6903 resultaten.
eenzaam woud
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 482 woud
zijn fundamenten in het hart bouwt
zijn stenen zoekt bij de bron…
WOUD-EENZAAMHEID.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 347 Hoe zacht wij naderde', onze stille pas
Had storend in die eenzaamheid geklonken,
De raven vloden op met luid gekras,
Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken.
Op verre hofstee stierf met zwak geluid
Een haanklaroen in 't brandend middaggloren,
De insecten gonsden rond der bramen blaân...
De bleke roze zond haar geuren uit...…
Sonnet van de eenzame zomer
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.015 O, de eenzaamheden van de zomer,
het ongebreideld ruisen der bomen,
bruisende korenvelden
uit zwarte aarde.
O, de eenzaamheden van de zomer,
de branding der terrassen,
tinkelende glazen
vol bedwelming.
Zo eenzaam is de zomer:
de zachte roep der duiven
in het woud;
het dorsten
naar haar lippen
als rode wijn.…
't Is nu de kentertijd
poëzie
4.0 met 2 stemmen 780 't Is nu de kentertijd
dat de vrouw naar nieuw levenswater glijdt;
diep water, waarin bare' als Bergen klimmen;
wijd water, en ver aan de verre kimmen
verwaast vredes zacht-bloeiende kust.
0 Maatschappij, gij zee, die kent geen rust,
uit de luwe kreken van het verleden
zwemt de vrouw naar uw ruwe machtigheden.
Het is nu ook de tijd…
Ik die had kameraadschap uitgegeven
poëzie
4.0 met 2 stemmen 949 Er is geen plaats in het broederlijk leven,
bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij:
nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven
en hullen in herin'rings grauwe pij.…
echte liefde
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 125 dood hout in het woud
een onderhoud van de natuur
de passie stijgt en laait het kampvuur
genegenheid ontstaan door brandhout
dan weet je…
echte liefde wordt nimmer… koud!…
Standbeelden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 124 Er zijn soldaten
die voor de eerste kogel
de vlucht opslaan.
Er zijn er
die ook dood
nog rechtop blijven staan...…
Middelmatigheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 266 Confronterend de dag
Waarop ik ontdek
Thuis te lijken op elke plek
En niemand iets zag
Als overtreffend
Of buitengewoon
Alles wat ik beding
Altijd de stoel maar nooit de troon
Nooit boven het maaiveld
Altijd in de middenmoot
Nimmer de held
Nimmer iets groots
Er is er één
In iedere plaats of tijd
Nooit iets gewonnen
Nooit iets kwijt…
waar
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 414 wanneer
de avondvogel
zwijgt
de hemel
hoge sterren
krijgt
en al
het leven
rust
dan zweven
geuren
door het woud
waar rood
het zoete wit
ontvouwt
als nacht
haar kelken
kust…
wie is nog hier
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 105 aan de rand van de dag
ligt stil gesloten en
ingekeerd een glanzende
scherf op bruine aarde
zij spreekt een taal
vogelstemmen in hoge
bomen verstommen
iemand loopt voorzichtig
door het woud wie is
nog hier en wie is al weg…
Over alle daken
poëzie
4.0 met 4 stemmen 579 Over alle daken
bloeit mijn bleke wake;
alle sterren toe
reikt ze, strak en moe.
Baart dan alle bangen
steeds een nieuw verlangen?
Is dan alle vrees
liefdes vrouwe en wees?...
- Over alle daken
bleek-gebloede bake;
over heel de wereld heen
liefde en leed, - alleen...…
Late regen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 444 Eenzame huizen
liggen als zieke dieren
op de ingevallen flanken
van de heuvels,
uit de grijze verte van de zee
zeilen vruchtbare wolken aan
en gaan voor anker
in de stoffige vallei.
