Alle inzendingen over wolkenkrabbers

Just the sky is the limit Ze rijken niet tot aan de hemel maar steken boven de wolken uit. De statige kantoorgebouwen. Ze zijn verheven. Het moet hoog zijn. De kracht en sterkte van hoogte moet erin schuilen. Ze staan daar trots van vervoering In al hun glorie. Ze moeten kunnen trots zijn, op hun eerzuchtig gebouw, dat oprijst in pure vervoering…

Vandaag ben ik in de wolken Ik ben geen wolkenkrabber geen vliegenier, geen kosmonaut Ik was even 'stout' -driemaal raden?- Daarom... ben ik 'in de wolken'.…

Skyhigh rijst op vanaf de kust Dubai Oase vol geërigeerde staven Met toppen die loodrecht naar 't zenit wijzen Als obelisken van de oliemacht Ik kocht online een ticket voor de top Besteeg in volle lift de Burj Khalifa Het luchtkasteel van ruim achthonderd meter Als nieuwe eiffeltoren wereldwonder Ik kon vanaf lookout point als…

de rembrandt toren steeds meer mensen op elkaar van licht naar donker…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

Van Multiplex, ijzerwaren verf en lewisplaat maakt zij schepen van kippengaas en foto's slangen, die ik voor wolkenkrabbers hield in kronkelende vormen als penissen van zoogdieren er een op die van een varken leek een ander op het bobbelig orgaan van een kleurige neushoorn In de achtergrond speelde iemand op een Bulgaarse…

ik neem liever de lift ik ben zo lui, trap lopen komt mij zo overdreven voor, nee ik neem liever de lift, zeker wanneer het een toren, kerk, wolkenkrabber of de eiffeltoren betreft nee, ik neem liever de lift, de moeite die ik neem om dit op te schrijven kost me, denken, ademen zelfs kost me al genoeg, en ik hou niet van een…

Hij werkte aan een wolkenkrabber, maar hád het laatst niet meer. Hij had de laatste steen gelegd en wou z'n lunchdoos pakken, doch dit gelukte hem maar slecht: hij viel en bleef maar zakken.…

Laten we maar gaan dansen spetteren in de regen je houdt toch niets tegen misschien moet alles schoongespoeld het scherp uit de ogen opdat we beter zien alles rustig kunnen laten overstromen dansend samen vlotten bouwen elkaar ontmoeten flora fauna mee natuurlijk langs wolkenkrabbers drijven obstakels verdwijnen en hoogreizend het…

Wolkenkrabbers storten in Reuzenkeien zijn kiezels voor kruiend ijs, kastelen en tempels houden geen stand onder bang en boos geweld Elke angst gaat ten onder aan zichzelf, kan niet blijven binden en raakt verdeeld Wetten worden gebroken maar niet de liefde waarin wij wonen, vrij van chaos die ruimte neemt voor eigen gemak steeds…

Wolkenkrabbers hokken samen, hoge pieten! Zij deden het met bouwkavels, overstegen titanic- en andere rampen, zij prikkelen hemel en belangstelling. Bruisend New York rapt een los ritme. Het bloed stroomt er door de aderen zoals treinstellen in de metro snellen. Een mierenkolonie, wriemelend tot vindingrijke kruisbestuiving.…

De 84ste etage van een wolkenkrabber van het formaat: “Empire State Building”… Een luxe appartement voor mij alleen met uitzicht over de skyline van New York spreekt tot de verbeelding. Design meubels, Jazz muziek bij zonsondergang… een uniek schouwspel betovert mij; de zon zakt net als ik onderuit.…

Vlooien springen over wolkenkrabbers. Ze heffen gewichten van vele tonnen. Ze trekken loodzware koetsen voort. Dat zijn de superharde feiten, die niemand heeft verzonnen. Toen vlooientheaters nog bestonden, ging het met de vlooienstand nog goed. Vlooiendirecteuren gaven ze te eten, met hun eigen mensenbloed!…

