Alle inzendingen over wereldleed

Tranen over de wereld in tijden van het coronavirus. Vele verdrietige verhalen komen voorbij of nog erger je maakt het van heel dichtbij mee! De pijn en het verdriet zijn niet te beschrijven. Een onvoorspelbare toekomst, er wordt ons geen enkele zekerheid geboden. Sterk zijn en blijven met z'n allen.…

Het wereldleed, mislukking, kinderschaar... Ja, iedereen heeft wat om voor te beven. --------------------------------------------- uit: Uit de gelijknamige bundel (1992)…

(het lotusmeisje droomt dat de liefde in haar hart het wereldleed kan doven) 's nachts zingt ze bij de vijver om vuurvliegen te lokken licht en liefde zorgen voor de juiste atmosfeer de vleermuizen en uilen zelfs de hertenbokken luist'ren stil naar haar gezang alles is in yin en yang dan vraagt ze aan de lelies zachtjes, met een…

Zo heb ik deze dagen doorgebracht, En even niet aan wereldleed gedacht.…

daar zaten zij vol van vers in elkaar geschreven band rekbaar als postelastiek nu weer aangespand hij wauwelde waaroms bespeelde wereldleed als volleerd martelaar in beletterd boetekleed zij overhoorde alles en boterbabbelde ja of amen mee maar plaagde ook errata van vertellen moe zo beeldbuis aangezet tot schel geluid geestenkinderen…

Welk een treurig beeld het wereldleed kolomsgewijs de zondige historiën in drama's groen gevat Misdragingen van scheve schaatsenrijders in de koepel van de gordel van de ZKH- en Herengracht De stedemaagdenavel van de wereld heerseres der gouden handel in de groene gordel van smaragd Anno Coronae (vrijgegeven…

De aarzeling rijdt spoorslags voorlangs mijn gemoed, zoals de bezwangerde nevel het omhoogreikende gras strelen wil. De herkenning is als de blauwe zwaan, geurloos drijft ze op de nostalgische onderstroom en zuigt haar stuwend naar hogere vluchten. Onze monden roeren traag en bedreven de zuurstof doorheen de gesmolten lava, om sterk en bindend…

Dit keer geen troost of prijs geen doop geen eer noch het genoegen van euforie in een portaal waar 's nachts de regen door gebroken ramen valt sigaretten gaten hebben gebrand in dromen zo dronken en waardeloos verdomme whiskey droog en liefde loos krijst uit getande monden halleluja kogels genadeloos de door God verlaten…

Het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert naar haar woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve…

Denkend aan mijn kerstboom met slingers en ballen in overvloed waarin ik mij beschaamd weerspiegelde afvragend, is dit nu wel goed Denkend aan het toenemende wereldleed het Kerstfeest verblindt de mensen begeleidt met gezang van gezalfde liederen waarin men de vrede en zaligheid wensen Denkend aan die miljoenen zielen, niet in te mengen…

die iets konden vertellen Over deze verre reis Over dwaallichten Over dat wat vrede kan ontwrichten Ik danste met jou Om wat er nooit zal komen Om het uitkomen van dromen Dromen Die lucht geven Zonder dromen geen leven Ik danste met jou Naast het vuur Om onze liefde voor de natuur Om handen en ruggen die dragen kunnen Denkend aan Het wereldleed…

Het onbevangen kind Voor wie alles pas begint Die leeft in het moment En de gevaren nog niet kent Het kind dat nog niets weet Niets van het wereldleed Daar wil ik soms naar terug Even heen en weer heel vlug Het kind dat overal slaapt Zich overal aan vergaapt Het kind nog zonder mening En zonder dure lening Het kind dat nog niets weet…

Soms stond je stil bij de schaduw die waanzin vertolkte dan was je even terneergeslagen vol twijfel in die wanhoop maar even later had het leven weer geluid klonken doffe voetstappen niet langer weemoedig op het toetsenbord als een piano in het schemerlicht allerlei zonderlinge gedachten door een stille kalme eenzaamheid die het wereldleed…

in het openlijke veld hij hield zijn adem in, als verdriet te hevig werd dan zag hij weer ganzen die in formatie vlogen om een ander land te gaan verkennen met dezelfde emoties als die er waren toen het avontuur van het leven was begonnen verwekt in de winter, een eicel en een zaadcel bevruchting en het groeiende embryo echo van het wereldleed…

nu, het einde van het jaar in zicht, denkbeeldigt met zijn pen het woord en dicht hij schuilt heel soms in verzen van beton onneembaar fort voorkomt dat men hem kort en almaar morrend poëzie verstoort; opnieuw weet hij te vluchten per ballon die ‘red balloon’ beschut dan zijn gedichten: ‘ik hoop dat alle muren zullen zwichten’ het wereldleed…

Regendruppels worden tranen van de heiligen voor het wereldleed. Het water vliedt. Het water stroomt harder. En de marmot knaagt en woelt onder de berg van Oostenrijk. Waar gaat de wereld naartoe? De maan koekeloert met een zaklantaarn. De bloedneushonden willen lief een botje van mij. Ik geef ze dan maar water.…

Er resten geen woorden met snikken of boerenzakdoeken je droeg toen nooit doekjes voor het bloeden al 't wereldleed. Je genoot vele etalages met snuisterijen, 't wheelen en dealen markten met kruiden, het verse fruit achter menig winkelruit vele ingrediënten om ook nu als vrouw vrijuit nog te sealen.…

de zon de aarde 's morgens niet begroet (Totdat de kleuren van de regenboog vergaan Totdat de bergen zinken in de oceaan) En als je soms een dag het niet ziet zitten Je wilt niet hier zijn, nee, niet op deze donkere planeet Weet dan dat 't Grote Licht juist jou hier en nu geplaatst heeft Om met jouw liefde te verzachten het grote wereldleed…

Zie ommezijde zei de Zon, en Maan Zei zie mij in de zonneweide staan De zomerzon neigt tot de zonnewende Niet meteorologisch, astronomisch Zowat de derde dinsdag van september Zie zomer's zotheid, droog zijn eik en linde De zonderlinge wijsgeleerde Zeno Zocht nooit de zon in schemeravonduur Hij mengde zevenkruid met zengend vuur Door…