Alle inzendingen over zat

Stond het in de sterren geschreven of zat het in de moedermelk ? Dat ik ondanks mijn stoere streven vaak als een broze bloem verwelk. Wat is er toch in mij gevaren dat ik mijn nooit geborgen weet. Het wordt niet beter met de jaren, het spleen dat mij vanbinnen vreet.…

Na dierbaar komt ontroostbaar En daarna een diep gat Waar weinig al teveel is Een handeling snel zat Als waarden zijn vervallen En normen niet bestaan Gevoel bestaat uit leegte Waar wanhoop toe zal slaan Als moed is opgeven En niets van nut nog ziet Spreek je dan nog wel van leven Als je wegteert van verdriet…

'ons' raakt mij te veel ik kan het niet zo goed aan ik ben veel te bang dat je me dadelijk weer laat gaan dat je mijn twijfel reeel laat worden dat het voorbij is en dat ik alleen ben en jou mis ik zat niet te wachten op een liefde als jij ik voelde me gelukkig alleen gelukkig en vrij en nu heb jij mij gevangen in je hart en je…

'k zat gist'ren te dichten als op elke andere dag maar gist'ren was 't anders ik rijmde op jouw lach Geen gedachten in woorden geen woorden op papier maar dromen van je ogen glinst'rend van plezier Toen schreef ik dus mijn dromen gevangen uit de lucht maar net voordat 'k ze opschreef zijn ze dus gevlucht…

Na Roodkapjes bezoek ging d'r broertje naar oma; het werd geen retourtje, want grootmoeder was achterdochtig en gooide de jongen hardvochtig na 'n mep, die ze gaf in d'r drift, in een slootje, dat vol zat met gift. 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje,' beweerde de wolf bij het het slootje.…

Maar toen kwam jij, en zat alles op zijn kop, Niets moest en alles mocht. Maar nu hou ik het echt niet meer, Het doet me ontzettend zeer. Zonder woorden nam je afscheid, zomaar weggegaan, Ik zal dit moment altijd blijven haten.…

Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

Chagrijnig, uit m'n humeur omdat er op het internet een kink in de kabel zat, die me haalde, ongewild uit mijn dagelijkse sleur. Kon dágen niet op het net miste site en mail-vrienden heb uit verveling maar eens de bloemetjes buiten gezet.…

Meisjes waren dol op hem, zaten achterop te lachen. Ha, ha, ha, kijk mij eens scheuren met zo'n grietje uit een liedje. Het hele dorpsplein gierde mee. O, campanile, de pizzabakker had smaak. Deze pizza zag er lekker uit, smaakte naar meer. - En de scooter verdween in de verte.…

Een wolf is als een huis waarin twee gaten gapen: een gat waar nooit een voordeur zat de holte van het keldergat. Door lege ramen kruipt klimop en wingerd binnen en neemt kamers in bezit. In kelders huist het ongewervelde en draait en draait zijn blinde cirkelgang. ------------------------- uit: 'Boze wolven', 2002.…

jantje zat op een trapje vier treden hoog hij lachte naar zijn zusje die aan een rietje zoog zij danste de kwik kwek met een blozend toetje maar in een grote plas kreeg ze een nat voetje jantje glee naar benee en vroeg aan sofietje ikke sal de see opdrinke geef mij da rietje…

Z'n buik zat vol vlinders. Hij liep er slechts één. 't Was een blauwtje. 'Ik moet je niet,' liet ze hem weten. Dit heeft 'm bijzonder gespeten. Hij voelde zich naar door het missen van haar, want de man was zo kaal als de neten.…

het is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren…

het is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren…

ze was soms zat, maar ik vergat het je te zeggen: laat je door mij (zo frank en vrij) niet in de luren leggen!…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

Schuchter wilde je vragen Om licht -om 't even zon of maan- Zelfs met kaarslicht zou je tevreden zijn Mist die je omhulde zo vreselijk zat Genoeg had je van regen die op je neerstreek Kortom: neerslag was ergenis alleen licht van betekenis Licht,licht al was 't maar kaarslicht in deez donk're dagen.…

er valt een scherf op de grond gesprongen van een bord dat ooit met liefde werd gedeeld gebarsten was het schild al langer maar de immer parate kleefpasta wist steeds weer breuken te lijmen nu schoonmama is vertrokken poets ik alle grijsgedraaide platen en strijk de kukident in de groeven gelukkig zat er geen muziek meer in de liefde…

adem in en uit en ga zo verder loop heen en weer tot ik slaap luister muziek tot de muziek naar mij luistert en zwijgt zaten we eerst nog vol akoestiek nu is het stil het is het werken voor loon de zekerheid en cijfers dat maakt het dat ik van gevoel naar logica schoof waren we eerst nog vol ongeloof nu is saai gewoon…

er valt een scherf op de grond gesprongen van een bord dat ooit met liefde werd gedeeld gebarsten was het schild al langer maar de immer parate kleefpasta wist breuken steeds weer te lijmen nu ze eindelijk is uitgemoeid poets ik al onze grijsgedraaide platen en strijk haar kukident in de groeven gelukkig zat er toch al geen muziek…

hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw. het einde was wreed zijn ziel bleef hem trouw nu hangt hij wat rond gewurgd aan een touw. 1973.…

hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw. het einde was wreed zijn ziel bleef hem trouw nu hangt hij wat rond gewurgd aan een touw. 1973.…

Waarvan je wist dat je fout zat, zoals bij die ene zoen. Soms zijn er keuzes zo moeilijk om te maken. Want de gekozen keuze kan iemand zo hard raken. Soms zijn er woorden die je meende toen je ze zei. Maar een paar uur later waren ze niet meer van mij. Soms zijn er mensen die er altijd voor je zijn.…

er zat een merel op een tak van een boom en ik wenste dat hij de duizend stemmen in woorden en aan het dichtersglas naar mij zou kunnen brengen zodat ik de bloemen kon horen in iedere letterademhaling en in iedere stap naar een open deur -het plukken van rozen en witte zwanen- en op dat moment verdween de boom en de merel in…

Soms raakt het verleden het heden weer aan is de leeg gewaande rugzak op de kast blijven staan en al bleef hij een tijd lang onopgemerkt er zat toch nog iets in wat ik niet had verwerkt. Dan gaat de oude ‘koe’ in formaat iets geslonken weer terug in de zak. “Tot de volgende keer,” zeg ik zacht wanneer had je me ongeveer terugverwacht?…

het duurde lang voor ik erachter kwam dat ik geplakt zat achter het behang dacht dat dessin en kleur het leven waren omdat de muren bleven open en bloot sta ik te kijk in het schonen van de wanden alleen met lege handen heb de ruimte verkend meer licht en transparantie helaas gaf mijn behang geen levenslang garantie…

Wat was ik 't zat. Och man wat een ellende. Dit hoop ik echt niet nog een keer weer mee te maken! Dus mensen toe, probeer nou toch het tij te keren, door steeds maar meer aan broeikasgas te produceren.…

Achter de kleine hooggeplaatste ruit van de oude kinderschool zat ik met pinnen vast aan de vloer.Zo is het altijd geweest met mij. Op school.…

De zachte reus zat niet aan tafel. Hij lachte naar ons vanaf zijn rechthoek in de boekenkast, zijn provençaals terras, waar alles rose was met grijs en blauw, hij ook, in de zon. Plein, platanen, fontein, alles was zoals het hoort, volmaakt van barsten, kloven, mossen.…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door.…