Alle inzendingen over wolken

starend naar vluchtige wolken net als toen zie ik mijn oude luchtkastelen weer te voorschijn komen nog altijd met dezelfde ogen in het gras waar ik ooit lag nog even zo zacht en groen .…

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

Dappere ezels, manden vol zonnebloemen op hun sterke ruggen, trekken door de bergen en raken bijna de kleine witte wolken die ook in een rij de zon langs de hemelboog dragen.…

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

De vraag is, als je kijkt naar die planeet, Of vreemde organismen haar bevolken, En nu vermoedt men: boven in de wolken Is hoogstwaarschijnlijk leven bij de vleet! Maar waarom moet ik dit als nieuws beschouwen? Op Venus wemelt ‘t toch van de vrouwen?…

De maan kleurt blauw een wak in de wolken stilte woorden weerkaatsen in verdronken zinnen dit is de verkeerde haven wat kan ik nog doen ingehaald voor het ooit begonnen is aan het einde van de oceaan samen alleen…

Als noorderling voel ik mijzelf reusachtig En loop ik met mijn hoofd trots in de wolken: Van allen die de aardbodem bevolken Ben ik het langst en wel eeneenentachtig. En was ikzelf niet zo bedroevend klein Gemiddeld zou ik dan nog langer zijn.…

Zwevende op wolken watten herinnerend ascorbinezuur verbitterd Staar ik in mijn kop koffie gooi er wat extra suiker bij Gelukkig verleden tijd ik roer met een lepeltje het witte weg…

mijn liefste de vlinders in mijn buik zijn naar mijn hoofd gestegen ze kriebelen mijn gedachten die bij jou zijn vanavond geen redbul heb ik nodig om in de wolken te belanden enkel de schoonheid van de vlinders die jij me hebt geschonken…

in de avondzon kerf ik onze namen en open mijn handen til jou over de wolken heen om neer te leggen in een bed van rozen met 160 kaarsen die jouw schaduw dansen…

pluk zachte witte wolken uit een mooie najaarslucht knoop ze tot een deken met warme zonnestralen samen overwinteren in een donzen hemelbed omarmd door de liefde tot lente ons komt halen…

En vertel ook dat mijn gloeiend verlangen is verdwenen in een grote wolk van vredige stilte.…

trieste berichten omvouwen deze morgen zo vrolijk als de zon schijnt doen de grijze wolken toch anders vermoeden zo naar buiten kijkend rollen tranen langzaam in een koud kopje thee…

trieste berichten omvouwen deze morgen zo vrolijk als de zon schijnt doen de grijze wolken toch anders vermoeden zo naar buiten kijkend rollen tranen langzaam in een koud kopje thee…

Tijgerbekken bijten in het zand van het strand Laat zonlicht oogt tussen de wolken Grommend beest Fietsklem Haaientand rechtop in het zand Schuim bijt in mijn schoen Callantsoog…

Ik reikte ver over naar wolken in water zag hoe ze deinden dichter bij mij om nèt buiten bereik van mijn hand te vervagen mij bleef niets anders dan leegte te dragen in verlangen naar dichter bij jou…

Denkend aan Holland zie ik regen druipend in trage stromen Donkere wolken tegen grijze luchten Vakantievierend volk op de natte camping mort En ik vraag me af - hoe is het met het neerslagtekort?…

De berg in de verte met zijn witte wolken aan de top, wordt helder weerspiegeld in mijn hart, als ik aandachtig in- en uitadem, zoals een volle maan wordt weerspiegeld op roerloos water op een warme stille zomeravond.…

Wolken tussen bomen steken af tegen hemelsblauw krabbers versus skyline welke schoonheid mij ontgaat eet ik een broodje bladgeritsel en drink 'n kopje zonneschijn…

De openhartige blauwe hemel die de wolken voor even heeft verdreven, geeft de mensen voor even de ruimte en rust om hun leven weer onbevangen en onschuldig te bekijken als deze nieuwe heldere hemel.…

soms in banken vlammend aan zee vee in weiland op wolken die zachte stilte in razende treinen voorbij de polder beneveld gekneveld door miljarden druppels zie ik niet wat ik heb gemist…

In golven van verlangen spoel ik bij jou aan Gehuld in een wolk van liefde zal ik voor je staan Neem mij in je armen heb mij lief voor even Gaan wij weer ons eigen weg heb ik mijn hart gegeven!…

Ik zing mijn lied tussen de wolken er voor zal niet meer gaan de voorstelling van mijn leven zal achter de coulissen zijn. De kaartjes alle uitverkocht publiek zit stil te wachten op dat wat niet meer komen gaat het is te laat....…

Voor Oekie Na het donkerste Van alle wolken Ben jij de zonnestraal Die als godsgeschenk in Ons leven is gekomen, Jij die hart en oog Hebt voor ons allemaal En voor je broers het Cement wilt zijn dat Hen met ons samenbindt…

Sinds ik mijn pen te leen heb gegeven is 't zin geven zoekgeraakt wolken zijn verstrikt geraakt in hun geschied – schrijving evenals de druppels die omhoogvallen nu niets meer is zoals 't lijkt…

Mezelf kom ik Vandaag tegen - Maar hoe kan ik Me herinneren Hem die ooit ik Was, maar nu onherkenbaar Opgegaan in wolken Van eeuwigheid, Dertig jaar woon ik Hier - onderkomen Dat mij nooit gekend Heeft en na een tel Van de oneindigheid Al niet meer weet Dat ik hier ooit Geweest ben…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

op de bodem van het bestaan brengt hij een verborgen klankdicht aan het licht niets is per ongeluk de zon schittert in het water alles is nu gekantelde tonen uit een veelbelovend leven hangen als wolken boven zijn hoofd…

naar wolken die.. je beter pasten.…