Alle inzendingen over wereld

terwijl de maan geen bloemen mist en in storm haar helderste gezicht vertoont, hult een zaaltje zich in het halfdonker voor een dramatisch stuk met lichte spot.…

Utopia? Al lang vergaan! de schedelinhoud naar de maan het gabberdom penoze de tekstballonnen uit de mond zijn leger, maar wel lekker rond want méér telt nu de pose verloedering van de moraal wordt door de kekke turbotaal zo goed als niet verborgen helaas,mentale RSI beperkt - de macht van Pi - de horizon van morgen ---------------…

Ik tobber, dobber stuurloos, niet richting brug, niet naar enen kant, mij rest niets dan dit gedobber, tot ik dobberend ergens strand, maar waar ik vaste grond en duin vind, zal ik rechtop in de wind, mijn wereld in eigen woorden zeggen, wat ik van 't leven vind!…

Op de voorgrond een verzamelplaats van lege jassen, een teruggekeerd plein waar in het weekend weer allerhande hartelijkheden kunnen worden uitgewisseld iemand kijkt naar wat hij waarschijnlijk de best gelukte benen vindt, iemand al plannen aan het smeden slaat maar de eerste stap nog moet zetten, iemand even een paar passende woorden…

Hoge bergen besneeuwde toppen wit geeft naam aan de Libanon in Balabakk bij Jupiter Baäl van Beka met romeinse ruines op drie monolieten als enige onbebouwd de Hajar el Hibla Steen van de Zwangere Vrouw Kijk omhoog in het Bos der ceders van God driehonderd torens boven de Qadisha valei straks in China bij olympisch vlagvertoon zal er één…

Morgen, als het lente wordt zal ik rondgaan in mijn bloemenslee en de wereld doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt zal ik vlinders naar de bloesems sturen zal ik lachen naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt creëer ik voor elke bonte specht een eigen nest waar hij z'n masker aflegt.…

Volledig leven Onervaren wijs Genoten en geleden Vrije wil en geleerd Gekozen en daden ervaart Jezelf leren kennen En geaccepteerd Niet meer geplaagd Door gedachten van verlangens Wijsheid tot eigen waarde gevuld Met warempel geduld en ongeduld Gehoorzaamheid een ondeugd En ongehoorzaamheid een deugd Deze 'Wijsheid' is een levensvreugd…

De zwijgzamen geldt dit geheim gefluister: God schiep de mens als leemklomp zonder luister. Hij toefde een ogenblik in dit aards leen, Beet in een vrucht, en dook weer in het duister.…

metsel ik met gedachtenspecie de grillige stenen van de taal tot een wankel zinnenbouwwerk zwak getuigt het mijn verhaal kon ik regels laten zingen met waarachtig toverklanken zodat er sterke ranken groeien en bloeien tot in ver verschiet met een verlichtend levenslied deze gewillige betermaker ontbreekt node de magie die getijen…

stoppen met gespeelde kansen wil ik hopen dat het goed komt wat is dat goed voor jou voor mij kunnen wij elkaar vertrouwen leg jij je kaarten open laat ik je ook de mijne zien doen we niet aan zwartepieten steken overtroeven bieden we elkaar de tien en geven vrede handen…

naast mij rust de wind fluistert hoe zij was die kust bijna raak ik aan de stilte van eenvoud en van groei maar veer terug in kilte van evolutiesommen denk ik hoor de bommen vallen en het geloei waar niemand meer naar luistert de eerste maandag van de maand ik had me even teruggewaand in een vroeger element van nu verloren…

Voor Gerrit Kouwenaar Ik ging naar Gerrit om het paradijs te zien. Ik dronk er koffie en at er appeltaart met het zicht op dieren en bloemen. Bedaard luisterde ik, en zag. Na een minuut of tien begon buiten een merel luid te zingen. Hij wees me op Adam en Eva in de tuin, hoe rond en zacht haar buik was, roze, bijna bruin gekleurd na zoveel…

je hebt weet van het hoogste, het diepste, het meest mysterieuze je hebt het aan den lijve ervaren: leven dat mens wil worden rijk ben je, een ingewijde, een gezegende…

De koelies kermen op de zwarte kaden Onder de Zuid-Chinese zomerzon, Met plompe zak of zware ton beladen, Eenzelfde zang van Sjanghai tot Kanton. Zij zijn maatvast en doen de laadstok deinen Het ritme van hun draftred doet 't gewicht Half zweven door de lucht, de schouderpijnen Zijn minder onverdraaglijk, bijna licht... Zij leven…

wimpers zonder klontjes auto-emocion Karin cholesterol vlieg toch op ga fietsen vreet vette vis ik mis de hand, een kus, aai over de bol deze wereld gaat volkomen mis…

ligt het aan mezelf dat de wereld niet meer draait alleen nog spint en tolt zodat het enkel maar vasthouden en hopen dat ik er niet af zal duizend uren in de nacht en niet één ervan geslapen zoveel zorgen over morgen zonder dat er iets verandert daarvoor ben ik helaas met veel te weinig ligt het aan de ander die niet wil veranderen…

