlekken.…

Eendrachtig loop ik naar de wei De schimmel op de paal kruipt Een dikke regendruppel Rolt met daverend geweld Leeg schijnt de wei Voor het geoefend oog Draaft er iets tussen de sprieten Spoed een oorworm zich huiswaarts Dan te laat Een oorverdovende repliek Een insectueus drama Domestiek nalatenschap Waar eens enkel schimmel was…

ha bloemetje in de wei jij maakt mij vrolijk jij maakt me blij jouw snoetje kijkt olijk jouw handje dat aait jouw mondje dat brabbelt een vingertje dat graait een tongetje dat sabbelt een meisje als jij doet de wereld verbleken kom je naar mij? ik raak niet uitgekeken.…

je droeg kniehoge puntlaarzen van leer de veters gekruist van haakje naar haakje je wankelt op rubberzolen door slijk een scheur in zwart nylon dat rond jouw knieën rekt katoen fladdert om dijen een pittig model met een ruitmotief in vlakken en plooien verknipt met een zigzaglijn van knopen het witte shirt was met vet besmeurd ik heb…

Mond vol warme zoete kersen Hoofd vol flarden zomerverzen Lig ik in een wei vol klavers, muizenoren en papavers Wiebel met mijn blote tenen Schiet de pitten rond als stenen Richting wolk in vorm van hart In mijn buik een zweepje smart…

je ligt daar, zij aan zij her en der kauw je na wat je voorgeschoteld werd het rommelt in je onderbuik oprispingen zijn je deel je komt niet uit je woorden er gaat niets aan jou verloren in het voorjaar word je geschoren heb je niets meer te zeggen want je denkt dat je bent bevrijd van gedragen lasten schaapje in de wei wat ben je…

ik dans en raak de schel die de hemel voor me opent tast naar ijle twijgen om ze voor het breken te behoeden en nergens zie ik god een engel of de messias maar wel het leven op deze aardse wei het bidden kan ik nu wel laten…

Gras van maag naar speen In karton zuivel gewit Ons dank weidekoe…

Ik staar over de wei met pijn in mijn hoofd, vol van stress en drukte, voel mij van mijn eigen weide beroofd. Verlang zo naar de rust van dit vredig zijn, maar zit gevangen in de mallemolen, de aanblik van koe en gras doet zelfs pijn.…

ik heb je bloem gekust de kleur gezien jouw geur genoten jij bent mijn eenling in de wei zag je zeldzaam vrij met jou ontdekte ik het leven jij geeft me wat ik bijna was vergeten het kind in mij is weer ontwaakt speelt graag met jou en blaakt van levenslust ik heb je echt gekust daar in die groene wei bloeit ook een bloem…

Weer de nacht, weer de ochtend van een nieuwe dag voor dansers en de andere mensen te voorschijn kruipend uit het ogenschijnlijk eendere verrassingsei, tijd is water in een rivier die zich verdrinkt in de wereldzee en ik stroom mee, ik kan me laten drijven…