Alle inzendingen over wimpels

nog waait jouw vlag zijn de kleuren sprekend maar het doek heeft zijn beste tijd al gehad glans en souplesse zijn gaan lijden door de levenslange gang van onze vier jaargetijden ooit heeft de mast een wimpel gedragen die is gestreken toen rugzakken overbodig bleken het mechaniek kreeg later onherstelbare averij door een constructiefout…

Utrecht krijgt bezoek vlag en wimpel hangen uit sterke Koningin.…

De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje. De Vaderlandse vlag toont Hemeltrouw. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, 't is God op wie de volksliedzanger bouwt Hem hulde brengend onder fleurig franje. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw de wimpel wappert vrolijk in oranje!…

De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje, de Vaderlandse vlag toont hemeltrouw. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, 't Is God op Wie de volksliedzanger bouwt, Hem hulde brengend onder fleurig franje. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje.…

vandaag hangt de dag aan de vlaggenmast omdat het gisteren morgen werd en wat hierna komt zo mogelijk meer of minder feestelijk kan zijn met wimpel dan maar…

de zee treurt hoge golven duinen doen hun helmgras buigen stilte overheerst de driekleur strijkt halfbakken uit want heeft geen wimpel meer…

midden in de tuin staat een boom terwijl ik met hem praat, zonder mijn stem te laten horen schudt hij zijn bloesems hoog op, alsof er tederheid is alsof het gedicht in zijn buikholte mij zal vergezellen naar de branding mij zal doen verdwijnen in de palmen van vloed, nog zachter dan een belofte van liefde opnieuw op huid en vlindervisjes, neergestreken…

Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

_________________________________ WIMpel Iets noordelijker, in stad Groningen Viert men de vijfenvijftigste van Wim Die ene, van het schaatsen en van gym Ja sterker nog, men vlagt zelfs op Driekoningen In Haren doen ze het gewoon en simpel Daar vlagt men op Wims jaardag met een Wimpel...…

al vanaf het eerste moment dat ik je zag deed jij mij denken aan een wimpel van een vlag ik zag mij staan en zei jij bent het beste en mooiste van mij…

ik schrijf met wit en kleur het donker licht wimpel met het blad een waaier als levenskoord omspannen weeft het web een toverwoord en huilt meerstemmig in de nacht waar haar tranen samenkomen in een kinderlach gebundeld…

Je neemt een douche en luistert naar muziek, en op z'n tijd wat hete erotiek, zo leef je dagelijks met vlag en wimpel. Ook deze zomer kan al niet meer stuk, dankzij de glossy van de Donald Duck.…

ik waaide met wat woorden hing er een wimpel bij we zwaaiden of het zo hoorde zomaar een gedicht van mij met een fris applaus dat voorzichtig doorzichtig werd verwaterde tot handgeklap dat nauwelijks warmte gaf in een toch opwindend ritme ontdekkend dat is het…

Voor Achmed was het nieuwe-burgersdag: Al was het hemd hem van het lijf gevraagd, Hij was met vlag en wimpel toch geslaagd En dus nam hij de Nederlandse vlag En trots hees onze nieuwe landgenoot Toen voor de eerste keer het blauw-wit-rood.…

Al werd het van de schaatsers wel verwacht Toch hadden zij geen zin de vlag te dragen Daar zij met vlag en wimpel wilden slagen Op hun Olympische medaillejacht. Dus gaat die vlag straks voor henzelf in top Dan pas zien zij naar onze driekleur op.…

onze nationale driekleur, onze trots uiterlijke rots van vert(rouwen) van ons Koninkrijk der Nederlanden laten we daarin slagen met vlag en wimpel!…

hijs ik een langzame vlag die zich opent in jouw vingers als een wolk van vreugde.…

Buurman die ik steels weg zag lopen na Zwarte Piet op de voordeur sloeg en mijn vader gekscherend vroeg: “doen wij zo laat de deur nog open?” mijn broertje die onder tafel kroop zoals hij dat ook bij donderen deed Sint Nicolaas die de kamer in schreed slingerde mij tussen schater en hoop ik was wat ouder en dus niet zo bang voor dreigende…

alle engelen die ik vraag verlengen stil hun vleugels… zijn kleine kwetsbaarheid raakt in hart en nieren en hij laat me blij het leven vieren ver voorbij het kille naakt van herfst met wintertenen alle kou is snel verdwenen als zijn zachte wolkjesgeur mijn lach voor altijd zonnig maakt nog voor ze is verschenen…

Als zelfs die Eriksen vecht voor z'n leven En de UEFA zegt de show gaat door En Spanje tegen Zweden stelt niets voor Is mij, met Inge, voetbal om het even Het leven van een voetbalfan is simpel Hij ziet zijn buurt als één oranje wimpel…

We denken al aan wimpels en aan vlaggen In Friesland was het eerder al vet lachen Dus gaan ze nog gewoon een derde keer Wat of dit nieuwe jaar ook brengen mag: 't Wordt altijd wel weer Koninginnedag…

Ik heb de vlag met wimpel uitgehangen, En roep de nieuwe koning hulde toe. ‘Oranje boven’ word ik nimmer moe, Ik barst graag los in vrolijke gezangen. Maar diep van binnen brult in mij de leeuw: ‘Dit is toch niet de negentiende eeuw?’…

Met vlag en wimpel slaagt er één als beste, Cum laude is de papegaai geslaagd. “Wij Lorres spreken feilloos alle talen, Door alles wat wij horen te herhalen.”…

De nacht ervoor was dag geworden en het vroege licht tikte op de schemermorgen als lepels in de glazen als messen op de borden we hezen vlag en wimpel vrij en zonder zorgen onwetend van het open graf dat God ons al ras liet delven. Slechts achttien zomers telde hij pas.…

De dode wimpels rimpelen even.…

De dode wimpels rimpelen even.…

van de eekhoorns tussen machtige eikenbomen het ligt in de klanken van de eerste vroege vogels in de warmte van de prille lentezon vergeet de overdonderende kleuren van de herfstbladeren niet om ze mee te nemen in je hoopvolle dromen vergeet het eenvoudige niet de vlag is mooi maar veel subtieler is de bescheiden fierheid van de wimpel…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

de holle wind is gaan liggen weg zijn de frasen en vlagen poeha strak waait waarheid wappert klaarheid met wimpel voluit nog suist het geluid langs vaten die ooit de wind deden razen maar dat spel is uit in duigen gevallen zoals het gezegde luidt…