Alle inzendingen over wiel

waaien zoals bekend ontbreekt nimmer het ventiel vroeger opgebouwd uit een staaf met slangetje het verstoort enigszins de schoonheid van het wiel maar blijft door zijn omvang in een onbenullig rangetje…

's Winters willen wij de lente en in de lente liefst de zomer, en als het wemelt in de heggen zeggen wij: laat de winter komen. En daarna is er niets meer goed: het voorjaar komt er niet meer aan. Wij weten niet dat in ons woedt verlangen om maar dood te gaan. (naar W.B. Yeats) --------------------------------------------- uit: Wat blijft…

en op wielen naar je laatste rustplaats toe die rit maken we ooit allemaal niemand weet wanneer en hoe wielen rollen je overal heen we kunnen er niet zonder en als je leven op rolletjes loopt dan is dat fijn en heel bijzonder…

Het huis heeft ze laten vernielen het kwam onder twee grote wielen maar oh wat een pech ook 't slakje was weg nu likt ze een ander zijn hielen.…

Ze staan leeg badder-en zwemseizoen nog niet begonnen Zon heeft de aarde met prille lentevingers aangeraakt Ze vragen om wielen wielen van fietsen Kijken uit naar fietsers die een rustpunt aan deze plas zoeken Binnensmonds even vloeken want ze staan er nu wel: onbewaakt.…

De wiel van de levenscyclus wordt in gang gezet door een mens zijn goede en minder goede daden. Zijn kharma bepaalt hoe hij na zijn dood herintreden zal; waardevol of waardeloos of soms dierlijk in het slechtste geval. Gevangen in het wiel van de levenscyclus beleeft een Hindu zijn hiernamaals menigmaal.…

Tekening van kind bloed, ambulance, krom wiel zebrapad heeft regels…

de draden ragfijn mooi gesponnen in een wiel spin ziet ze vliegen…

Mijn hart slaat op hol, het tolt snel rond, als een wiel -- en het wil naar jou.…

maar dan wel met twee wielen…

Slijpt de nachten en de pennen van ieder uur, onthult de tijd op slijpers steen, omvat het drijvend vuur op verguld papier, omkrult de verzonnen dag en lijkt het gesluierd licht te zijn gedroogd, waarin de inkt in as gedoopt, als schrijvers stem en avontuur worden gedoogd in ongeduld, en in de heldere bron van de morgen nog…

op anoniem papier, heb geduld met de nog verszinnen dag, al lijkt die te zijn gehuld in sluiers licht, waarin de tranen net zijn opgedroogd, waar de inkt in de as van memoires is gedoopt, en schrijvers stem en avontuur nauwelijks worden gedoogd en de heldere vlam van de ochtend nog niet ontstoken was, tot het klagend wiel…

mag ik ervan dromen om eens stroomopwaarts te komen ooit de bron te bereiken die mijn leven zal verrijken ik meander mijn bestaan tussen kribben en kades laat me gaan in razende wielen en rust in de waarden wil weer wellen tot beekjes frank en vrij dansen in geulen heulen met zon en de wind watervallend spelen als zorgeloos kind…

Het wiel van het leven draait rond Wat je geeft is wat je krijgt Wie goed doet die goed ontmoet Waar je mee omgaat daar word je mee besmet Het is de cirkel van het leven Eén cirkel waar we ons allemaal in begeven Een cirkel draait je krijgt wat je verdient Geeft je niks dan krijg je niks Doe je niks dan bereik je niks Wie slecht doet die…

Het afgetobde lijf is aan vakantie toe. De grauwe sores van het afgelopen jaar deed weer een flinke duit in ‘t zakje, reken maar en ook de uitgewoonde geest is mat en moe. Tot in detail is het mobiel gecontroleerd. Ja, door de BOVAG, met verstand. Je weet maar nooit, want achterstallig onderhoud dat wreekt zich ooit in de vakantie en dan valt…

Ligt dat nu aan die benen of die wielen? Want bovenal verkies ik kwaliteit...…

armen waren bloot een zonnehoed daaronder blonde haren je kwam ons tegemoet ik zag de bloemen in je ogen, het veldboeket kleurde de zomer in je hand je was de zon geen schaduwen te zien het licht kwam zo van boven je keek heel blij en zwaaide lang naar mij terwijl we langs je stoven ik heb je stem gehoord in het zingen van de wielen…

Stuurse blikken, ingeblikt Verwijtogend gadegeslagen op wielen Fronsende achteruitkijkspiegels Ik vlucht in stroken…

fietsen twee wielen witte benen beurtelings trappend naar ver vooruit fietsvakantie…

in een ander wiel grijpt Weer de hele cyclus rond weet niet meer de plaats, waar ik stond begin maar weer in het Oosten waar ik mijn ontstaan vond Het hele wiel zal ik volgen tot ik erbij neerval en zwicht kennis vergaren en verzwolgen arriveer ik in het Noorden, in-zicht.…

Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij tijden Een harder ronken rond, Het maakt in lust en lijden Mijn arme trots gezond.…

O schone schacht, uw wielen draaiden alwaar de kolennacht nog eenmaal zwaaide. De kabel losgelaten in ontwapenend beton en afbraakapparaten zonder saluutkanon. Een gouden tijdperk en het zwarte zweet door het labeurwerk beiden uitgekleed.…

leven, naar een onbezonnenheid wat naar nieuwe kleuren leidt en in de duidelijkheid van ‘meesters hand‘ herkenbaar blijft, als creatief niet te ontkennen valt, herkent talent zich in tweespalt in de spelonken van de ziel, komt hoorbaar boven drijven, rechts of linksom is om het even, zichtbaar en gescherpt op de drive van “slijpers wiel…

Onhoorbaar en nauwelijks gekend draait er iets uit de duistere lagen van de aarde ons een rad voor de ogen heel even soms en slechts voor waakzamen wordt het oververhitte vliegwiel van onze doldrieste planeet als waarschuwing getoond.…

Je bent gespannen voor de tocht De rit die jullie nu gaan rijden Een valpartij een scherpe bocht Kan je beter gaan vermijden Maar bij elkander in het wiel Kan je zonder angst en met vertrouwen Rekenen op de ziel Die je uit de wind zal houden PS: Wanneer je rustig rijdt geniet je meer van het uitzicht.…

Ik wil wel bidden, maar dit kunstlicht schaadt mij in de opgang naar eeuwige zaken. Mijn ziel zit in een krocht van mijn gelaat en wil aan God dan wel, dan niet raken. Zij heeft het nog niet niet uitgezocht. Die dieren hebben nog nooit een lamp gekocht.…

Zigeunerwagen bivakkeert op stuk niemandsland slechts op vier wielen; Rijd over Gods akkertje, met heimwee naar violen.…

Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij tijden Een harder ronken rond, Het maakt in lust en lijden Mijn arme trots gezond.…

Een kikker zat graag in de regen het liefste op spekgladde wegen een wiel, heel gemeen reed over hem heen daar kon deze kikker niet tegen.…

De schillenboer gaat door het dorp en haalt de groenteresten op. Het is zomer en zijn kar rijdt afvalgeurig rond. Ik ben geen stronkje en geen schil, mag naast hem zitten op de bok. Het duurt uren, dagen, maanden, straks is de herfst alweer voorbij, de winter komt en ook het groen. Het is al laat, ik groei maar door, thuis is iedereen…