De aarde drinkt met
kletterende kaken,
in het duistere woud likken
onrustige herten zilveren druppels op.…
Het intens verlatene
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 128 ik schreef
kleuren op
je huid
trapsgewijs
van licht
naar donker
je onderging
de steek
van het
puntig pluis
gelaten gaf
jij niet thuis
in emoties
die de kop
opstaken
voeren wij
op onbekende
wateren
gingen nergens
heen in het intens
verlatene waar
aantrekkingskracht
geen baas over
de polen was…
Stil
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 395 Niemand die naar je kijkt of je iets zegt
Geen mens die naar je luistert
Er wordt geen woord tegen je gezegd
Er wordt zelfs niet eens gefluisterd
De minuten worden uren
De stilte duurt maar voort
Het kan nog heel lang duren…
Het woud
poëzie
2.0 met 3 stemmen 910 Donkre bomen uit mijn kostbaar woud,
Geboren naar de hemel op te schieten,
En uit uw waaiend koepel-dak te gieten
Koelte, waarvan de grijze aarde houdt,
Zoals een orgel zijt gij opgebouwd:
Pijpen van klank en fijne hoge sprieten,
Die uit hun steigering stemmen loslieten, —
Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…
Het Woud
poëzie
3.0 met 5 stemmen 654 Gij leeft, arme Woud,
Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.…
Woud
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 439 In de verte ligt een uitgestrekt woud,
heel donker en oud
Daarin zingt een fluistering,
indringend en niet te verstaan
Als de maan die tussen de bomen door,
licht schijnt op de verduistering,
Waar de stemmen over gaan
Is gekerfd in het zwarte hout
Deze bomen met hun tekens eeuwenoud
Door maanlicht als van goud
Zijn onzichtbaar en eeuwig…
Woud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 95 In dit woud onder het zachte
ruisen van oude bomen
rust ik stil als een vlinder
zo sterfelijk dat we
nauwelijks leven
Hoewel ik ook rouw
verheugt mij dit bos
van mos, stammen, takken
van nu en eeuwen her
Ik dacht dat ik eeuwig
wilde leven
maar ik heb me verzoend
En ik voel alleen aan de
dingen die hier blijven:
het zachte groene mos…
Woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Monumentaal – beuk
in grootmoeder’s tijd
geborgen worden.
Evenzeer een eik,
erfgenaam in vader’s lijn
verbonden zilver.
Heelal biedt ruimte
om te kiezen - langs maansknoop
in eigen leven:
vast te houden aan
het oude web dat nu werkt
en te blijven zijn
óf
een berk te worden
en nieuwe werelden in
zelf op te bouwen…
Gloed
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.089 De ochtendbries verwaait
de eenzaamheid
van de nacht
die je het gevoel geeft
verdwaald te zijn
in het dichte woud
buiten jezelf
waar krachten
strijden met je hart
het ochtendgloren
betovert de stilte
van de vroege ochtend
geeft inzicht in de passie
die op een dag
je hart doordringt
om eeuwig
te blijven
branden
een…
NARCISSUS OF WATER-SPIEGELING IN AMSTERDAM
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.474 Waar water is, wordt alles opgetild.
0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten
De brug door tot zo welige verschieten
Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild
En midde' in stad als eenzame woud-stilt'.
Wat zo de leste wolkjes daarin lieten
Voor donkre diept' haar leste blos verschieten
Eer nog een huivring over 't licht vlak rift?…
Eenzaam
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.140 Ik wil de zon niet meer zien schijnen,
laat het donker zijn, guur en koud
laat mij voorgoed in het niets verdwijnen
of sterven in een donker woud.…
Denkend aan jou
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 743 Maar in het windstille woud
van al mijn saaie dagen,
denk ik misschien nog wel
het meeste aan jou.…
De Kluizenaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ik ontmoet mijn medemens
in het eenzame lot
levens lief en leed te dragen,
zo wijsheid te vergaren
en als baken te stralen
voor allen die dwalen.…
VERLANGEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 77 HEIMWEE
eindelijk weer thuis
dan besef je heimwee is
een kleine leugen
VERLANGEN
als het verlangen
is bevredigd dan mis je
het meest verlangen
HET WOUD
weer in de Wouden
waar mijn hart heen wou mis ik
het missen van woud…
Niet vreemd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 406 niet anders willen zijn
niet raar, niet bijzonder
niet leven bij het wonder
niet meer alleen
op een lege bank
in het overvolle park
niet een dwaling
een eenzelvige gestalte
frêle hangend in de mist
niet verloren
in een geschapen wereld
die niemand kent
niet de grijze droom
tussen de blozende slaap
maar weten wie je bent…
lilith
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 272 en maan
geen aap kan dat ooit aan
laat het gaan
waarom draait alles om de macht
het is eenzaam zonder kracht…
Na de Bosbrand (landengte van Kra)
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 815 Geblakerde wouden en strakblauwe stranden.
Eén eenzaam huiverende palm.
Afgestompt grijnzen bomen
hun zwarte tanden bloot.
De gele zee draagt een
kleurrijke mantel uit visselijven.
Het exotische krijsen der orchideën overstemt,
zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel.…
Canadese dichteres
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 120 Je universitaire opleiding en docentschap
hadden niet de kracht om je hier te houden,
je wilde wijduit leven, alles was te krap
en je verdwaalde in bitter-sombere wouden.
Je eenzaamheid verteerde je levenskrachten,
je had geen puf meer voor een blij gebaar,
je vreesde vooral de poëzieloze nachten,
waarin je uiteindelijk bent gegaan.…
KOEKOEKSWALS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 Bij deze tere, toch besliste wijs,
zit de vogel, schalks of waardig bezongen
door lovende, kunstminnende tongen,
op zijn sterke tak, verlangt naar de reis.
Luid roepend en luchtig zwartgrijs
zweeft in lange lijnen, wijde wrongen
over boomtoppen, spits, opeengedrongen,
van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs.
Het rond vliegende dier geeft…