Alle inzendingen over westwaarts

houden hun gezichten naar de zon gekeerd ze kijken over water, rietveld en moeras, als was de tijd van eeuwen terug verstild in ogen blijven staan zo tussen woeste takken schuilend, al een simpel nest als oorsprong voor wat klein geluk in stukken eierschaal en veren blauw gekleurd gelijk de lucht, een zucht van welbevinden en dan westwaarts…

vol hoop en dromen vertrok ik westwaarts om mezelf opnieuw uit te vinden mijn oorsprong te zoeken de dood voor te blijven en de nachtman die alles verduistert ik vond de onherhaalbaarheid de lineaire tijd de ontoereikendheid van woorden de ware aard van liefde en natuurlijk de dood en de nachtman…

Zomaar een zondag zonder eigenheid, ergens verloren de vochtige lucht, als mistig verdriet kan niet bekoren, vadsig denk ik aan een bericht onder omslag. Even wazig als het weer, kleuren in besluiteloosheid en twijfel: verzenden of verscheuren het commando verschaft enkel hartzeer. Tot weerzien zeggen, weten dat aangezichten vervagen als…

Vanavond zal een bedachtzame golf je afdruk westwaarts dragen en ongetwijfeld zal het zeewater dan net iets zoeter smaken.…

Jeruzalem's edelen zitten uitermate safe in superieure handen en ervaren rust over verre einders rennen aardse leugens lallend en slalommend westwaarts alwaar titanen, zegevierend in chaos, heftig tekeer gaan bij avondlijke aanvaringen : revoltes eerlang navigeert over naamloze zenits : indalend charisma, heilzame toerusting…

Wat doet een mens met zeventig, algoritme van de tijd, terwijl de zon westwaarts spreidt? Wordt het zielenmeer opstandig of een eigengereid verzaken aan het haasten? Gedachten verstillen bij het voorbije, de feestroes maakt hem tot een ongastvrije: verwachtingen worden gedoofd als kaarsen.…

wat losse woede was met de trein gekomen op rails van wolken westwaarts denderend in stampij en crescendo daar ligt de meander van het avondland het luwt er en ontglimt elk scherp kantje dat op het ego lag te rijden het heldere water daar in stalen linten herinnert aan onthechting van weleer het futiele verschil in het samen zijn…

geluksbesef in treinen oostwaarts op lijnen van het begint te dagen zie de zon gaat stralen is echt niet het mijne het is namelijk zwaar balen dat ze niet vooruit rijden door zonne-energie gedragen geheel gelijk op met de tijden daar het mij van nature stoort dat 't niet gans de dag gloort…

Jeruzalem's edelen zitten uitermate safe in superieure handen en ervaren rust over verre einders rennen aardse leugens lallend en slalommend westwaarts alwaar titanen, zegevierend in chaos, heftig tekeergaan bij avondlijke aanvaringen : revoltes eerlang navigeert over naamloze zenits : indalend charisma, heilzame toerusting boordevol…

Kijk daar, kijk westwaarts, want vanaf dit punt, hier in het dorp, bevindt hij zich in ’t westen. Daar staat hij, groot maar onbetekenend, zo lijkt het, wiegend soms op zijn grondvesten.…

Over 't water wandelt weer een geest: En ik zie de golven westwaarts vlieden, Als voor 't oog des temmers 't wilde beest.…

droefenis is verdwenen vervlogen ochtenddauw in hemelsblauw noem ik je liefste Wanneer ik je zomaar ontmoeten mag vlecht ik sterrenkransen om je schouders met duizend zoenen die de morgen bedelven onder het eeuwig heden gedragen vreugde van hoop in het smaragdgroene noem ik je liefste Wanneer je mij verlaten zult resten geen woorden westwaarts…

De vuisten van de man om glas gebald, De schedel barst terwijl de Opera vedette zingt en zingt. 2 De groene berg, een schuimend verre kustlijn De koele bries De karmozijnen lippen De witte handen van de maagd, het natte haar doorwoelend De armen roze wiegend en het schelpen bed De vederlichte boot vertrekt westwaarts De vrouw op de boeg…

Hier heeft mij Rozemond bescheiden, Hier, bij deez' boom, die welig wast. Waar mag de schone zo lang beiden, Dat zij niet op het uurtje past? Of ben ik wat te vroeg gekomen, Door drift der min, waar ik van kwijn? ô Zalig veld, ô groene bomen, 't Kost hier te nacht wel bruiloft…

Westwaarts van Inverness langs Loch Ness Een veelbesproken brug en een huurauto piloteerden ons de lucht en Skye in Gepland verdeelde de brug, gebouwd verbindt ze Landschappen stralen door zon en veel water Berg en dal mogen schitterend groen pronken Een Schot zei: you’re never finished with Skye in de pub en ik hoefde niet te vragen why…

Hem trekt zijn doel, naar 't eind der baan, Door 't vredig zwerk, staag westwaarts aan. Hoe lang zijn tocht ook duren mag, Hij roert de vleugels dag aan dag; Hij vult de lucht met blij geschal, Gedenkend, waar hij rusten zal! Mijn ziel, raap wijsheid uit dit werk: Streef hoger dan dit aardse perk.…

Hem trekt zijn doel, naar 't eind der baan, Door 't vredig zwerk staag westwaart aan. Hoe lang zijn tocht ook duren mag, Hij roert de vleugels dag aan dag; Hij vult de lucht met blij geschal, Gedenkend waar hij rusten zal! Mijn ziel, raap wijsheid aan dit werk: Streef hoger dan dit aardse perk.…

Vandaag zit ik goed in mijn vel mijn huis staat in bloei ik geloof in appels en peren er is genoeg dat mij boeit Ik heb niet veel nodig water, brood, kaas en wijn een rugzak vol dromen daarmee kom ik een heel eind Mijn benen gaan westwaarts ik weet dat de zee daar moet zijn en puffend over het laatste duin zie ik de zee schitteren in…