inloggen

Alle inzendingen over wilsbeschikking

6 resultaten.

Sorteren op:

Mijn laatste wil

netgedicht
3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 203
Aan mijn bed geen 3 wijzen, geen goud, geen mirre, geen wierook geen vader, geen zoon, geen heilige geest, geen moeder Maria vol van genade M'n vrouw wil ik, m'n feeks, m'n heks met krachtige verwensingen. Vloeken zal ze, dichten en zingen over een man met twee katten en een jonge hond…

Uiterste wilsbeschikking

netgedicht
3.6 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.639
mij is een kort leven beschoren wil herdacht worden naar behoren lees mijn testament mijnheer de recensent niet droogweg worden gecremeerd maar graag breeduit uitgesmeerd met lovend literair betoog een autopsie onder kundig oog van schrijvers die weten welke jambe niet te vergeten breng mij niet naar een columbarium leg mij…
jandeb24 januari 2006Lees meer…

VERSTILDE HERINNERING

hartenkreet
4.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.063
Hij liet er geen traan extra om die waren opgedroogd bij zijn leven dat voor hem lang genoeg geduurd had Hij had er uiteindelijk bewust voor gekozen, voor de absolute stilte en paste die ook toe bij de overgang naar de totale stilte van het niets Hij had zijn crematie geregeld en absolute stilte voorgeschreven, vastgelegd in zijn wilsbeschikking…

De employé, voorop, in grijze jas

gedicht
2.2 met 159 stemmen aantal keer bekeken 22.222
De employé, voorop, in grijze jas Vervoerde een container met de as Van iemand die - wat opgedragen was Per wilsbeschikking, want je weet maar nooit - In Westerveld te water werd bestrooid Bezocht u deze dodenakker ooit?…
Drs. P16 oktober 2011Lees meer…

Knol

hartenkreet
2.4 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.296
De ooi, die toen d'r man cremeerde, hetgeen z'n wilsbeschikking was, besefte, dat een knol resteerde; slechts over bleef de rammenas. De ooi verstrooide troosteloos de as van haar vermoorde ram. Er klonk gehinnik na een poos: het was d'r pasgeboren lam.…
Aubrey2 november 2004Lees meer…

Woestijn I

netgedicht
4.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 716
knarst het tussen de van water ontvloten tanden achter de droge ruwe lippen van mijn mond de universele ruis zaait zich overal, in visie, zicht en verstand, en doorheen het verglijden van het besef van tijd ziet de vreemdeling toe hoe de woestijn zich hier vormt door komen en verdwijnen de beweging voortdurend eert als ode aan de vrije wilsbeschikking…