Alle inzendingen over woelig

Waar ik mijn hart aan heb verpand in mijn verspild verleden, het ging voorbij, het hield geen stand, het is als zand vergleden. Ik heb mij steeds het meest gehecht aan sterfelijke zaken, aan dingen die ik nimmer echt tot mijn bezit kon maken. Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed…

De wegen met verkeer, rustig of druk, mogen opluchting geven, zwaar hijgen. Menselijke zintuig en gemoed krijgen bij stoplicht soms een plotselinge nuk. Het glanzende groen brengt vluchtig geluk. Kort oranje en lang wachtend rood dreigen op stil kruispunt geweten te doen zwijgen: tòch gas of doortrappen: even ferme ruk! Hoe Jezus' alles…

stiltegebieden bieden veilig onderdak in woelige tijd…

Klotsende golven slaan stuk op het strand Woelige baren verkoelen mijn hand Zeewatersop schuimend er op vallen uiteen op het zand Mijn voetafdruk plet zich diep in het zand Een kolkende golf laat er niets van over Sporen gewist...…

Woelig leven Zeilend over een zee met golven gelijk het leven van een mens . Doorploegend ieder storm van zorgen zonder te verliezen wie je bent. De mens zijn geest geënterd door piraten steeds beïnvloed door een onvoorspelbaar tij. Doorsnijdend steeds die enterhaken zo blijft zijn ziel een beetje vrij.…

letters zweven voorbij op zoek naar een plek in woorden gevoelens woelen in mij die nooit bij me hoorden al de letters nu op een rij vormen plots wat we ooit waren weer jij en ik samen wij en het juiste gevoel wordt opnieuw geboren kruipt weer omhoog in mij een woeste zee te woest voor woorden komt gelukkig langzaam tot bedaren met…

Woelig vruchtwater, stilte voor de storm? Eva iacta est!…

hij is niets meer dan de schaduw van wie hij zou willen zijn als hij bewonderend kijkt hoe zij haar schoonheid draagt want zij is de vraag die geen antwoord kent en woelig raast in zijn gedachten zij, die niet weet dat ze zijn muze is…

dank zij de dichter las ik opnieuw de lezer sprak voor een enkeling de taal schrijven in dit zo woelig jaar verschilde niet zo veel maar wel het hart…

Oorlogsleed is moeilijk te verzachten Kersenkernen knarsen machteloos en andere pitten argeloos In uitgeholde nachten verslapen wij ons woelig onmachtig sprakeloos…

over de woelige huid van de diepe oceaan met enkel de onmetelijke stolp boven mij zo schommelt mijn broze bootje op het ritme van de wind het leven voorbij voortgedreven, gestuwd, overstelpt door vergezichten, landschappen allerlei aquamarijn tot indigo,exotische kruiderij zwemvogels en vliegende vissen ongeteld hier en daar, waar wuivende…

spin een vlieg verkleeft in haar web en langzaam maar zeker vermorzelt met haar kaken zoals de schaduw het lichaam achtervolgt en in tegenlicht uitvergroot zo kruipt pijn onder huid en leden onvoorspelbaar hardnekkig geen pil noch spuit sterk genoeg om haar te verdrijven alleen meegaan niet tegenspartelen als drijvend op woelig…

De golven in mijn hoofd slaan tegen de kust in een verwoed trachten alles weg te spoelen Maar mijn hart laat niets gaan ondanks dat het beter zou zijn om even niets te zijn om te overstromen De golven in mijn hoofd overspoelen slechts de verlangens die ik niet wil vergeten die ik vast probeer te houden Maar alles wat ik kwijt wil…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

Misselijkmakend vaak Woelige overtocht Ginds komt de stoomboot Uit Spanje weer aan 'Straks maar retour met de Torremolinosvlucht’ Sprak onze Sint In zijn stressvol bestaan…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

Het gevoel van toen is nooit meer teruggekomen er kwam bewustzijn etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door een woelige storm en vond in rust de luwte en er stierf een ik in jou op een najaarsdag je werd weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen terug in de woelige storm van…

jij hebt je ankers in mijn lijf maar ongelijnd zwem ik als vis in woelig water paai en prooi niet als onstuimig mannetje verscholen in het riet bewaak ons territorium want weet een ander wijfje komt er niet…

op het zand de schelpen dun en breekbaar door woelig water meegesleurd golven legden ze neer vogels pikten ze leeg dan het zandstralen dagenlang het zachte knarsen onder voeten die vermorzelen keer ik op mijn stappen terug?…

Een worm lijdt aan een vishaakje geen pijn Diens zenuwstelsel is te onontwikkeld Ook grote hersenen zijn niet geprikkeld Zodat zo'n haak de worm echt worst zal zijn Zo zijn de mensen vaak ook ongevoelig Maar dat maakt deze tijd niet minder woelig…

Geloof en godsdiensten stromen door elkaar heen zoeken zowel strijd als verzoening streven steeds naar beter weten zijn dikwijls een belediging voor God die in Zijn ruime genade echter lachend schertst bij de woelige kleinzieligheid van het mensenras.…

tussen toeristen, souvenirs en koopjesjagers ging ik er bijna aan voorbij dat onbestaanbaar wonder op een verouderd schilderij hij was het die daar liep over een woelig water en ik stond stil in een onrustig tij zoals zo velen tenminste wachtend op de hoop op beter…

Het zijn woelige baren, Waar jij je weg moet varen. Met kennis van zaken Kun jij je eigen weg bewaken.…

verliefde gedachten laten me zweven, zoeken een weg in woelige dromen enkele doornen versperren de paden, steken vervaarlijk belemmeren het komen maar mijn hart volgt vertrouwde signalen, alle obstakels worden verlangend genomen!…

Voorbij gegaan, 5 getrouwe jaren vol kussen en gegrom Voorbij geblazen, 60 woelige maanden wolken in de grote wind Voorbij gevlogen, 1826 veelkleurige dagen vogels op weg naar huis…

jij bent, mijn kind, in woelig water mijn stek om veilig door te gaan zonder te weten voor ons niet zozeer doel-bewust want zonder baat of plan was jij daar altijd al op juiste afstand zo dat ik zelf kon lopen niet leunen, hooguit rusten om daarna durf te hebben voor een nieuwe stap…

Jij bent mijn licht in de duisternis Mijn troost in mijn droefenis Jij bent mijn rots in woelige tijden Mijn balsem in mijn lijden Jij bent de warmte in de kou Mijn steunpilaar waarop ik bouw Jij bent de bergtop in mijn dal Jij bent mijn alles in al…

letters spelen al dagen onbeheerst door mijn woelig hoofd zonder resultaat maar op deze vroege morgen met de eerste vorst teken ik een hart met daarin jouw naam groene letters in witte rijm netjes geordend omhuld met liefde jammer dat je dat niet zag…

In de heldere maneschijn is het heerlijk samen zijn genietend van de avondrust de drukte van de dag geblust beiden in gedachten verzonken en in liefde verdronken hand in hand zittend bij elkaar als een jong verliefd paar terugdenkend aan wat de dag ons heeft gegeven in het woelige dagelijkse leven.…

Licht deinende golven geven het contrast tussen, die woelige hemel en de kalme zee weer. Fascinerend hoe de zon zijn glinstering weerspiegelt.…