Alle inzendingen over woord

je hoeft niet in woorden te praten met mij je hoeft niets in woorden te zeggen je hoeft alleen maar en dat is genoeg je arm om mijn schouders te leggen…

je hebt je weg met woorden je woordeloze weg je hebt je tegen dralen beschermd een valstrook breed je hebt een weg met worden een wollen tegenzin je spint je ronde ronnend je spint je vallend vals…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

Ze kan geen complimenten geven geen uiting van bewondering haalt met -nou én- haar schouders op tuit haar lippen tot twijfeling. Is het afgunst en jaloezie vindt ze 't mooi of verfoeilijk, laten blijken hoe je iets vindt dát is toch niet zo moeilijk. Ze wil van mij wél horen hoe ik iets vind van haar is 't leuk, kan 't ermee door dan…

Nu het laatste woord op muren geschreven je loopt langs vergeelde letters meeuwen krijsen mussen laten zich niet zien en luipaarden rennen op het dek de stoel gevuld met regen en de horizon grijs. Het laatste woord gesproken stilte de meeuwen mussen de stoel en het woord laat mij alleen.…

De woorden vloeien uit mijn pen van honingzoet tot bitterzuur taal is machtig woorden vaak heel krachtig De woorden vloeien uit mijn pen van ongevoelig tot overgevoelig taal doet alles voelen woorden die zeggen wat we bedoelen De woorden vloeien uit mijn pen van streelzacht tot keihard taal als nieuwe stiel woorden als zalf voor de ziel…

, mag ik in rood spiegelschrift mijn woorden schilderen op de bast van je lijf dan zou iedereen ons gedicht zien…

Een leven dat zin had werd zomaar verwoest omdat de jonge dader wraak nemen moest. Ieder mens heeft recht op een waardig bestaan en zo'n kind van zeventien maakt er zomaar een einde aan. Wat is er in het hoofd van die jongen omgegaan verstandsverbijstering of graag in de belangstelling staan? Een familie, aangeslagen, kapot geen…

zoveel liefde voor je voelen als je 's morgens naast me ligt ogen dicht en ademhaling regelmatig, mond die even opent dan weer dicht haren warrig op je kussen engelengezicht kan me nauwelijks bedwingen met m'n ogen langs je lippen voel jij dat ik naar je kijk lieve ogen lachend open blijven hangen in mijn hart en we weten zonder woorden…

Het woord is luchtig. Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

woorden zijn krom en leeg zij vormen en misleiden steeds verder van de onzegbare werkelijkheid zij verstikken en maken onzichtbaar als een sluier van dikke mist boven de nevel is de leegte: klaar en helder er is geen zicht en niets is er te beluisteren geuren zijn er nooit geweest, en ook de smaak voelt weldadig afwezig hier wordt de…

Slechts een handjevol woorden kan ik je geven Verhullend dat ik nog minder ben Lees mijn woorden en zie Ik ben het niet meer Pak mijn woorden Meer zal ik niet zijn Gebruik mijn woorden Aan mij heb je niets…

Is er nog genoeg te schrijven Heb ik nog wel nieuwe woorden die in jouw gedachten blijven die je nog niet eerder hoorde Heb ik je nog wat te zeggen zal ik mijn gedicht maar geven dan hoef ik niet uit te leggen dat mijn woorden kunnen leven…

ik stond hier, jij stond daar, zonder woorden keken we naar elkaar, je liefde was te ver weg voor mij, mijn liefde geloof ik, te dichtbij, je was bang, waarvoor weet ik niet, er was hoge spanning, ik voelde verdriet, je liep weg, zonder woorden, je bleef staan, toen je mij hoorde, ik zei: alsjeblieft, blijf bij mij...…

ik schuif mijn woorden voor mij uit tot langgerekte zinnen dat ik mij daarmee buitensluit geeft onrust diep van binnen dus slik ik mijn woorden telkens door om ze moeizaam te herkauwen maar te leven als zo’n omnivoor begint mij te benauwen…

die spoken in mijn hoofd zoveel woorden die op mijn tong worden gedoofd zoveel woorden uit mijn gevoel gegrepen zoveel woorden vaak verkeerd begrepen…

woord meer adem had en als je aan mij vraagt waarom ik van je houd dan hoop ik dat de last van al mijn loze woorden niet zwaarder weegt dan licht dat deze hemel klaart dan hoop ik dat elk woord dat windstil is gebleven het zwijgend goud is in mijn droogvallen dan wou ik dat ik dichter was dichter was bij jou…

maar dat is niet nodig want jij ziet het in mijn ogen al die mooie woorden…

Zware woorden kronkelen hierboven rond. Ze stoppen, draaien zich om, en kijken mij vragend aan. Hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach, worden ze afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

Eenzaam zijn de woorden die het verste reiken ze komen uit een onderbekende voorraad van bovenhoofdse begrippen die zwellen als de vrijheid stroomt die woorden zijn versierd eerlijker dan groepse praat waar ze palen stellen aan stroming en open deuren rijker dan plastische prentboeken met vetzucht bedreigde grenzenloosheid als de kracht…

in jou vergaat mijn leven maar ondanks mijn ziel ben ik ook vrouw en een rivier bij zon of regen waarin sterren vallen onbewust geef me een naam schreeuw de dichter door me heen in iedere morgen of in de avondval maar vertel me wanneer de woorden zijn gelezen dat ik meer ben dan een kreet meer dan het lied…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

een woord smachtend zonder ademende paringsdrift heeft mij nimmer bekoord een zachte zucht slechts kreunend in een flauwe blaas blijkt een schaars gerucht met vage klanken een letterloos geraas "ja" het woord dat zich in eenvoud vermenigvuldigt schept echte vreugde "neen" is het woord dat menig mens waarlijk heeft berouwd…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

een woord al vaak een te weinig dat woord heeft dan niet gebracht wat men zo gaarne had verwacht…

soms bekruipt mij het gevoel geen woorden meer te vinden en dat ik alles reeds heb verkend ja, dat is wat ik daarmee bedoel het leven heeft mij al zoveel voorgelegd of door sprakeloze momenten gedreven er is zoveel gezegd en mateloos gezwegen ik verlang naar het verleden die stuwende krachten heb ze allen bereden ik rust nu in…

vraag me niet wat ik het mooiste aan je vind ik zou je het antwoord schuldig blijven want jij vind ik het mooiste aan jou vraag me niet of ik je woorden kan toedichten want ik zou in de hoogste hoogten moeten schrijven vraag me of ik je liefheb en ik antwoord ja…

de nacht onaangeroerd, vertrokken met de trein van half zeven onder het gebladerte te volgen de nacht ontkleedt de dijk van oude wilgen en verschrompelde schaduwen het water de golven vormend dreigen onder spiegels waar ijskoude dromen beven het water breekt de strijd tussen leven en dood de beelden ik hou teveel van ze woorden…

Woorden heffen slagbomen voor even.…

met woorden kan ik heel veel ik schud ze uit mijn mouw en je lacht ik tover ze tevoorschijn en je zwijgt ik fluister ze in je oor en je trilt ik spuw ze uit en je schrikt ik scherp ze aan je kleine kantjes en je huilt maar hoe ik ze ook breng nooit zullen ze echt zeggen wat ik voor je voel…