Alle inzendingen over woord

Zomaar wat woorden om niet geheel te hoeven zwijgen, maar wat zeggen ze anders dan dat we je nabij willen zijn? Een blik, een hand vasthouden, we zijn zo machteloos, zien en zien toch niet, horen en horen toch niets dan stilte. Wie zegt dat tijd zo snel gaat?…

van het ene op het andere moment sta ik hier naakt, nu niets meer is, zoals het was te midden van al die scherven zoek ik krampachtig naar houvast in dat wat leven heet wat eens mijn basis was, is veranderd in onzekerheid cement omgezet in tranen, voelt het als één grote zee waarin ik stuurloos ronddobber, in de hoop langzaam weer grip te…

Met stomheid Geslagen lijk je Nu geen woord Meer over je Lippen komt, Maar elk woord Dat je zwijgt Zegt mij meer Dan duizend woorden Die galmen van Louter overbodigheid…

waar vingers dralen handen geen warmte kunnen halen trekt kilte ijzig op uit vloeren en tocht een koude wind door de portalen bevriezen woorden die gesproken zijn doven blikken in het kale licht van pijn tot ijs en geven zo het voelen en bewegen prijs doodgevroren tot een schrijn van menselijk falen om bij elkaar wat warmte…

Mooiste woord dat ik ken? Valt me in:'Vrouwentroost' de naam van een dorp bij Aalsmeer waar ik vandaan kom. 'Aalsmeer' is ook prachtig. Men twijfelt tussen 'het meer van de aal', want het zat vol paling en 'alles meer', want het was een ongelofelijk watergebied,vol meren.…

in het stof van lang geleden kwam ik losse letters tegen gebroken woorden die alleen het zinsverband verstoorden een paar strofen die de toets van poëzie niet konden gedogen heb ze gepoetst ze spellen weer jouw naam de woorden kloppen alle zinnen spreken ja voor jou ben ik in dit gedicht gegaan…

Bijeen in een congreszaal in Breda Bepaalden Onze-Taalfans met z’n allen Welk woord dit jaar het meest was opgevallen Vanuit een groslijst van een pagina Maar kan de uitslag daar heet van de naald Niet ook met sjoemelsoftware zijn bepaald?…

als de dichter om woorden verlegen zit is het verdriet nabij melancholie is de donkere inkt waarin hij zijn pen doopt natuurlijk komen er na worsteling de woorden maar weinigzeggende woorden zonder warmte die niet het ware verhaal vertellen…

Ik kan het zelf nauwelijks geloven, maar die simpele waarheid heeft, de macht van mijn woorden gebroken. Dat eenvoudige inzicht heeft me, beter laat dan nooit, van een onnozel waanidee bevrijd. Alleen bloemen en vrije woorden weten. Wat bloeien is en wat gedichten worden.…

ik ben mijn leven niet zeker sommige woorden zijn dat wel zijn het de stromende woorden de luchtige of zij die uit de lucht vallen? de woorden achter de woorden de zwierige of de de valstrik-woorden van fluweel? zijn het de denkbeeldige woorden de lichtvoetige of die van spervuur en metaal?…

Woorden doen het beter gelegen op papier. Liever laat ik ze brouwen, pruttelen, alvorens te plaatsen, zoals u nu kunt lezen hier.…

Vandaag hoorde ik het mooie woord langzaam zo langzaam vallen dat de wind er vat op kreeg. Ook fladderde er een woord achteraan (met een botte, afgeknotte klank) dat ik niet goed kon thuisbrengen maar waarvan ik vermoed dat het diepe sporen achterlaat in iets dat zich aan het oog onttrekt.…

op voelbaar papier wil ik je schrijven mijn kind ik kijk naar een gevulde wieg met ongeboren woorden zij verdragen het daglicht niet ik schrijf je mijn kind als de avond zacht zal zijn dichtgeslagen boeken wrik ik open ziel en huid keer ik binnenstebuiten om jou vast te houden uit droefenis spin ik mijn nooit gezongen liedjes jouw…

Een zin, een woord dat optilt uit de traagheid der gedachten- dat glimlach brengt waar enkel mist de ziel bespringt. Een kalme lucht die regen torst en vallen laat ook waar geen droogte is, maar die doet dromen van de lente. Een woord dat niet gezegd, toch klinkt in dromen en verwachten.…

