104 resultaten.
Senryu (deftige dame)
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 107 de deftige dame -
diep in haar tasje een tasje
van Zeeman…
Wind en Water
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.105 waaiende wilgen slingerend langs een beek
woeste wolken jagen... aangeschoten....wild
verwaaide gezichten, nat, vaal en bleek
zwijgzame stemmen....dorstig........verstilt
God heeft deze negorij verlaten
vervloekt is hier de rust
geen remedie zal hier nog baten
eeuwig grommende golven, ondergelopen kust.…
Rivier
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.470 Levend helder in schimmig blauw
stromend door ongeziene velden
zoekend naar lager gelegen oorden
verplaatsing van geërodeerde elementen
voeding voor vruchtbare flora
Aan de einder evaporerend met de zee…
Herinnering
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.041 Gedachten, dwalend uiterlijk
Van omhoog gesprongen eikenhout
Met een drift
Ja de dag zal weer gaan lengen
Hoornig verfomfaaid…
Warempel
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 281 Vertragend schikt zich de leugen
ontsprongen aan een vuige list
gedrukt door een vuistdikke stempel
existentie voordat ik wist
Warempel…
DE LAATSTE STORM
poëzie
4.0 met 3 stemmen 788 Eenzaam staat op 't vaartuig de oude zeeman.
"Vol!" zucht hij, "vaarwel, matrozen, red u."
Door de storm verdwijnen zijne sloepen.
Buldrend speelt de zee met 't splijtend vaartuig.
Kalm, manhaftig bidt de grijze zeeman
de armen rond een mast.…
Afscheid...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 394 Haar vriend een zeeman
die niet meer t'rug kwam.…
Zeeman
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 117 Ik zou dolgraag weer eens gaan varen
en dan uitkijken over de immense zee,
de wind weer vrij spel door mijn haren,
neemt al mijn droefheid met zich mee.
De grote leegte van de grauwgroene oceaan
reduceert je leven tot alleen dat moment,
dat je op de brug als ijswacht moet staan,
je plots zonder familie of vrienden bent.
Eenzelfde blik door…
nimmer meer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 676 op een dag als deze
zou de zee
je zomaar terug kunnen geven
aan het meisje
met de droeve ogen
zij wacht en weent
je zou er zomaar
kunnen zijn
met geroffel op de deur
zij zal je omarmen noch
jouw hart kunnen verwarmen
om genade schreeuwen
zeeman, o zeeman het is beter
dat u rust, keer nimmer, nimmer meer
terug naar Hollands kust…
Zielen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 351 Vanaf het strand kijk ik omhoog
Naar regen en wat zonneschijn
Aanschouw de flauwe regenboog
Hoor en zie een krijsende meeuw
Natuur in al zijn schitterende vormen boven zee
Draagt deze door wind gedragen witte vogel
De ziel van een verdronken zeeman met zich mee…
Waterman
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 420 Een dronken zeeman in de kroeg
zei niets, toen iemand aan 'm vroeg:
'Heb jij een zeetong in je mond?'
Het leek, of hij hem niet verstond.
Hij had een fles in beide handen
met Amstel bier en Moezelwijn.
Z'n waterknieën deden pijn.
De zeeman, die geen antwoord gaf,
stond met één zeebeen in het graf
en met z'n mond vol watertanden.…
Een zee-liedje
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 887 He, Zeeman!
Jij hebt te lang gevaren.
Daarom vergat ik jou en je schip.
Nu hou ik van de zee-duivel -
Hem heb ik liever lief!…
Zee-ster
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 827 Er zei eens een zeeman uit Kootwijk:
Wanneer ik op zee van mijn boot kijk
Dan dank ik de Heer
Dat ik voor één keer
Als mens toch heel eventjes groot lijk…
Tussen wal en schip
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 444 Tussen wal en schip hoort
een zeeman niet thuis.
Want een zeeman heeft zee-
benen, die voelen zich alleen
op het eigen schip thuis.
En ook de beste stuurlui staan
niet aan de wal. Zij draaien
liever aan het stuurrad van hun
schip; door het ruime sop, niet
op weg voor niemendal.…
De jonge zeeman.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 745 'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed,
Heb ik mijn lust in 't varen;
Vindt gij aan wal het leven zoet,
Ik zwalp liefst op de baren,
En, ben ik jong, vaak is de orkaan
Me toch al over 't hoofd gegaan:
Hoezee!…
Zeeman of Kaptein
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 63 Wie was die zeeman?
ridder van de kouseband
commandant b.d.?
of
ex-textielbaron
opkoper van nylonspul
sokkenspecialist
c.q.
een Italiaanse
averijveroordeelde
cruiseschipkapitein
hoe dan ook
goedkoop is het wel
aanbieding na aanbieding
broek, rok, sok (per stel)…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 63 stemmen 17.541 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
Noli me tangere
gedicht
3.0 met 18 stemmen 20.428 Noli me tangere: Bemin mij
voor een avond met jouw ogen,
ontketen mij, bevrijd mij van die
nooit genezen pijn. Dan kan ik
jou op vleugels dragen.…
Halverwege, de dood
gedicht
3.0 met 11 stemmen 5.781 Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik.
Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij -
en ik bezweet van zomer, haast en gêne.
Zij lijkt een beetje op een zonnebloem:
gebruind gezicht, blonde haren,
nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt.
Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust.
Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek:
kan nog heel…
Halverwege, de liefde
gedicht
2.0 met 116 stemmen 30.022 Nooit is het goed,
nooit is het zo goed,
nooit is het goed zo,
nee, nooit is het goed.
Zoals een doffer loopt,
koerend over het binnenplein,
roekeloos over de rand van de goot,
kop omlaag, staart omhoog -
Of zoals een woerd kruist
door het veld of het riet,
blindelings oversteekt,
voor geen jager of wagen wijkt -
Zo gaat het nooit…
De canapé van Pamela
gedicht
2.0 met 8 stemmen 8.777 Zo dichtbij als mijn kamerjas,
vanwege de kou onder de deken
gelaten en tegen mij aan gelegd,
voor de morgen, als zijn komst
zo betrouwbaar,
zo naast mij in aarzelende zinnen
van adem in en adem weer uit met
telkens dat even onneembare obstakel
dat weloverwogen weg wordt geslapen,
zo luisterrijk,
zo naar binnen gedropen als muziek,
al…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.930 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
De zee.
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 335 De zee is mijn vriend, want zij geeft en neemt.
De zee neemt mijn angsten, zorgen, onzekerheid en pijn
met haar stroming mee.
De zee geeft mij rust, vrijheid en leegte in mijn hoofd om te kunnen zijn wie ik ben en de koers te varen die ik wil.
Al kan de zee nog zo ruig zijn ik voel mij altijd goed bij haar.
Al staat er nog zo veel stroom…
De koers
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 384 De koers die ik voer, de koers van wie ik was.
Mijn koers zat vast en in het kielzog van het verleden voer ik verder naar het heden.
Het heden in het verleden.
Met 180 gedraait zoekend naar hulp zonder radar in de nevel gehuld .
Ineens van uit het niets was daar de geel gekleurde loodsboot, met een door mij gehoopte beloodsing.
Met een loods…
Bericht aan de laatkomers
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.133 U bent te laat: wij zijn vertrokken.
als u goed luistert is misschien
de echo van een laatste voetstap
nog te horen. De rest is stof:
't geluid van vallend puin lijkt
louter van een afstand nog op lachen.
Op u viel niet te wachten;
de lichten zijn gedoofd,
zie maar dat u ons vindt.
Wij werden data in uw boeken,
wat u van buiten…
Oude zeeman
hartenkreet
3.0 met 38 stemmen 3.696 Stil zit hij over zee te staren
overdenkt zijn roerig leven
wind speelt door zijn haren
weinig genomen, alles gegeven
alle zeeën had hij bevaren
bulderend van levenslust
overwon vele gevaren
menige hartstocht geblust
zijn ooit zo machtige armen
voor niets of iemand bang
mochten velen verwarmen
een traan glimt op zijn wang
handen geaderd…
Oude zeeman (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 475 M’n buurman, een oude dorstige zeeman met een
verweerde kop vol heimwee en prachtige in whisky
gedrenkte verhalen, heeft z’n zinnen gezet op een
zoutwater vijver die hij kan ruiken, met golven die
hij kan horen, om in ‘n moeilijk eenzaam moment,
aan de oever door zilte geur en geluid der golven,
te dromen van oceanen en liefde in verre havens…
In memoriam J. Slauerhoff
gedicht
2.0 met 6 stemmen 4.485 Als een die nooit zijn straf uitzit, hoor ik de regen
achteloos-eentonig vallen op het huis;
waar, in welke haven, heb ik zo gelegen,
liggen luisteren, reedloos, naar het zeegeruis?
Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven,
aan het mijne korten tijd zou zijn verwant,
tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven,
mij dan gaan zou verlaten…
In memoriam J. Slauerhoff
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.299 Zeeman en dichter, zwerver en piraat,
Van 't aangebeden en vervloekte leven
Wist je dat alles eenmaal moest begeven
In 't wisslend lot, ook van den zeemansstaat.
Jou was de dood altijd een kameraad,
Uit ziekte was een opstand nagebleven,
Maar niet de vrees die voor het eind doet beven;
Je zei: goed heil! Het gaat zooals het gaat.…
Levend standbeeld
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Hele dagen staat hij daar onbewogen
met een hand voor z’n ogen
op de punt van het havenhoofd
staart in de verte naar de zee
die hij eens levendig bedwong
nu alleen nog stil observeert
een tijdlang ga ik naast hem staan
staar mee naar de nu zo kalme zee
met alle gedachten op oneindig
zijn we even twee standbeelden…