Alle inzendingen over wier

de vrije wil van de aarde is het vloeien van water de vrije wil van het water is het waaien van wier de vrije wil van het wier is het glijden van vissen de vrije wil van de vissen is het licht in de lucht de vrije wil van het licht is de vreugde op aarde…

Tussen de wieren bleke zonnebloempitten - ik begraaf ze thuis…

Dat zich met levend wier omgaf terwijl het zong zijn raadsels vanuit de diepte der bron.…

’t Is waar, de onwaardigste wordt vaak ten top verheven: Verdienste is ongezien, verholen of veracht: De wereld is een zee door stroom en wind gedreven, Waarin de parelschelp in diepe grond blijft kleven, Terwijl zij zich voor ’t oog met nietig wier bevracht.…

Diep is 't stil; langs lange slierten Wier trekt walm op van ontbinding. Plots doortrekken van de polen Alle kringen huiveringen; Reeds gezonken drenkelingen Drijven uit hun onderholen Los en zij bewilligen In een doodse farandole, Tot het schip moet stilliggen Op hun saamgedrongen scholen. Daar schokt mij herinnrings schrik!…

Wat achterblijft als de zee vertrekt, zijn schelpen, kwallen en stinkend wier, wanneer de vloed verder komt, omhoog gespoeld over de getijdenlijn, in ballast verjaard, waarvan door kinderen als kostbaar goed wordt bewaard,het kleinoot ingeboet,als roestig schroot volgt het ons vanaf het ‘kind zijn’ tot de dood.…

tussen de wieren verbleekt een zonnebloempit hij moet de grond in stille zaterdag…

De kwikstaart huppelt onbezorgd op de golven: stevige wieren!…

De oud-huishoudster van De Nijs en Meuldijk Komt met háár versie van de scheidingssoap Hiermee gaat Meuldijk dan weer op de loop: Ze geeft van ergernis aan zulk geheul blijk Wie weet in wier woord nu de waarheid schuilt En wie wier nest hier eigenlijk bevuilt…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

naar hen wier balans slechts zal doorslaan naar verdriet gaan mijn gedachten…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Oud hout vroeger boom Nu vorm je voor schelpjes algen en wieren de zeemeeuw en andere dieren een toevlucht een schaduwplek voor een worm…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

Ze keek mij aan met ronde ogen blauwgroen als kwam ze uit de zee met een geur van wier en venusschelpen zo schoon kan eenvoud zijn als licht en water en blond was ze als zand…

in de luwte een koppeltje ouderen soms valt een woord na de storm de welving van een duin op mijn pad tussen het wier balken op het strand ongeborgen…

Een sidderaal te Siddeburen Moest van zijn kwaal dwangmatig gluren Verscholen achter alg en wier Bespiedde hij voor zijn vertier Een slak die naakt was van nature…

Hij zal ze troosten de treurende kinderen wier levens compléét zijn verward- wier onschuld verwoest werd door de goddelozen, de móórders van een kinderhart!…

Een soapster uit "Pittige Tijden" Wier columns ons nimmer verblijden Zei onlangs te Best: ‘Ik schrijf als de pest Maar wél lig ik goed bij de meiden!’…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

't Ontbreken van normen en waarden en rede verziekt moeder aarde, wier kind'ren ten leste het leven verpesten, doordat ze een mensenplaag baarde.…

In een tijd van onbehagen vrede bereikt, die helaas onvoldoende in de praktijk wordt gebracht Eeuwige strijd tussen God en Allah Eveneens dus over jouw land, nee, mijn land Onder leiding van Clinton pleit beslecht Er was oorlog en toen vrede; écht! Helaas is de mensheid verkrampt door pijn Leven zij met elkaar, geen ka- rabijn Moskee…

Gekwelde bloemen die nog even in kwalijk water overgeven; verwarde kip wier lege tenen in de lucht van toen verstenen... vreselijk is het woord 'stilleven'. ------------------------------- uit: 'Manke vliegen'…

Met in jouw kielzog een zeldzame vorm van Een ongeneeslijke kraakbeenkanker Een strijd, dapp're poëet, die jij helaas nooit kan winnen Eindeloos wetenschappelijke arti- kelen glijden onder jouw ogen voor- bij, maar als een paal boven water staat dat ONGENEESLIJK ZIEK betekent dat je nooit meer beter wordt Van harte hoop 'k dat het…

Wie is zij die mij ooit zo na was, zachte woorden fluistert zij Ze draagt mij over rotsige heuvels wier toppen mijn vleugels kneusden Wie is zij toch van wie ik in mijn doofheid ben vervreemd In het verlangen haar weer te kennen wil ik luisteren naar haar stille stem…

Een delicaat Ierse hymne bracht geestigheden wier sluiers doordacht ontdekt door Frits Spits die trok d`r een rits gelijk heeft hij `t verschijnsel verkracht…

Jou laten, naakt, stabiel, stil, zijn, voor meeuwen mosselen, wieren en mossen, en al wat er huizen wil.…

Gebouwd door Zwolsman en zijn EMS Failliet en voor 1 gulden opgekocht Je stond er met een meisje op de tocht En dat werd meestal ook al geen succes Beneden de betonrot en het wier Het wandelhoofd is dicht, dood als een pier.…

elke avond nodigt hij hen uit zijn glazen kameraden en geliefden wier stemmen door zijn kamer rinkelen en als een vriend van vlees en bloed met hem wil praten weert hij hem af met een verglaasde blik…