3937 resultaten.
Gewoon winter
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 184 De witte vlokken
fris
Als bolle veertjes
Dwarrelen ze naar beneden
De mensen lopen traag
Door de straten
Glimlachen naar elkaar
De winter is weder daar
Door koelte
Een rode blozende wang
Daar een sneeuwbal
Of je die effe opvangen kan
Kinderen
Die Spelen
In het zware weer
Met koude en warme handen
Mooie vergezichten in de weilanden…
Made in Japan
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 929 Saporro
Sneeuw vlok op je tong
Echo´s van kinderlachen
Winter in Japan
Okinawa
Donkerrood glanzend
Trillende ochtendzon rijst
Uit mijn saxofoon…
Sneeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 716 Vlokken, vlokken, vlokken,
gesteven schuim,
met scheuten en schokken
door 't ruim!
Ze zakken
bij pakken,
en, als er wind in zit,
waaien ze, waaien ze,
draaien ze, draaien ze, -
de lucht is donker van wit.
Eenbarelijk buien!
De grond wordt zat;
en dikker kleven de kuien
wat.
Ze leven,
die losse wittigheên!…
Te Bond
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 174 Each Time You Die Alone, The First To Die,
Maybe You Die Today or Die Tomorrow,
Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow,
Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye.
Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt,
Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…
Winter
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 790 winterstilte over witte velden
dwaas dwarrelen de vlokken neer
een levend wezen ziet men zelden
het land heeft zelfs geen heer
eenzaamheid is hier bedolven
de witte pracht heerst kil
wolken zijn de golven
wat is de winter stil…
te vroeg
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 216 te vroeg wentelen dagen in lente
het groen kwispelt en kruipt
niets is het wat het lijkt
winter kan nog
maken één groot wit laken
ze bewit het gras in
een onverwachte
omhelzing van sneeuw
en verkruimeld vlokken
in een bruisend spel…
KOUD LANDSCHAP
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.493 Vlokken vlogen
neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen
en tegen 't witte water, wit en weg.
Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken
weinige, ruige vlokken op de vlucht,
als vagebonden in een winters bos
't spoor bijster.…
vlokken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 kinderlijk plezier
in het turen naar
grijze sneeuwvlokken
tegen een grauwe hemel
dwarrelende donkere vlekken
die zo zacht en beheerst
een witte deken vormen
alles is rein en zo stil
in onze lange winternachten
is daar het zachte licht
van sterren en maan
boven deze toegedekte aarde
waar jij en ik beminnen
geborgen in elkaars warmte…
Vlokken
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 899 Over vrijen en slapen onder jouw deken,
terwijl er buiten geen teken
meer was van leven,
enkel vlokken die zweefden.
Oh, ik had zo graag nog zoveel meer.
Ach, misschien, helaas, een volgende keer.…
vlokken
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 397 De kou zit in mijn botten
de kachel staat nu hoog
Het sneeuwen lijkt niet te stoppen
maar is een lust voor het oog
Buiten slentert een man
zijn kraag hoog opgetrokken
Wiebelend door de gladheid
een schim tussen de vlokken
Stralende lampjes langs de ramen
kerstbomen weer in de verkoop
Het jaar loopt bijna ten einde
van lief en leed vol…
Geurt naar nieuw leven
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 151 het eerste hemelsblauw
gevat in voorjaarsgroen
ontwortelt zich uit wit
tussen vlokken die
nog ingehaakt de laatste zijn
van het winterse festijn
verlangend spreidt
de bloem haar bladeren
naar de al warme zon
de zachte lentewind
geurt naar nieuw leven
voorbij de glimlach van een kind…
Muur
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 501 Witte dag
Het dwarrelt
In grote vlokken omlaag
’t is winter
Het mag
Schitterende zonnen
Een horizon
Met bloemen en geuren
Zonder sneeuw
Niet met mij begonnen
Een oase vol gloed
Vol geloof
Met vertrouwen en angst
Een witte, dikke
Muur van voorspoed…
winters verlangen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 136 , vallen, wat kan het schelen
schichtig snel langs anderen stuiven
voorbijgaand stoer naar iedereen wuiven
vlokken vervliegend, samen met vele
in eenvormige vrijheid de ruimte delen
zacht omfloersend de scherpe randen
vallend langs eindeloos steile wanden
de koude doet gezichten krimpen
maakt hard wat eerder leek te pimpen
dat winterse…
Afvallig senryu
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 240 schuldig gesmokkel
tussen repen van Cote d' Or
ben ik afvallig…
zwarte sneeuw
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 280 boven statige zwarte sparren
tegen de donkerblauwe lucht
schittert de avondster in fluweel
krassen kraaien als vluchtige vlokken
deze avond tot grootse weemoed
sober afscheid van de kortste dag
zij lossen op in deze winterse nacht
‘t metaalblauw hunkerend naar de zon
aan het einde van de lange duisternis…
Smeltende kristallen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 ik voelde
dat je ontdooide
hoe warmte je hart ontplooide
zag de
laatste vlokken vallen
sterven in smeltende kristallen
ogen helder door een klare lucht
je lach lengde de dagen
vogels vlogen in v-vorm terug
nam je koude hand
in het voorbij zijn van de winter
ontdekte lente op het land…
Op een blanco vel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 130 zacht vallen vlokken
haken in elkaar
tot dromende gedachten
die woorden verwachten
uit de onuitspreekbare
taal van stilte en rust
maar vlaagjes wind
verwaaien al de
ijle tonen van kristal
wit danst fel
een eigen symfonie
in bedekte klanken licht
tot een schitterend
winters vergezicht
op een blanco vel…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 65 Zen-slagen wonder
Spreek "To be or not To be"
Goed te "zijn"- "zonder"…
Controverse
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 166 << >>
Controversy
Whether tricked or not.…
Gemma lief
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 428 Ik vroeg me af of er maanlicht was
bij het luchtig samensmelten
als schuim in de nacht, misschien
met sterren achter Aldebaran
geheimzinnig oranje verderaf.
