De blauwe regen heet nu weer wisteria.
Dat moet wel, want er is aan hem
geen bloempje meer te vinden.
Hij was wel blauw toen hij ze had.
En trouwens hij heeft nu ook geen blad.
Hij draagt nu een wilde pruikenbol,
die beslist een kapbeurt nodig heeft.
Alle dagen zie ik hem zo onverzorgd.
Je ziet niet eens dat hij nog leeft..…
Jij zegt: aandacht
is het liefdevolste
dat je kunt geven
Ik antwoord: onbezorgdheid
is het liefdevolste
dat je kunt hebben
Die ontglipt me vaak
Dan lig ik wakker
van niets te kunnen doen
zolang er geen zekerheden zijn
geen actuele metingen en doorsneden
voor opluchting of een nieuw plan
Ik wil alles proberen
om tijd te winnen
al…
de wisteria beschermd niet meer
genaakbaar voor alle priemende ogen
ik hoor ze smoezelen;
kijk, daar zit hij de zogenaamde
rijgt wat woordjes aan elkaar
waar niemand iets van snapt
ze zeggen dat hij door lotje getikt is
die rare kronkels vertolkt hij
wij begrijpen hem niet
kennen hem niet, hij is een bedreiging
kijk, zo wij bloemkool eten…
muziek in mijn hoofd
en de pen schrijft
- cello’s en contrabassen
lamenteren een crescendo -
terwijl de stylo vrolijk wil dartelen
over het papier
eindelijk zonnige lente
wil zingen als vogels vroeg
warmte wil voelen
en delen met iedereen
- violen zetten bij
een zee van snaren
krast door mijn ziel -
de bloemen van de wisteria…
112
Bezig met laden