Alle inzendingen over wenk

Het is al een ervaren ideaal, dat een naam diepzinnige sporen laat Ook lijkt het dieper dan normaal, dat ik de wenken prees van het gelaat In eenzame uren zonder aanduiding van tijd vanuit de stilte gluren en door iedere klank bevrijd Nu galmt het laatste lied en dooft de laatste vlam wetend dat jij hierheen ziet verlaat ik de drukte…

waar ik loop wandelen schaduwen mij rustig voorbij zij zijn niet van mij maar passeren zonder ooit terug te keren verdwijnen uit zicht in het gaan en toch komt altijd de volgende eraan hun lichtbron heb ik nooit kunnen traceren in een frequent proberen vorm en lengte verschillen soms wenken zij alsof ze iets van mij willen…

Witte wolkjes met doorgloeide randen, boven zee, wenken als een zacht paar blanke handen Kom toch mee! Blauwe plekken, in de blaadrenbogen van 't prieël, wenken als een zacht paar vriendlijke oogen Min haar veel! Reuzenletters, in de kristallijnen schaatsenbaan, wenken als een beeldspraak door haar lijnen: Wil toch gaan!…

Kleed mij met het loof der liefde focus op mijn zachte span Alles draait om lichte kernen raakt door tover in de ban Jij geleidt mijn zielenstralen langs de slingers van de tijd Klink mij vast aan jouw bedwelming droom mij als een tastbaar feit Kunstwerk: ' De gevangene van de Maankoning ', 2012 Kunstenaar: Irmlinda…

Stille wenken die aandacht schenken. Een ondenkbare schijn van wie wij werkelijk zijn. Een gevangen mens door zijn onmacht gegrepen. Een geslepen droom die straks zo ontluisterend kan zijn. Die mooie manieren die voor even plezieren. Die van korte duur iets toevoegen aan wie wij in werkelijkheid nimmer kunnen zijn.…

de nachtvrouwen wenken veterretend gewillig poserend implanttieten zuchten zacht kom, kom naar mij de nachtvrouwen wenken schermen genot in beeld geschoren de schaamte voorbij nul zes, opgespoten lippen de nachtvrouwen wenken denken in eieren bieden appels kosten een rib…

Ik moet vaak aan je denken Hoewel het denken nooit echt lukt Want wanneer ik aan jou denk Word ik uit mijn gedachtegang gerukt Toch zijn het gedachten die wenken Een teken van het stille geluk En omdat ik ook jou wenk Is mijn brein zo heerlijk stuk…

Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen, willen ­dan dood staan zij in de lucht, de bomen bloot.…

Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen, willen – dan dood staan zij in de lucht, de bomen bloot.…

De man begreep d'r stille wenk al snel: de vrouw keek op 'm neer en bleef maar zwijgen. Hij ging maar in z'n eentje op vakantie en vond, dat zij als zwijgend topmodel een sprekend voorbeeld was van arrogantie.…

Het rode hart koolzwarte vegen tere huid Vanuit verte is er onophoudelijk wenken Ik maak alleen als bij of hommel geen geluid Mag ik je deze tere bloem schenken? Beloof je honing... rijke buit.…

Liefde, Onmisbare zachte wenk. Verlangend om uitgenodigd te worden aan tafel. Wil midden onder ons zijn. Liefde, Maakt mens van de mensen. Strijd om het ego is haar vreemd. Liefde, onwankelbaar licht. Haar gratie, boven alle schoonheid verheven.…

Je wenkt naar mij Een wenk naar een ander Geen wenk naar mij. Je lacht naar mij Een lach voor een ander Geen lach voor mij Je geeft een hart Mijn hart voor jou Jouw hart voor een ander Je geeft mij minuten Ik geef jou jaren Jouw jaren voor een ander…

Op deze plaats komen zij samen hier hangt de vlag halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan…

De vogel, de vis een vijver, mijn voeten Het water is helder, het water voelt koud Een witte wenk dwingt mij naar het midden Vandaag is voor eeuwig Ik geef mij geheel…

Een handgrote Japanse vaas een hulsttak scherpe stekels een kaars nog niet aangestoken een stapeltje kraaknette boeken een uitnodigend vers gebaar bergen drijven op de vaas wolken in de verte wenken hoge toppen sneeuw…

zag weer een vlinder donker van kleur rook de geur van hooien de grassen het rooien zij dwarrelde zacht op een oppertje neer zag op vleugels van boven haar ogen nog wenken in laatste keer warmte heeft ze gesloten maar haar leven en dood zal onze lente weer oogsten…

Op een verhuisdoos prijkt zooi met uitroeptekens, het tekent hem zo....…

In het huis waar velen komen om eigen bloed dan wel plasma te schenken voor levensbehoud van zijn of haar medemens heeft de kamer van ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan…

De abdijtorens wenken.…

vanmorgen sliep vader een gat in de muur naar zijn geheugen hij keek daar binnen en zag het wenken van een kind dat draaide in een reuzenrad…

kan vinden uit het labyrint van m'n gedachten geef mij een teken geef mij een wenk ik zal op je wachten…

Als de dag schemert, bepeins ik weer de wereld; purperreigers wenken. Hoeveel langer moet dit vermoeide hart nog mee in wind en regen?…

Zij wenken: “Kom terug!”. Het spel van zon en schaduw belicht telkens weer opnieuw haarden van herinneringen. De stad ontplooit zich. De torens blijven wenken. Als vingers tikken ze mij. Engagement en eigendom weerhouden mij verder.…

De man met de zeis is zeker niet goed wijs, dat hij zonder denken een ieder haalt op zijn wenken. Zonder daarbij stil te staan hoe lang menig mens nog had te gaan.…

Door het op de kop te zien Ontdekken we misschien Dat nieuwe perspectieven wenken. Binnen een week of drie Heeft u het al onder de knie.…

even fijn aan niets denken naar buiten wenken er wordt langzaam licht geboren; huizen in ochtendgloren zo hou ik het vandaag wil rustig mijn wereld openen laag voor laag…

Altijd, hoe dan ook zal ik waken zal ik slapen en bestaan voor jouw ziel zal ik zijn en zorgen denk ik aan je wenk ik wie jij bent en hoe ik je heb gekend wat je voor me betekent en weet ik vergeet ik nooit dat jíj op me rekent!…

Ach, waarheen wenk je mij, jij zachte lieve zomerwind die altijd terug zijn streling en zijn ritme vindt. Stil, stil, zo blijf toch en ga nog niet voort, toe.. ik weet dat je weg moet door de luchtige poort. Ach, waarheen wenk je mij, mijn hartendief, mijn zomervriend is het jouw frisheid, jouw vrijheid.. die je meedraagt in je tint.…

Geruisloos je dienen wil ik vannacht ouderwets en op je wenken een schuimend biertje voor je schenken met de glimlach, ongeacht de retoriek van politiek correct feminisme met een frons onder het maanlicht en onder ons ben ik alleen.. je lustobject.…