Alle inzendingen over winden

Soms heb je geen woorden is er elders te veel onverwerkt verdriet, spant men witte olifanten voor wagens ziet men onnadenkend domweg realiteit niet. Gaan de dagen daar rond en rond en rond, zijn oude zaken aan voorhoofden af te lezen waar niets anders is dan deze zeurende pijn zonder kansen dat het daar ooit anders zal zijn. Wat is onvermogen…

Zijn wij niet ecologisch afhankelijk van water en het groen, van voedsel bij alles wat wij doen. Wat weerklinkt soms al aan melodieën in straten hebben wieken van molens al langer in de gaten. Vandaag heb ik die gedachten laten dartelen als jonge dieren, wolken in de kraakblauwe lucht zucht voor zucht vrij laten voortdrijven, zonder ze te…

Zoet is het verlangen en zuur de leegte zout zijn mijn tranen Zoet is je strelen en zuur het gemis zout is de hartstocht Zoet is je aanraking en zuur de eenzaamheid zout zijn jouw streken Zoet zijn jouw kussen en zuur is je afwezigheid zout is het leven Zoet is de liefde en zuur is het ontbreken zout is je passie…

De baby meende moeder te plezieren Wanneer hij na de borst een boertje liet, Maar moeder wilde dit natuurlijk niet Sinds zij de spotjes had gezien van SIRE. “Het hoort niet zo dat je een boertje laat, Dus laat dat alsjeblieft!” zo zei ze kwaad.…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

Als de hand zal zinken, Die het speeltuig heeft gevoerd, Zal de harp nog klinken Door de wind beroerd? Zal haar klank bewaren Van mijn ziel het kranke beeld? Of Hem openbaren, Hem wiens stem de snaren Aanroert en bespeelt?…

De wind amechtig dweilt langzaampjes aan Tot wriemelende hoop de tekenresten; De luizen laat hij: dàt is niets gedaan.…

Jij gaat met mij een eindje verder, de wind blaast met ons mee, weggereten dromen worden weer fantasie. Ik vertrouw op jou in een volmaakte harmonie.…

Oren die zich draaien naar de wind, Kunnen horen welke zinnen hij waait, Welke woorden er verloren gaan, In zijn zuchten onderbroken, Door het gefluit van vogels, Die nooit hebben bestaan...…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

Jij zo teder zo zacht Maar ook zo energierijk vol van kracht Je waait over de zee en de aarde Je hebt een enorme waarde Van briesje tot orkaan laat je jezelf gaan Zonder jou is er geen bestaan…

Als je de wind hoort fluisteren en je echt wil luisteren dan hoor je de liefste woordjes en als ik dan die woordjes hoor dan denk ik aan jou Als je kleine kinderen hoort spelen die zich zeker niet vervelen dan hoor je de leukste kreetjes en als ik dan die kreetjes hoor dan denk ik aan jou Als je de radio hoort zingen over de allerleukste…

Hij is de wind, zonder hem is er een zaadloos bestaan.…

soms krijg ik rugpijn van het blazen maar soms is het de enige manier om windje mee te krijgen…

De wind blaast hard tegen mijn lijf blijft mij belagen er is geen reden voor wind heeft alleen te maken met warme en koude lucht drukverschil in lagen ik word gezocht door de wind geselt mijn lijf je moet beschikbaar zijn fluistert de wind ook al voel je pijn.…

De wind waait mij ver weg van hier over uitgestrekte vlaktes van onbestemd verlangen ik wacht waar de wind mij waait aan de oplichtende horizon is de dageraad slechts een manestraal ver weg ze waait over onbereikbare bergtoppen laat sporen na in de bedding van de rivier er waait zomaar ineens een andere wind geeft een…

Ik sluit mij niet langer weg van de wereld, ik open; mijn raam, jouw toegang. Op weg naar bed suis je me door de bomen vrij. Op een manier, overtuig je me dat mijn gapen geen echte tranen maken. Ik probeer je te vangen, maar je vliegt van m’n pen naar het puntje van m’n tong. Je waait me droog. Op een manier... kan ik nu…

Over leven over de wind die koppen telde en de nacht die plotsklaps langs haar vele monden snelde.…

De wind is alles nu haast niemand over straat het alles in gaat…

Onzichtbaar maar aanwezig laat ze alles dansen op het land Aan zee maakt ze rimpelingen in het zachte zand soms zwijgt ze en gaat ze even liggen onzichtbaar maar altijd aanwezig de wind aan zee en op het land…

zwarte vogels hangen doelloos boven pijnboombossen aan de zee zij laten zich niet tekenen -hun vleugels zouden breken- in het zachte mulle zand hun nest is in de bomen hun klaagzang op het water nog weigert de wind hen te voeren overzee…

Wild en onbesuisd jaagt ze wolken de leegte in voortrazend over stranden en velden eindelijk verlost van lome zomersluimer blaast ze ongetemd en ongeremd met bolle wangen herfstblaadjes als luchtpost verspreidend over het land Limousines aanschouwen gelaten haar geweld, lodderig en lui met een knipoog wachtend tot ze eindelijk vermoeid haar…

Ik kan jou nooit missen, want je bent mijn eeuwige wind.…

Men skiet al in de alpen het sneeuwt in Engeland en Spanje en in mijn tuin is er niet één takje dat beweegt de wind ging op zoek naar al die charme het sneeuwt in Engeland en Spanje…

Een veertje in de wind, wolken onder schoenen, even. Zwaar, moedig, zoekend, bergafwaarts door het hoge gras, laarzen een maat te groot.…

Ik was een boom een steen keihard dubbel gemeen maar de ogen van de wind zijn groen zoals de lente ons bemint en ik denk bij mijzelf ik de zotte ongeletterde elf de wind laat mijn bladeren dansen en leest een gedicht voor en ik denk heb ik dat geschreven? zo ben jij de wind altijd een klein beetje bij mij gebleven…

De wind waarvan ik hou Of is het een illusie? nooit meer ruzie…

ongure kerel trapt verbeten fietsend door gure noordooster…

Onbeschaamd waait de wind maakt zichzelf onstervelijk ik probeer de wind te bedaren maar ben geen partij ze laat mij dansen als levenloze woorden op de wind de schaduwen worden langer liever was ik jou lief kwijtgeraakt in een andere tijd miste ik jou ergens ver van hier en niet hier in de wind…

De wind weet niet altijd in welke richting te waaien. Maar de regen, weet goed met de wind mee te laaien. De rivier stroomt afwaarts, wel en gezwind Maar trekt zich niets aan van de draaiende wind, De golfslag verhevigd, nu en zoal Maar slaat toch dood op deze veilige wal.…