Dat het maar een droom was zei jij
net zoals wij zongen in het koor,
Straatklinkers geheten
over Orpheus en Eurydice.
Het verlangen niet genoeg
om een nieuwe wereld te scheppen,
waar…
Het vijfde seizoen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 916 zonder verbeelding
raak je de winter
een handbreedte
van mij af
er rust geen tuin
meer onder je
woorden
of de enkele bloem
die ik van je lippen pluk
wendt zich af
van het geluid
wanneer ik het veld
meet, dat doodstil
de vlokken telt
in onrustige dagen
van verweer
ik vind nog slechts
het zwijgen, rouw
tot bloedens…
tijdens een 'dolende' dichtrit
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 254 straight ahead
immer gerade aus
en dan ineens
die afslag naar links,
rechts, einde rotonde
or whatever...…
frisdrank
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.252 ik wil het niet koud hebben
en toch vallen de bladeren
richting herfst, valt de winter
in perfecte vlokken
ik ervaar ongenadig
het maagdelijk wit op de velden
het donkere ijs dat zegt
dat het veilig is om op te staan
maar elk jaar weer
hunker ik naar die onverwachte
zwoele lente-ochtend
te warm voor de tijd van het jaar
op zo'n dag…
Broeikas
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 393 De winter blijft uit, zoals voorzegd
de vogels hebben schijnbaar zonder enige zin
- instinctief doch verstandeloos gedreven - in
de zwakke zuiderzon hun tooi te warmen gelegd
Dit seizoen mag die naam niet dragen
geen vlokken, ook geen krakend water
dikke jassen met onnodig hoge kragen
groene wakken met oeverloos gesnater
Ons dorp droomt…
Kleine koning
netgedicht
3.0 met 110 stemmen 578 lief
wordt nooit meer donker
de winter spreidt ons bedje
tot er lentebloemen groeien…
in ijzig wit
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 611 in ijzig wit,schuurt
de volle winterstilte
koortsachtig langs
mijn klamme handen
de streling van lucht
bracht mij in de war
zuchtend blies ik haar terug
maar de stilte ontspande haar
en wreef door mijn ogen
een licht roze blos
verscheen op mijn wangen
in een schoon contrast
werden de witte vlokken
gedragen door de wind
mijn wereld…
Nachtgedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 331 ‘De winter sneeuwt gebroken wit
in jouw beslagen ogen. Blikken vervagen.
Het matglazen beeld neemt nu bezit
van het scherpe zicht. Vlokken vragen’.
‘Dichten is dromen’,
laat ik haar nog even weten.
Ze knikt en schikt haar kussen,
ze schokt en ondertussen
is ze mij
en heel mijn woordenbrij
al eeuwenlang vergeten.…
lippenrood toont blauwe kou
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 772 witte vlokken dansen
hun kristallen in het zicht
ik zie het grijsgroen van je ogen
de tranen op je wimpers
in je winterse gezicht
je lippenrood
toont blauwe kou
ik weet je handen warm
smelt voor jou als vrouw omdat
jij die sneeuwbal naar me werpt
we glijden samen
onze baan die alsmaar
gladder wordt, willen
graag rechtuit, de voeten…
to be
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 696 vermeden
to be or not to be, that is ...…
De eerste de laatste
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 349 Eén vlok die valt.
Niet meer dan één.
Kan dat?
Nee.
Twintig seconden later,
drie meter verder,
iets kleiner,
wattiger
valt de tweede.
Nog een paar vlokken,
de laatste,
één laatste
en het is weer roerloos
in de struiken en de lucht,
op de vogeltjes na
en
(de tijd verstrijkt)
één vlok die valt.…