op de dorpel naar de morgen ligt uw beeld
dat eens de verste einder overspande
en met een wimperslag mij kreeg geheeld
in stukken: torso hoofd en losse handen
----------------------------------------------------------------
weblog: www.abelstaring.tk…
Op de dorpel naar de morgen ligt Uw beeld
dat eens de verste einder overspande
en met een wimperslag mij kreeg geheeld
in stukken: torso hoofd en losse handen.
Een zingend kindeke wekt mij met gezag
tot leven weer: mijn woonstee is haar lach.…
Zelfs wij, de architecten,
Vergaten onze weg naar de vrijheid
En dwaalden door de koele krochten
Wimperslag - de tijd geeft vleugels
Onwennige ledematen van was en veren
Zonlicht nodigt ons hoog uit
Voeten los van de vochtige stenen
We stijgen op in hemels blauw
Mijn vlucht duizelt
Stormt door Helios' vlammen
Duikt door het kolkende schuim…