Alle inzendingen over woorden-stom

Zij spreekt niet meer bewogen wankelen woorden langs klanken onverstaanbaar zij taalt niet meer…

Heeft u uw vagina al laten stomen Dat schijnt opwekkend en gezond te zijn Wees maar niet bang, die dampen doen geen pijn U kunt er veel ellende mee voorkomen Hormonen komen snel weer in balans En bovendien krijgt alles weer wat glans…

- hoe blijft zij verre en woorden-stom. Wie wijst haar nu op 't wereldrond te midden van der volkren haat, de mensenziel, de mensenmond die zoekend tot haar wezen gaat?…

Ze heeft geen parfum nodig Ze is van steen De geur van 100.000 jaar geleden Hangt nog om haar heen Niets heeft ze te zeggen Misschien iets van weleer Eens verborgen in de diepte Nu gehouwen, krachtig... teer... Zacht en aaibaar is haar huid en koud; gehakt, geraspt, gepolijst schreeuwt ze woordloos naar wie maar naar haar wijst.…

mijn vragen waren nog niet op en nu jouw kleren je geur ontbinden worden het er meer en meer gek dat wij al pratend zo weinig zeiden stom dat ik dat jij daar nooit aan dacht dan hadden we kunnen spreken over vroeger, jou, je leven hoe jíj die spleet, zo'n loden nacht --------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

Stomen, stomen, stomen! Heel de wereld door! ‘k Heb een plaats genomen Op het langste spoor. ‘k Wil in zeven dagen Even naar Japan, Met die houten wagen Voerman! kookt je span? Stomen, stomen, stomen, Vliegen langs de baan! Die wil zitten dromen, Mag met paarden gaan.…

(voor de liefhebbers) ze wisten dat er tussen wolken stoom een trein verborgen ging als in een mooie droom de brute kracht uit ketels stoom het aandrijven der wielen was iets waarvoor zij vielen…

Ik hoor iets, de aanzet van een woord. Laat maar Deze rebel is stom. Het begon met de twijfel, het virus dat door lucht reist.…

Noem hem geen ezel De fout wederom gemaakt Hoe moét hij heten…

Zullen ze me ooit accepteren Ik ben anders Altijd alleen Ze kijken me na Praten achter mijn rug om Vele mensen vinden mij maar stom Maar waarom Omdat ik anders ben Anders dan de 'gewone mens' Kijk eens in mijn ogen Praat eens met mij En je zult zien, dat ik deze benadering niet verdien.…

Ik ben ik Ik ben me zelf Soms dom Soms stom Soms ben ik slim Soms heb ik geluk Soms heb ik pech Soms maak ik fouten, Net als de rest Maar ik ben ik…

je zo stom…

woorden dwarrelen als herfstbladeren door mijn brein het gedicht rijgt ze aaneen leeg stom zonder ziel zonder pijn woord na woord pak ik bij de oren rangschik schrap brutalen protesteren kleine zwakken schuiven zonder morren naar voren geloof nooit dat een gedicht zomaar wordt geboren vechten met woorden is sterven en telkens weer…

En ik blijf stom omdat ik stoer en sterk moet zijn, zoals wij waren. Maar stil durf ik een onbeholpen woord: enzovoort, enzovoort, enzovoort. ---------------------------------------- uit: 'Van, Als & Och', Leopold 1995.…

de talen zijn gesproken in babylonisch verstaan er zijn geen woorden meer de geest heeft zich geopend stom en doofheid zijn verleden tijd in het openbaren naar elkaar het volledige begrijpen kan de mens al tijdens leven gaan bereiken de geest tongt vurig vrede het is feest vandaag…

Vroeger zei ik, weet je vroeger zei ik, je bent stom, heel erg stom. Vroeger liep ik weg en keek ik niet meer om. Nu ben ik vijftien, weet je ja, dat weet je, maar weet je, als ik nu zeg je bent stom. willen ze weten waarom.…

Wat was ik stom! Het huis is nu leeg. De kamer is stil. Mijn hart is verkild. Ik was zo stom. Ik was doof en blind. Ik zag het pas toen het te laat was. Wat was ik stom. Refrein: Weg is de toekomst, donker het gat. Ik hoop dat je terugkomt, maar die hoop is vals. 'k Weet dat je daar woont, bij hem in de straat.…

Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

Druppels vormen letters, woorden, zinnen ontstaan. Ik lees zeer lieve dingen over houden van. Je kijkt heel even op. De stoom om je hoofd vormt een wolk. Je stijgt boven jezelf uit.…

het tekenschrift van vogel en vlinder een eindeloze tranteldans geen pen die het beschrijven kan het lichte schrift zwevend opgelicht aan nest en cocon ontstegen als een rozenblad in vertraagde val vederlicht opgepikt stukgehamerde woorden leggen mijn taal in de schaal een starend stom verlangen van een dolend dichtershart…

Wie zo ernstig is beschadigd kan het litteken weerspreken slechts door falen en gebreken is de dichter begenadigd wie van woorden is verzadigd mag de blinde vlekken lezen want door vragen, stom gerezen is de dichter begenadigd wie zich tot drenkeling verwaardigt beschouwt het leven als een stunt als water naar het laagste punt is de dichter…

Nu je mijn boetekleed geweven hebt dien ik me stom en onbewogen aan. Jij kan me niet vergeven, je wil de woorden uit me slaan. Maar, ik drink niet langer van je wijn die vind ik troebel en verschaald en voor je armenbrood dat zurig is heb ik veel teveel betaald. We drinken Blauer Zweigelt nu, strelen teder elkaars rug.…

tussen rook en drank hingen je ogen ze staarden stom gevangen in een masker onvermogen handen legden passie bloot van asbak en het glas op tafel verlangen broeide in een lege schoot ballonnen knalden als verloren woorden opgeblazen lucht die niemand hoorde verveling zuchtte ook dit feestje dood…

stom lief geweest niet in zak mag niet naar spanje pech!…

Iedere waarde werd een ding, in iedere zin die ons toekwam in korrels zand opgegaan, toen de vloed onverhoeds binnenviel ieder woord dat werd gewogen stom werd tot beider verboden gebied verklaart elk verzwegen woord, zich koestert in de late zon maakt dat het bloed niet stolt de klank vanuit het onbewuste gehuld in het zwijgen, versterkt…

enorme hoeveelheid seks, typisch voor beginnende minnaars, Toch ging het niet zo best tussen ons We lagen elkaar niet, we waren te verschillend, we hadden nooit eens 'een goed gesprek' Op een dag verloor ik - puur van de zenuwn om onze slechte relatie - mijn stem Ik kan niks meer zeggen ik kon niks meer uitdrukken, ik was zo stom…

jouw handen glijden over buik en keel ik strek mijn handen naar je uit terwijl ik diep in gedachten met je lichaam speel Een schouwspel wat nooit verveelt een eenakter speciaal voor mij want het heldere water dat speelt een virtuoze symfonie op jouw schouders, rug en dij En dan eindelijk samen mijn handen door jouw natte haar warme stoom…

Hoor jij dan niet hoezeer mijn hart klopt voor jou in mijn stap en stem. Zie jij dan niet aan mijn ogen glans hoe dieprood mijn ziel zich verhardt. Je hoort slechts wat je horen wil Je ziet slechts wat je wil zien Je voelt slechts wat je voelen kunt Er is nooit meer dan misschien Slechts het rinkelen van metaal liefdespijlen voor een verhaal…

te vlug, te vroeg, voor mij te snel ik geloofde nog: ik geloof het wel maar toen kwam jij en jij zei 'wij' Jij was een droom maar ik, al wakker, kon het niet ik koesterde vertrouwd verdriet ons altaar stond, haar als icoon jij was er plots te lief, te kwetsbaar, veel te zacht oh, stom verschil: mijn dag, jouw nacht ik was zo'n veel…

Drie Gouden Kooi-bewoners in één week Zijn wegens een geweldsdelict verbannen Het heeft er blijkbaar heel erg om gespannen In 'n programma waar ik nooit naar keek Drie in drie dagen...Je zou metterdaad Gaan denken dat het toeval niet bestaat…