Mijn nacht is breekbaar als een kolibrievlinder vreemde stappen naast mijn bed laarzen groot als wolkenkrabbers 't bliksemt en knalt en ik sta weer op straat - klein - alleen Ik ren naar het slagveld om een gedicht te schrijven graaf geen kuil voor gevallen woorden ik laat de bomen stapelverliefd ruisen de bergen elkaar opnieuw…

lieg ik als je vraagt hoe het gaat als ik de waarheid zou spreken zeggen zou dat alles tegen zit dat alles stuk ging dat ik leef achter een masker uren loop ik te ijsberen probeer de dingen te overzien proberend om de stukjes samen te laten komen m’n masker is breder als de Berlijnse muur langer dan de Chinese muur hoger dan een wolkenkrabber…

niets verheft zich naar de zon hier zijn hoge wolkenkrabbers debet aan ze zijn uitsluitend teken dat voor hoge lieden enkel telt wat geld nog braakt vermogen zakt in zwaar getij en niets duurt langer dan de ergernis het weerstand voelen over!-leve!-ringen!…

De Maas was rustig om ons heen, Wolkenkrabbers stonden niets te doen, Terwijl Hotel New York uit zicht verdween, Leek zij te verlangen naar een volle zoen. Een vrouw in de herfst van haar leven, Knap maar met een rimpel hier en daar. Haar man was met zijn camera in de weer, Hij keek alleen maar door zijn lens naar haar.…

Ik strijd iedere seconde om staande te blijven tussen de racewagens en gehaktmolens, de enge wolkenkrabbers en metrodeuren, de flitsbeelden en housegestoorden, de straaljagers en die verdomde tijdslavernij, het rampenplan en de nieuwste lekkernijen, opdringerige dynamiet en gedachtenvervuilers, de strebers en de workaholics, die opgefokte,…

de afgebeten kop van schaamte glimt in de donkerte, grauw als zwartgruis etende slakken met glinsterende sporen slijm, zo glad dat zelfs oud vel erover uitglijdt in doodshemden zonder zakken bewegen zij zich voort, hun bloed is op ons hoofd, kleeft aan alles: wolkenkrabbers en Charons boot in winterlicht op weg naar graven een dorstig…

De vogels die vliegen om de wolkenkrabbers kunnen zich haast geen grotere vrijheid wensen. Een veelheid van lichamen vliegt straks uit; onwetend van het dierenleed dat straks in de confrontatie met stalen vogels zijn laatste levenskreten uit. De boze man zie hem gaan. De stad, zijn mestvaalt en zijn mensen.…

Door de zuigende rode lichten op de wolkenkrabbers, omhelsd speelden we met de schaduwen van hoge bomen van Yoyogi park en we dansten als vogels roken het ontstaan van de lente en werden weer mens. II. Zoals de metro golfden we ritmisch op het lawaai van bewogen lucht.…

Vogels vliegen om de wolkenkrabbers van de stad. Zij kunnen zich haast geen grotere vrijheid wensen. Een veelheid van lichamen vliegt straks uit. De luchthaven in de ochtend kent geen genade voor het vogelrijkdom dat het luchtruim doorkruist en straks voor zijn nieuwsgierigheid door de techniek wordt gestuit. De boze man zie hem gaan.…

kraaien spelen met de wind, de zon laat een glimlach zien wat heb je aan emoties als niemand ze begrijpen kan in jouw eigen belevingswereld hier en daar een eilandje met opgeschoten riet en schaduwspel van zomerwolken en is de waarheid zo ver weg tussen het struikgewas aan de oevers van de grote meren aan de horizon de grote stad wolkenkrabbers…

Wie voor een bank werkt eert slaafs getallen Graaizucht loont instant in dollarland maar De gouden droom deed weer een platte duik De hemel was de limiet doch op aarde Stond de ceo keizerlijk in blote buik Finaal mazelde zijn ex-bank met rode cijfers De glazen toren spiegelde gouden bucht Vette vissen vermagerden in brakke vijvers De wolkenkrabber…