winterstemmen
netgedicht
ik vlucht
met het gelaat onder najaarsbladeren;
de ongenade in jaren diep
wanneer de jaskraag van een nog trage lente
de scheefgezakte stilte bedekt
op mijn mond
en onbetoverd luistert
hoe ik adem en sterf achter alle bomen;
geketend in wind
door de schaamte die maar nachten
blijft slaan, geschreid, in het huiverend
schaduwhout…