Alle inzendingen over zacht

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

zacht en teder ga ik verder met houden van om datgene wat voortkomt uit mysterie als het bijzonderste ooit in alle intimiteit te beleven…

eendagsvlieg oogverblindend zacht met wit doorzichtige parelmoeren vleugels vliegen vanaf de oever naar de overkant had ik vleugels van morgenrood…

een man leerde zijn veren gebruiken in de echo weerklinkt zacht zijn huilen hij herinnert zich hoe het vroeger was toen hij vloog en vogeltaal sprak…

de blote woorden dragen het meest om het lijf de naakte waarheid de woordkarigen zwijgen als waterwilgen zacht buigzaam en taai…

nu nog na al die jaren vader hoor ik voor je inslaapt het wakend wiegen van je wakker hoofd mijn diepe denker mijn zachte reus mijn zoon…

je Over je blote lijf Ik wil je in mij voelen Lang, wild en puur Je wilt mij Nu, op dit moment Zacht lig je op mij En begint het liefdesspel Je lichaam beweegt Hevig vol passie Zacht kreun ik Vol genot en geef mij helemaal Je valt naast mij We liggen uitgeput Zalig van genot Zoenen elkaar lang intens Liefde wat is het toch zalig…

dat je met mij ook de liefde wilt bedrijven Je begint zacht mijn haren en voorhoofd te wrijven Het is niet zo maar een kus die je geeft Maar lippen die voelen, een kus die leeft Niet meteen een mond die je open wil wrikken Met een tong zo diep om bijna te stikken Een zachte mond die langzaam vraagt om meer Heerlijk ik beantwoord keer op…

de stoppels zacht en kietelend lachend duw ik hem weg en trek hem terug en dan zachte, zoete lippen op het gras onder de lucht bijtende kou sterren zachtjes schijnend harde housemuziek overwaaiend vanuit de stad en dan verschrikte open ogen vol met natte tranen druppels op mijn dekbed het raam stond nog open ik viel in slaap ik droomde…

Oneindig ver zacht vliegen wij.…

De wereld rondom ons kan ons even niet meer raken, het gaat nu tussen jou en mij 'vergeef het mij', 'vergeef het jou', en laat je zacht door engelenvleugels dragen. Het is om mijn niet kunnen dat ik nu verdriet, mijn menselijk ego dat mij zo verried. Heel zacht streel ik weer jouw zilverwitte haren.…

een aal hard als het hoofd van haar vader en alle vaders na hem woorden als muziek als gesels die striemen woorden als wolken als een zachte deken woorden als een snik fluisterende woorden zacht zalvende gierende woorden schreeuwende woorden brullende, kolkende woorden woorden woorden woorden zoveel woorden hopeloos verdwaalde…

O, sluimer zacht! 't Is al zo kalm: Geen vogelengalm Verstoort de nacht... O, sluimer zacht!…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorre bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorste bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

Bach Het slotrecitatief voor soli: sopraan, alt, tenor en bas: “Al heeft de dood ons hier gebracht Dag prachtmens, rust nu zacht!…

Zacht omhels ik je Het is de laatste keer Verstikkende tranen Afscheid doet zo'n pijn Zoekende woorden Ingehouden woede Bonzende harten Kloppen als razenden Zacht laat ik je gaan Het moet alles is gezegd De tranen van verlating In een kus het nat van zout Stil verlaat jij de scene Waarin wij de hoofdrol speelden Liefde kapot het alleen…

o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht, weer open bloeien als weleer: van mond op mond die liefde teer.…

Ik had zo zacht geslapen, En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij.…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

Twee lieve zachte ogen, kijken mij smekend aan. Het is alsof ze vragen, raak mij eens even aan. Ik kijk dan in je ogen, ik streel zacht langs je mond. ik weet dit is een gouden schat, het is liefde wat ik vond. Ik zal die goed bewaren, het is een nieuwe start. Ik sluit het veilig achter de deuren, De deuren van mijn hart.…

Jouw leventje, nog maar net van start brengt zoveel vreugde in ons hart Lief klein mensje, mensje klein Ongeloof'lijk dat je voor altijd bij ons zult zijn Je oogjes, je handjes en je lach Je verrijkt onze levens... elke dag Lief zacht mensje, mensje zacht Wij zijn dankbaar dat jij bij ons bent gebracht…

briesje heel zacht mijn hart naar jou bracht…

Ik kijk over zee, met wijde armen, laat ik mijn gevoelens, met de zachte melodie van de wind meevaren. De duinen, maken een zacht ritselend geluid, harmonieus, waaiende stemmen, met de golven mee, naar verlangende gevoelens, ver over zee.…

Ik zie jou In de verte In gedachten In de mist Ik hoor jou Stille klanken Zachte tonen Alsof ik wist Alsof ik altijd Heb geweten Dat jij bent Dat jij bestaat Mijn liefste Niet nu maar eeuwig Jij die niet opgeeft Jij die nooit gaat Ik wil je kennen Jouw warme fluister Jouw zachte lichaam Mijn mooiste nacht…

hij was hoekig maar zij wist zijn scherpe kantjes zacht af te vlakken met tijd politoerde zij de mooiste vlammen die zijn innerlijk verwarmden in zijn vrijwel ontoegankelijk doolhof kende zij de wegen uit zijn turbulente leven de buitenkant bolstert nog altijd ruw maar zijn ogen zijn rustig warm en zacht in samen bloeit genegenheid…

zich verstilt in een finale gecomponeerd als zacht satijn als intro van mijn vicieuze ouverture: Mijn lieve lief laat mij je liefste zijn…

Allemaal, ze zijn met veel, verspreiden zachte geuren, vergeten is de winterkou. Wit en blauw, groen en geel, de nieuwe lentekleuren, betoverend in d'ochtenddauw.…

De zachte bries, doet hem alles vergeten. Zijn oren zijn verstopt, met de zachte muziek, van zijn cd speler. Zijn examentas ligt, mijlenver weggeschopt, tussen het gras goed verstopt. De boekenwormen vreten aan zijn bladen en de woorden vallen eraf, maar dat kan hem niet schelen, hij is net kabouter Plop.…

De betasting is zijig zacht je huid parelt in het maanlicht de schemering biedt in diepe stilte slechts een fluistering van de wind… Als jouw liefde zich open plooit in zachte strelen van je tong een warme hand zich ten rusten legt bereiken vleugels van verlangen m’n hart… Glijdend naar de bodem van ontgroening gelijkt…