Alle inzendingen over wijwater

Omring mij Als de armen Van mijn liefste Wanneer ik moe de slaap niet vatten wil En even als een kind nog dralen wil Welwetend over dromen, over rust Kom, voer mij met de streling van je stromen Naar verten, diepten, vaart en drijvend dromen Ik geef me over met mijn hele huid En stap daarna voldaan Het zwembad Uit…

Ik proef geen toekomst in deze pastei gaat alle smaak verloren en vergallen verdwaalde gourmetbakjes het mastiek weet jij nog waar de oestersaus is gebleven die je vrome vader had aangelengd met wijwater? en waar zijn de Zeeuwse babbelaars die je moeder in de leprawinkel had geruild voor jarretels? Ik dek alvast de tafel.…

we vierden een verjaardag bliezen kaarslicht tot leven we dronken wijwater, sliepen en werkten, tot verder weg we namen onze tijd sindsdien gingen voort, tot het bestaan…

betraande ogen gebroken woorden in d-mineur een ontkurkte fles spraakvocht 1921 vervlogen zinnen in een damp van wijwater geschreven letters in as en stof verwelkte vingers tastend naar liefde te laat voor mij…

Voor het wassen van haar paste Loe de pastoor altijd wijwater toe. Slechts gewijde benzine kreeg Sint Limousine. Zo heette z'n heilige koe. ________________________ noot: Het rijke rijm - verklaar ik u nog even - benadrukt hier het Rijke Roomse Leven.…

we gniffelen aan het altaar tussen psalm en preek door ringen wegen in mijn broekzak op de achterste rij rinkelt de bus aalmoezen voor 11.11.11 even zijn we het ontroerend eens je huivert onder het kruisgewelf ja en ja over en uit de herder doopt de kwast in wijwater besprenkelt het paar met een zegen je gooit het boeket in een regen…

Als een oude man wrijf je voeten blond haar op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid…

het zicht van mijn witte handpalm, was er een god dan zou ik bidden, maar de hemel heeft de christenen gespleten tot spijs die reeds gegeten werd wat nu rest is de aftakeling van de burgerij, de zonde van het vorstendom, een monarchie met dubbele tong het spreken kan geen kwaad in de gloed van van oranje dat als bloed verdund met wijwater…

kerstboom zaagden voor het maken van kransen in de weken van advent want ooit zijn wij nog heiliger dan de paus geweest was het bezoek van een geestelijke een klein familiefeest het waren de jaren van het rijke roomse leven waar hiërarchie nog belangrijker was dan wat de priester in zijn brevieren las ieder de zegen kreeg want met wijwater…

je gaf entree ontsloot de kerkdeuren pakte wijwater voor twee ik voelde hoe de vloer onze passen nam devotie knielde in de bank in het zuidelijke licht werd donker noorden met emoties snel gedicht ik zag ornamenten de muur geschilderd met een lach hemelbogen oogden je pigmenten jij was mijn pracht ik kleurde je Maria zoals…

Al die priesters, fraters, mannen in toga of habijt pupillen gaven zij de zegen met 'liefde' kwast en wijwater! Dat blijkt nu, wereldwijd in vroeger-tijd en jaren later, zijn mensen misbruikt in hun jeugd, al-voor hun eigen tijd.…

stram sta ik naast het bed de witte verpleegsters die mijn moeders polsen voelen haar gezicht beweegt nog even ik hoor de zwakke ademstootjes alles is voorbij mijn hand op jouw voorhoofd moeder jij leeft toch nog jij slaapt de gebeden van de priester hoor ik het snikken der zuster het verdorde palmtakje moeder in mijn bevende hand wijwater…

schemerplas hun gelijkenis met de maat der dingen, ongenaakbaar als onvoltooide tekst te spellen, kluwen wol van nog onwillige truien, gesponnen uit de lettergrepen van syllaben, afglijdende strofen van onbedoelde muziek, ontnuchterende betekenis van nieuwe letterkeuzes, gedachten verwoord z'n tijd in nieuwe zakken, gezegend met het wijwater…

Koepel van gebroken wit daalt neer in de verzonken glans van wijwater en amethist. Verdreven de gewijde stilte in tijden van profanisering, ook de gloed en glinstering in 't licht der desacralisering.…

Vragen om inlossing van zoveel verloren tijd: de roker is een stoker van okergele offerandes een priester die geuren zegent en met het wijwater kwast. Voor de laatste asbak misleid ik de derving en span ik menig kroon. Al betreft het slechts een allerlaatste trekje, zonder rook is er geen vuur.…

De leugens beetpakken is een zwaar iets gelijk het beest dat steeds weer ontkomt; Wil je hem vatten is dan ‘t wel voor niets tja, meestal is hij als waarheid vermomd De waarheid en een gewiekste president zijn als de duivel en ‘t befaamd wijwater Om de pure waarheid geeft hij geen cent zonder leugens houdt hij liefst zijn snater 2-4-2021…