9 resultaten.
winterhanden
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 766 verguld zag ik dat jaar
een herfst die deuren openliet
als van een opgeluchte lente
over belegen beddegoed
de avonden die wij toen deelden
hielden het smeulend hout
van fonkelnieuwe woorden
aarzelend genoeg
maar met zijn zoete zucht
stookte ik het vlammen op
te gretig van dichtbij
in een felle kou
is het tintelen nog voelbaar…
Zomer tijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 223 Bij het krieken van de dag
de zon tegenhouden
is zwaarder dan ik dacht
ik zoek de schaduw
maar die wijkt
waar ik plaats maak
voor verbazing
en mijn val
het is het mos
onder mijn gat
als natte droom
van een zacht bed
ik pluk het
met mijn winterhanden
langzaam uit elkaar ...…
Hun schaatsenlied
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 318 warmde winterhanden
aan het kuilend gras
voelde zon van
afgelopen zomer proefde
weer intens haar kracht
hoor de schaatsen
slijpen aan het ruwe ijs
zie baard en knevels zich
verbijten aan de pegels die
hangen en de vorst steeds vangen
maar in de luwte
van het riet onbereikbaar
voor de stevige noordooster
zingen zij hun schaatsenlied…
snert
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 197 winterhanden maken zich op
voor een onbetast lijf
vanwege roerloos omhelzen
afgemeten ooghoeken
slaapwandelen, groeten in het
voorbijgaan, nog gauw even
een chocoladereep tegen
ingezwachtelde vorst
twee kommen soep
een emmer die overloopt
een studie naar de akoestiek
van een toiletpot
de laatste druppel
voordat kruiend ijs alles…
WITTE TULPEN
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 385 Zij die mijn ziel bekleden
met witte wanden
balsemen mijn winterhanden.
Witte tulpen
Die lichten door mijn ogen
wiens innerlijke glans
door ’t wintergrauw is gedoofd.
Laat hun licht mij doorschijnen
opdat ik weer in leven en liefde geloof.…
Witte tulpen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 216 Zij die mijn ziel omkleden
met witte wanden
balsemen mijn winterhanden.
Witte tulpen
Die lichten door mijn ogen
wiens innerlijke glans
door 't wintergrauw is gedoofd.
laat uw licht mij doorstromen
opdat ik weer in leven en liefde geloof.…
Herfstblad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 Terzijde geschoven door de novemberwind,
rijpt mijn teer skelet spoedig door kille winterhand.
Breekbaar lig ik daar, doorzichtig als glas,
wachtend tot ik zal worden weggeveegd.
Want ik weet dat mijn tijd gekomen is.…
Je kunt...
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 235 kraken
je kunt op een blind paard wedden
maar je kunt niet alles hebben
Je kunt zwart rijden, over wit uitglijden
je kunt wegduiken, plooien gladstrijken
je kunt hoog of laag springen, hindernissen
nemen maar eens zul je me missen
Je kunt het voortouw nemen,
torens in de wacht slepen
je kunt het ijs breken, vuur spuwen
en blussen met winterhanden…
Ode aan de wind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 140 Spoedig berijpt door kille winterhand
het teer skelet van ’t herfstblad,
als je even adempauze neemt
en het te ruste legt, breekbaar als glas.
Wanneer regen overgaat in sneeuw
en de vijver langzaam in ijs haar rust zal vinden,
wanneer de laatste ganzen vertrekken voor hun lange reis,
beloof mij dan een nieuwe lente, een nieuw begin.…