Wij hier in Nederland Veilig, voedsel en school is wat wij hebben wij zijn ontevreden maken onze eigen problemen die voor ons erg zijn Zij daar in Afrika Onveilig, honger en geen school is wat zij hebben zij zijn tevreden maken er het beste van weten dat ze elk moment dood kunnen gaan gaan toch gewoon door zorgen voor elkaar Dat moeten…

Er is veel moois te zien als je langs de weg loopt laat de weg met je meelopen zal jij jezelf niet ontzien. Luister naar de klanken die je in het leven hoort vanzelf ga je God danken geen noot die je stoort. De lucht geurt heerlijk een vlinder lacht je toe deze weg is onontbeerlijk hier word je nooit moe. Hier is de schepping mooi…

De derde tel, een beetje slepend na de tweede is de lome swing van de tropen Net iets later dan je soms zou denken met je Bakra mind verademend traag, deze moeiteloze slow-motion. Waarin de tijd verstilt en verdicht in het lome der tropen als een oerbeeld van ver in mijn noordelijke vaderlanden. Selamat datang No spang…

dag breek op en scheid van kleuren ik zie niets meer sla nu dicht je beschamend licht houd ik voor gezien nader komen al de uren die ik helder binnenkijk in lichtend antidromen zonder laffe ondertonen spijt en werelds ongelijk open gaan nog blanco zijden waarin onschuld houvast vindt en tegenstand niet hindert maar tot…

Kan de tsunami van werelds overvloed de schijn niet verbergen en is ziel gedoemd tot snoeien, in de hoop dat op elke belt weer bloemen zullen bloeien en nieuwe anoniemen aan blijft trekken in een onafzienbare stoet door de verwachting van het bloed.…

zwaar weegt alle gram allengs in mij afgestort zo drukkend dat dit zijn vol zwarte gaten schiet en al het licht verdwijnt mij rest laatste kracht dankzij voorbije zonnen ik zag ze moedig ondergaan in eigen dagen opgeslokt door hun diepste nacht nog verwerk ik loden grein maar schijn nu eindelijk lang verhoopte supernova trek…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

‘O marinero en esta fonda’. 'O lichtmatroos, Wat zoek je toch In deze kroeg?' 'k Zit in mijn hoek En drink een glas, Ik lig niet graag Des nachts in 't gras. - Neen, neen, matroos, Je hebt toch drank Aan boord genoeg. 'k Was derdhalfjaar Ter walvisvangst. En voor de stilte Heb ik angst. - Maar in het dok…

is een reis naar tibet boeken al de goden daar verzoeken nu geldt ook nog daktarief pakket met prijzen inclusief voor elk een eigen afhaalchinees wel buitenskamers naar ik lees voorlopig tot na de spelen misschien hopen ze op den duur dat het gaat vervelen…

In het boek vol struikel- draden ben ik verward geraakt Ik was op zoek naar levens- waarde Ik het het zoeken maar gestaakt…

Er is geen toekomst meer Geen heden of verleden De mensheid heeft zijn taak volbracht Zijn laatste strijd gestreden Wat overblijft is alles wat hen rest Gedachteloze stilten, in oneindig grote cirkels De macht, door de mensheid nooit aanschouwd Heeft door wraak, hun toekomst omgebouwd Het leven zoals wij dat kennen, zal noot meer bestaan…

Daar loop je op je blote voetjes. Je loopt door glas maar voelt het niet eens. Je loopt de hele dag niet wetend waarheen. Maar wat als je valt? Komt iemand je dan troosten? Daar zit je met je ruggetje tegen de muur. Je haalt iets uit de prullenbak blij dat je eten hebt. Je móet hiervoor zorgen, zodat er morgen weer een dag is.…

we gaan door met bouwen kloven en schaafwondjes doen niet zeer het kasteel wederopgebouwd met een punt zo hoog als de wolken waar liefde zal spreken in vertaling gezongen door tolken van ver iedereen is welkom bij de oplevering van het kasteel de weg is lang maar als u goed kijkt heel ver daar aan de horizon ziet de toren al blinken in…

De wereld van mijn ouders, mijn wereld, valt in puin. Het nieuwe China raast vlakbij voorbij. Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet. Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…