Alle inzendingen over zee zand leven

leven Vanaf de eerste afdruk in het zand De zee neemt de geheimen weer mee Naar het uitwisbare van de golven…

Jaren geleden heb ik je voor het laatst gezien Mijn geliefde zee met je schuimende golven die troostend over me heen dansen alles wegspoelen dat niet meer in mijn leven hoort Te lang geleden dat ik jou heb gevoeld Mijn geliefde zand dat mij doet aarden natte klei tussen mijn tenen vaste grond verwarmend poeder dat het harde eelt…

Ik staarde naar de golvende zee en dacht: hij neemt alles zomaar mee. Ik ging genieten op het strand van de zee en het heerlijke zand. En heel langzaam ging mijn hand heerlijk genietend door het zand. Ik keek weemoedig naar de mooie zee en dacht: dit fijne gevoel geef ik niet mee...…

en het zand..…

terwijl de zee zich terugtrekt laat hij het strand na in rimpels zand in rimpels leven soms zacht golvend dan weer hard en diep gegroefd rimpels leven steeds meer zichtbaar in de lijntjes van mijn gezicht…

'k ben de druppel in de oceaan 'k ben de zandkorrel in de woestijn 'k ben onzichtbaar voor wie me niet wil maar druppel of zandkorrel, ik blijf: van m'n leven niet stil.…

wensen Op de horizon vaart een boot daar droom ik even mee weg en met die namen in het zand is het leven goed, de liefde groot...…

Jij bent de zee Ik ben het zand Jouw golven Sterven Op mijn strand Jij bent Het witte schuim Dat mijn lichaam siert Ik ben het zand Dat keer op keer Jouw welkom viert Van de zee Een tedere streling Die hart en ziel Vervoert Van de zee De hoogste golf Die mij steeds Tot tranen roert Ik ben het zand Jij bent de zee…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit…

de zon kleurde oranje bij het zien van zand en zee het warme strand waarop ik loop met de zon in mijn gezicht loop ik van de boulevard af de zee in naast mij vliegt een vlinder die verdwijnt onder een golf met de geur van zand en zee onder mijn neus zwem ik die mooie oranje zon tegemoet…

zee, prachtig groen ben jij het geruis van jouw golven is ritmisch net als muziek zand, elke korrel telt hoe klein ook op je eigen manier ben je groots zee en zand, beide steeds hand in hand…

Alleen de zee weet alleen wat de zee zo hoort te weten misschien is het wel beter zo dat de zee voetsporen in het zand wegspoelt voor altijd alleen de zee praat over een weg wat niet weg is geweest…

Ik droomde letters in het zand die ik daar had geschreven voor mijn lief de overkant waar heen jij was gedreven Ik droomde dat de zee ze nam tot waar zij moesten wezen en dan rolden op jouw land waar jij ze dan zou lezen Ik droomde zoete letters zand de zoetste van mijn leven en adem ze nog heel lang want jij bent voorgoed gebleven…

Vele voeten in het natte zand De zee komt en gaat Geeft en neemt Geven wij hem aan de zee? Of neemt de zee hem mee?…

Zee schelpen aangespoeld in het zand opgeraapt door een kinderhand emmertje.…

Geluk is zon, zand en zee En jij.... In mijn gedachten mee!…

ongekend ludiek speelde wind met het irritante zand en jou op het zomers warme strand een lichte drijfwind nauwelijks merkbaar stoof de licht losse materie in je warm blonde haar waar het in de luwte van een opgefrist watergolfje zijn voorlopige rustplaats vond als alles op strand zijn vaste rustplaats had gevonden begon…

Een zilte wind streelt haren in vergezicht Het zand knispert tussen schelpen in fel zonlicht Een schaduw slentert warmte geniet in druppels zweet Wolken waaien blauwe lucht hemelsbreed Spiegelend water door koppen wit verslonden En ik droom mee in het moment verbonden…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

Hoor hoe de zee ademhaalt De meeuwen alsmaar krijsen De wind het zand laat sissen Mijn stem vervliegt... Voel het striemen van het zand Voor je gezicht verschijnt een hand Ik ben bijna aangeland...…

Misselijkmakende penetrante zonneoliëen Zand tussen tenen en bilnaad Bejaarde doet misselijkmakend yoga in spagaat Vlieger stort neder boven op mijn kruis Handdoeken op klutje mutje, was ik maar thuis Buikliggend gluur ik verhit mee naar de bevrijdende lichtblauwe zee Het terras is evenzo nog erger Kijken of ze kijken en als ze kijken…

Op de grens tussen hemel en zee, deinen op de zeespiegel ontelbare mijmeringen. Zachte zonnestralen verlichten mijn dierbaarste herinneringen. Het zilte zand zuigt mij los, uit de greep van het alledaagse, de wind speelt, streelt mijn gezicht. Ze maakt iets los en voert het mee voorbij het einde van mijn zicht.…

Een snoer van meeuwen en strandlopertjes kringelt langs de branding, waar de hemel zich spiegelt in het natte zand. Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

Zo’n heerlijk uurtje, maakt je hoofd weer leeg zand tussen je tenen zorgen en verdriet zijn zoals ik ze kreeg met de wind voorgoed verdwenen. Volgende week weer?…

Een eindeloos luieren op watergekoeld schuurpapier met gesloten ogen verdampen op het wad de grenzen water en zand slikken de kim voor even weg De wind etst beelden in strandgeel en zeehondengrijs schuren hoeken rond stormvrees is een mensenkwaal niet voor hen die in golven huizen of in het water dat goden draagt.…

zee die met lange golven alles wist…

Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het strand Zij zijn al door hun schelpdieren verlaten In een ervan zie ik staat iets geschreven Mijn lieve doden staan hier hand in hand Een transparante kring van trouwe maten Als van de kalk het zand is afgewreven Lees ik dat we voor altijd zijn verweven…