Zwaartekracht is liefde ergens bij Abcoude stil moment in niet te vergeten bezwaren om aan mijn zwijgen te tornen jouw stilte te bevrijden bemorste onschuld droom van onzichtbaarheid adem uit jouw liefdesbrief horizon zonder woorden.…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Het gevoel is er niet meer Liefde en afkeer bestaan nog wel Maar worden niet meer herkend, Alles oogt vlak en gevoelloos Donkere wolken jagen door het brein, Slechts een spaarzame lichtstraal Brengt nog wat verlichting En dan vanuit het niets Staat er een woord op, Ik herken een woord van trouw, Van mensenkind ik hou van jou…

Nauwkeurig probeer ik De woorden te analyseren Die je voor mij verzwijgt, Maar door je oogopslag Overduidelijk kennen laat - Jammer genoeg laat de grammatica Me hier in de steek, want Er zijn geen regels voor het ontleden Van een tekst die niet bestaat…

De woorden en wolken ze komen en gaan en zijn ontoereikend want leven is groter; mysterie van licht. De woorden en wolken ze staan hier nooit stil maar straks komt weer morgen en heel nieuw begin maar wil ik het zien?…

Woorden komen spelen met de dichter. In mijn hoofd zie ik woorden samengaan. Wat nog onzin was krijgt langzaam zin. Ik rek me krakend uit en gaap nog wat. Het is tijd om op te staan.…

… woorden!…

Met weinig woorden, slechts een steelse blik Begrijp ik wat je zeggen wil, een aanraking, een kus is genoeg Om te verdwijnen in een wereld, met alleen jij en ik Hoe is het mogelijk dat mijn hart zo snel in vervoering is gebracht Er was niet veel voor nodig, zoals je naar me kijkt Je passie en energie, zo heerlijk en zo onverwacht Het voelt…

je schreeuwde stilte mijn woorden waren sprakeloos alleen mijn handen konden je bedaren in ervaren van verdriet maar ik was er niet beeld en woorden konden je niet aarden je was alleen miste schouder en die warme arm om je heen toch ben ik gekomen in de onrust van je nacht we bevochten samen al je dromen…

Geen god vertoonde ooit zijn gezicht en geen gedicht spreekt onomwonden, verzegeld verzegeld, egyptisch graf, zo wacht ik af in al deze regels of ik zal worden gevonden, verstaan, een mummie van woorden onder het puin vandaan. ------------------------------------------------------- uit: 'Er loopt een gedicht voor mij…

Je bent er niet meer, Niet je golvende haar, Niet je lange slanke benen - Verdwenen zijn ze In het eeuwige niets - Maar de woorden die Je dikwijls sprak als Wij met ons tweeën waren Zingen nog rond in dit huis, In de gang, de kamer en De keuken zijn ze nog, Zijn ze er gewoon nog bij, En zullen nooit verdwijnen - Eeuwig zullen…

ónder de woorden leeft het onuitsprekelijke alle houvast is daar grondig weggebrand ónder de woorden ligt een stille ongrijpbare laag die op je thuiskomst wacht als je uitgesproken bent ónder de woorden leert het oude leven hoe je sterven kunt als de vogel die de boom beroert…

vraagt en elke idee van liefde wordt weerspiegeld, in die monoloog wij zijn de geesten, verbindingen die ons drijven en waaruit schrijvers hun onmogelijkheden delen het onbeschreven blad weer om te slaan wat zich zichtbaar maakt in mensen een wereld zonder grenzeloos onderscheid, bewijs als metafoor van deze tijd, dat de lichtste woorden…

Meisje, je woorden kwamen wel degelijk binnen. Al wat zij hiervoor nodig heeft zijn liefdevolle armen waarvoor zij leeft.…

Zomaar wat woorden bij een open vuur. Ze haken niet naar eeuwigheid noch malen Ze om iets hoogs en schimmigs als cultuur. Men doodt de tijd met oeroude verhalen. Niet kunst schept vorm, de vormen scheppen kunst. Men luistert hoffelijk hoe zich uit wind, Gebaar en ritme -woorden zijn een gunst- Opnieuw het al zo vaak gehoorde ontspint.…

ga terug in de tijd met de adem van een parelvisser wees de som van herinneringen licht de hielen in donkere dagen reik naar de sterren omarm het geluk van de kleine dingen beroer de oude aardlagen met onvermoede kracht voel het vloeibare verdriet kleur de tuin in met de laatste lichte woorden…